Eindelijk voor Anker!

We vertrekken om half tien uit Eastbourne. Om de zee op te kunnen moeten we door de sluis met een verval van soms 5 meter, maar wij gaan met hoogwater en er is nog wat springtij dus gaan we zelfs een halve meter omhoog. De marina is een dorp op zich en helaas is het oude Eastbourne 5 km verder, zo ook de voordelige lokale supermarkten. De faciliteiten zijn super, onbeperkt stroom en water maar daar betaal je ook 46 Pond per nacht voor, dit is tot nu de duurste haven voor ons, te meer omdat we qua stroom en water zelfvoorzienend zijn. We willen dan ook zo snel mogelijk weg en het liefst ergens voor anker, dus!

De Nederlandse sluiswachter wenst ons via de marifoon een goed vervolg van onze reis toe.

Chichester Harbour is deze trip onze bestemming, 60 mijlen verderop. Iets uit de kust zetten we 4 zeilen. De wind is matig, met de stroom mee halen we gelukkig nog 5 knopen over de grond. De zee is lekker vlak en bij Beachy Head komen we langs de prachtige vuurtoren die daar voor de kalksteen formaties in het water staat. Onze bestemming ligt ongeveer 45 mijl voorbij dit punt. We varen nog een paar mijl door voordat we met de kust mee buigen omdat de wind later gaat draaien in de goede richting. Dat gebeurd, alleen is die dan nog maar 5 knopen, daarom besluiten we om ook de aap maar tussen de masten in te spannen.

Prachtig weer! We gaan alleen niet zo hard en dan is er tijd om ook andere dingen te doen aan boord. Liza zegt: “We kunnen wel een vislijntje uitgooien”. Akko maakt het vissgerij klaar, de paravaan die we van Floris Vos bij ons vertrek uit Zeewolde hebben gehad met daaronder een paternoster die Frans, onze zeilvriend uit Dover ons gedoneerd heeft.

Ik gooi nonchalant de lijn overboord niet wetend dat er binnen 10 minuten 2 makrelen aan gaan hangen. Totaal verrast haal ik de lijn binnen 1 makreel ontsnapt en bij de ander haal ik de haak snel uit zijn lip en zonder aarzelen zet ik de makreel weer overboord. “Te klein” zeg ik met een smoes tegen Akko. Tja, mijn gevoel speelt dan even de hoofdrol, ik vind het gewoon zielig……….. Toch gooi ik de lijn weer uit en ja hoor, niet veel later heb ik weer beet. Ik haal weer een makreel binnen, voor ik het weet wordt de vis uit mijn handen genomen en een doffe klap op de achtergrond zegt me dat het arme dier niet meer leeft. Hij is er geweest hoor schatje! Akko dacht:”Ik moet er snel bij zijn anders zit ik zonder avondmaal”. We vangen 3 makrelen en besluiten te stoppen, nu kan ik mijn fileermes eens gaan testen, ik hoop dat de workshop bij Ritske niet voor niks is geweest. Ook nu moet ik mijn gevoel even op zij zetten en ik vraag mij af of ik straks nog wel vis wil. Het wordt namelijk een bloedbad maar gelukkig lukt het me redelijk goed om ze te fileren.

Intussen is Akko een plek aan het zoeken voor de nacht want onze oorspronkelijke bestemming gaan we voor donker niet halen. Brighton zijn we al voorbij en Shoreham by Sea is geen optie met onze diepgang. Er is misschien nog 1 optie over, Littlehampton, maar dan moeten we de rivier op en volgens ons staat er bij eb minder dan 1 meter water. Akko belt zonder succes de 3 haventjes die langs de rivier liggen, net voor 5 uur neemt de Harbourmaster van Littlehampton gelukkig nog op. Hij geeft aan van harte welkom te zijn maar tevens het advies om pas na 20:00 uur over de zandbank naar binnen te varen. Dat duurt nog even dus genoeg tijd om ons avondmaal voor te bereiden en te genieten van verse vis.

