Pin Mill, Ipswich, Harwich, Ramsgate, Dover, Eastbourne.

Het lijkt wel of we haast hebben vraag ik aan Akko. We blijven vanaf Harwich overal maar 1 nachtje en de wind is op dit moment ook nog eens tegen ons. Wel stroom mee met de juiste berekeningen maar door de opkomende wind krijgen we de golven ook tegen. Toch wil Akko door want het lig geld in de havens is best prijzig ons budget is 50 euro per dag maar dat betaal je hier al aan lig geld daarom willen we zo snel mogelijk voor anker. Onze eerste anker plek lijkt Chichester Harbour te worden 60 mijl van Eastboarne vandaan.

De dag ernaar varen we verder de Orwel op. We willen naar Ipswich. De brug zou 40 meter hoog zijn en idd hoog genoeg voor ons.

Om Ipswich in te willen moet je door een klein sluisje, het is echt een industrie-stadje waar je nog veel restanten van ziet, veel vergane glorie waar ze nu gelukkig een nieuwe bestemming aan geven. Verder is er niet zoveel te beleven we doen lopend de boodschappen en op de terugweg drinken we een pint of 2 in Isaac Lord waar de voetbal dames Engeland – Zweden strijden om brons.

Om 9:30 Engelse tijd vertrekken we uit Ipswich met afgaand tij naar Harwich. We leggen aan de binnen kant aan bij Ha’penny pier wat nu blijkt het oude oorspronkelijke Harwich te zijn. De boot wordt versierd met oranje vlaggetjes want onze Oranje Leeuwinnen strijden vandaag om goud. De plaatselijke pub maken we onveilig en ze zetten de schermen voor ons op het juiste kanaal. Helaas verliezen we met 2-0 van de Yanks.

We hebben een paar super fijne dagen gehad met mijn ouders aan boord, helaas komt daar in Harwich een einde aan. De ferry is geboekt en om 7:30 worden ze opgepikt door de taxi die ze naar de ferry brengt. Afscheid nemen is nooit leuk en dat was al te merken bij het ontbijt, iedereen was stilletjes en de eetlust was ver te zoeken.

Wij blijven nog een dagje langer in Harwich. Even bijkomen en opruimen. En we moeten ons ook maar eens voorbereiden op de volgende bestemming, Ramsgate. Liza had zich ingesteld op een rustig nachtje maar we kregen die namiddag buren langszij, nu is dat niet zo bijzonder, maar wel vervelend wanneer ze oude schoten en vallen gebruiken als landvasten en de boel ook nog eens erg strak vastleggen. …..door de bewegingen van de boten ten opzichte van elkaar rukken deze lijnen omdat er geen rek in zit. Als bonus kraakt het ook nog eens bij de kluisgaten en de stootwillen piepen omdat de boel te strak zit. Liza is dus best gevoelig voor dit soort geluiden en het duurde dan ook niet lang voor Liza in pyama in de weer gaat met het vervangen van de landvasten van de buurman die al lekker slaapt. Akko had de bui al eerder zien hangen en had de buurman bij het afmeren er al tactisch op gewezen maar zonder effect! Niet veel later heeft Liza het voor elkaar en is het stil aan boord. Als je aan boord woont kom je geluiden tegen waar je eerder geen erg in had. Bij veel zeilboten in de havens hoor je klapperende vallen tegen de masten. Als je op een boot woont is dat het eerste wat je verhelpt. Een dansende mast is ook best irritant, je gaat net zolang opzoek tot dat je er een oplossing voor hebt gevonden. Wij lossen dat nu nog op met een fender in de mast te hijsen tot ongeveer een meter boven de zaling. Deze fender verstoort de windstroom waardoor de mast niet meer in resonantie is.

We lagen wat onrustig aan de steiger en de wind was nog niet echt in ons voordeel maar toch vertrekken we de volgende ochtend met stroom mee en wind tegen met als doel Eastbourne. Net voorbij Dover kwamen we in het dilemma dat een uur later de stroom ook nog eens tegen onze richting in zou stromen en er voor Eastbourne niet een geschikte alternatieve haven meer was. We besluiten een stukje terug te varen naar Dover. Door dat nu de wind van achter komt maar de stroom nog wat van voren, rollen we en surfen we soms van de golven af maar je moet je goed vast houden. Wonder boven wonder blijft alles in de kastjes! Alles rammelt en bonkt heen en weer, Liza gaat meerdere malen naar beneden om alles klem te zetten want het maakt haar onrustig. Eenmaal in Dover liggen we heerlijk beschut in de Granville Dock achter de sluis.

We willen eigenlijk de volgende dag weer door maar worden overgehaald om een dag later te gaan omdat de wind gunstig zal draaien. We raken met mensen aan de praat en voor je het weet ben je dronken! Onze Engelse buren van 2 schepen verder willen graag van 2 gallon rode diesel af omdat ze binnenkort naar NL en België gaan. Van de andere buren krijgen we een mooi boek “The Mariners Handbook” en 2 paternosters om makreel te vangen. De volgende dag komt de Engelse buurman ons nog een serie Imray kaarten aanbieden van de gehele zuidkust tot aan de Scilly islands! We worden er verlegen van maar gelukkig heeft Liza hier al rekening mee gehouden.

9:30 vertrek uit Dover, tot aan Dungeness varen we in 1 streep op vol zeil het gaat fantastisch! Toch moet de wind ooit nog gaan draaien naar NW volgens de verwachtingen, de vraag is wanneer dat gaat gebeuren. We hebben WNW wind nodig om direct koers te zetten naar Eastbourne dit lukt niet en moeten we een paar rakken maken. Recht tegen de wind in opboksen op de motor is wat ons betreft geen optie. We varen scherp aan de wind inmiddels met één reef in het grootzeil en met de kleine kluiver en bezaan met wind en golven die tegen de stroom in gaan. De stroom is het enige dat met ons meewerkt, maar dat is niet erg comfortabel. Choctaw maakt klappen en we zien de boegspriet geregeld onder duiken. We besluiten om de motor er wat bij te zetten om net iets harder in de goede richting te gaan en wat snelheid te houden om te kunnen sturen. Om 18:30, na een korte windstilte, draait de wind bijna 90 graden richting noord. We halen meteen het reef uit het grootzeil en zetten de grote kluiver er bij. Met de wind uit 330 zetten we koers op Eastbourne. De wind trekt lekker aan en varen we de laatste 15 mijl met 7.5 knopen vooruit en 1 knoop stroom tegen in een rechte streep naar Eastbourne. Choctaw is in haar element.
Net voor de zon echt onder is strijken we de zeilen en varen we de sluis voor Sovereign Marina binnen.