Zelf gevangen, geslacht en klaar gemaakt smaakt de vis toch wel het lekkerst. Wat een smaaksensatie! Op dat moment vergeet je even wat die vis allemaal heeft doorstaan.
Eigenlijk stel ik mij aan want ik koop ook gewoon vlees in een bakje en weet maar al te goed hoe dat in dat bakje gekomen is, bedenk ik mij net als ik dit zit te schrijven.

Na de afwas varen we naar het waypoint voor de ingang naar Littlehampton en niet veel later strijken we de zeilen om op de motor de paar ondieptes te ontwijken. Door de juiste betonning te volgen stromen we uiteindelijk met meer dan 7 knopen (sog) de rivier op, het wordt hoog water, best spannend want het kolkt wat en naast de geul maakt het ondiepe water een vreemd glazig rinkelend geluid, dat stuk staat nog maar net onder water. De boot gaat alle kanten op, gelukkig behouden we voldoende snelheid door het water om te manoeuvreren. Bij de monding van de rivier hangt een bord “Max Speed 6 Knots”, Akko zegt: “Nu even niet!”.
Er is nog precies één plekje langs de kade vrij dat voldoende diep blijft bij eb. We maken een one-eighty, het ziet eruit als een sliding om vervolgens met de boeg tegen de stroom in aan te leggen. Er staan 2 enthousiaste Britten te trappelen om van Liza een lijntje aan te pakken, wat een luxe! Het blijken de heren te zijn van het zeilschip voor ons waarbij we met onze boegspriet bijna in de kuiptent prikken.
We raken aan de praat en al snel zitten ze bij ons in de kuip om op de eerder gekregen kaarten de mooiste ankerplaatsen aan te wijzen. Na een prachtige dag met heel veel rijkdom en op een verrassende plek gaan we voldaan onder zeil.

Om 4:30 worden we wakker van het kabbelende water dat onder de spiegel tegen het schip slaat, het lijkt wel of we zinken. Het is nu het afgaande tij dat met snelheid van achteren langs komt wassen! Het is een raar fenomeen wanneer bij ons nog genoeg water staat en het haventje aan de ander kant van de smalle rivier helemaal droog is gevallen, alle boten liggen in hun box op de blubber.
Het is onze bedoeling om rond 10:00 uur uit te varen want dan staat er voor ons weer genoeg water. Dit wordt nogal wat later want we hebben op 200 meter een Lidl gespot. Uiteindelijk lopen we 3 keer om onze inkopen aan boord te krijgen voor ons geplande anker avontuur!

De boodschappen zijn gestouwd, dus klaar voor vertrek. 20 mijl hebben we voor de boeg maar er is nauwelijks wind. We profiteren wel van de stroom maar doen helaas toch alles op de motor. Om Chichester Harbour binnen te varen wordt in de “REEDS Nautical Almanac” geadviseerd om dit tussen -3HW tot +1HW te doen, dat is vandaag dan vanaf ca. 19:00 uur. We zijn voor de verandering veel te vroeg en gaan op zee voor anker waar het nog 7 meter diep is. Het is een mooie oefening om te kijken wat het schip doet met wind en stroming. Ook nu maken we midden op zee een lekkere maaltijd. Na verloop van tijd wordt de stroming sterker dan de wind en liggen we een poosje dwars op de golven en dat is niet zo fijn. Het is half zeven en we halen het anker op en varen op ons gemak tussen de ondieptes door het delta gebied in en Thorney Channel op zoals de heren van de vorige avond ons hebben getipt.
Even later liggen we voor anker, er staat nog maar een beetje stroming. We zetten het ankeralarm, maar Akko is toch wel heel benieuwd wat er gaat gebeuren bij het kenteren van het tij in combinatie met het zuchtje wind en hij houdt de diepte nauwlettend in de gaten, om half 3 komt hij gerustgesteld ook naar bed.

We komen eindelijk tot rust, de druk om door te gaan is wat van onze schouders want elke dag in een haven is niet aan ons besteed. Met deze tarieven heeft ons budget best te lijden. We doen vandaag helemaal niks. Dat is voor mij nogal moeilijk dus ik doe een wasje en bak een broodje, schrijf weer een stukje en wie weet pak ik eindelijk een haakwerkje op.