730 dagen, 10 landen, 8000 zeemijlen verder!

Al 730 dagen bewegen we ons voort over water, meestal voortgestuwd door de wind in onze rug. We zien en beleven veel: landen, continenten, zeeën en oceanen. Vanuit Nederland steken we de Noordzee over naar Engeland. Daar varen we de zuidkust van Engeland af om vanuit Falmouth, de Golf van Biscaye te trotseren. Langs de Atlantische kust bezoeken we Spanje en Portugal in dagtochtjes om dan voor het eerst Europa te verlaten en te verruilen voor het Afrikaanse continent. Daarvoor steken we de golf van Gibraltar over om zo Marokko te bezoeken. Na opnieuw een Europees intermezzo op de Canarische eilanden vervolgen we onze tocht naar Kaapverdië om nog een stukje Afrika te leren kennen. En dan wacht ons de grote springplank: de Atlantische oceaan. 2000 zeemijlen voor de boeg om daarna Suriname te ontdekken in het Zuid-Amerikaanse continent. En tenslotte bevinden we ons twee jaar na ons vertrek uit Nederland, via Martinique en Antigua in de Caribische zee in het Noord-Amerikaanse continent. 730 dagen, 10 landen en 8000 mijl verder…

Onthaasten begint in Nederland

Na ons vertrek in juni 2019 is het eerste half jaar zoeken naar een balans, loslaten en onthaasten, zo noemen ze dat. Hoe dan, vraag ik mezelf af. Dat we nog een maand in het oude vertrouwde IJsselmeer rond dobberen deed ons goed na alle drukte van de afgelopen maanden. Zo komen we langzaam en uitgerust aan in IJmuiden voor onze tocht naar England! We genieten van de Engelse zuidkust maar echt relaxed zijn we nog niet. Onze leer curve is hoog, vooral over ankeren in stroming en wisselend tij, daar kunnen we een boek over schrijven. We merken dat het onthaasten niet makkelijk is, vooral als we veel vertrekkers van dat jaar ons voorbij zien gaan. Hebben ze haast? Zien wij iets over het hoofd? Komt er een storm aan? Langzaam begint het te dagen, veel zeilers gaan voor een rondje Atlantic en neemt daar een jaar de tijd voor. Daar heb je een strakke planning voor nodig en lijkt onthaasten zo goed als onmogelijk. Wij hebben geen planning en hebben alleen rekening te houden met het slechte weer dat ons zo nu en dan op de hielen zit. We zijn slow travelers en nemen de tijd maar voelen toch de druk dat we een keer over moeten steken voor het orkaan seizoen. We hebben een ruwe planning maar komen erachter dat die zomaar kan veranderen. Als wij in december in de Canarische zijn, is het gros al overgestoken. Hoe moet dat dan met ons? We hebben alleen nog maar Lanzarote gezien. De andere eilanden staan ook nog op ons lijstje en Kaapverdië, Suriname willen we ook niet aan ons neus voorbij laten gaan. Uiteindelijk merken we dat we helemaal niet over hoeven te steken in november. De mensen die een rondje Atlantic doen, willen zo lang mogelijk in het Caribisch gebied varen voor ze weg moeten voor het orkaanseizoen en dat is bij ons niet het geval. Toen dat kwartje viel, viel er ook meteen een last van onze schouders! Zijn we nu dan eindelijk onthaast?

Onaangename geluiden

Iedere zeiler kan zich er wel in herkennen denk ik. Eindeloos getik, gekraak, gepiep dat je er knettergek van wordt en dan denk je alle irritante geluiden gevonden te hebben, begint je wederhelft te snurken. Er zijn momenten bij geweest, dat ik overboord wilde springen bij wijzen van spreken. Op een boot zijn er talloze geluiden. Dat is logisch want een boot beweegt continu. Toch zijn er elke keer weer andere geluiden. Lig je voor anker in swell, vaar je voor de wind of aan de wind. Elke keer blijf ik op zoek om geluiden die ik irritant vind te stoppen. Wat helpt zijn oordoppen maar wat beter werkt is een geluid aan te zetten die je wel accepteert. Er hangt bij ons een windgong in de kajuit die klingelt er lekker op los of ik zet een ventilator aan. Bij elke zeiltocht wordt alles vastgezet, opgeruimd wat maar enig sinds kan schuiven, rollen of vallen. Alles wat maar als opvulsel kan worden gebruikt wordt in de kastjes gepropt. We hebben het inmiddels aardig onder controle maar een klotsende dieseltank of krakende vloerdelen, daar moet ik toch echt mee leren leven. Als je antislip, elastiek en klittenband in voorraden meeneemt, kom je er van zelf achter waar je het allemaal wel niet voor kan gebruiken. Onze boot is er een stuk stiller door geworden!

Covid19

De wereld staat op zijn kop, ook voor de cruisers. Je houdt overal rekening mee, piraterij, stormen, orkanen, oorlogen maar een pandemie hadden we niet ingecalculeerd. Het veranderd het cruisers leven totaal en daar heb je wel aanpassingsvermogen voor nodig. Veel cruisers kiezen ervoor om huiswaarts te gaan of een time out te nemen en hun schip achter te laten. Anderen kiezen ervoor om hun zeilschip op een cargoschip te zetten en zo hun een droomreis te beëindigen. Wij hoeven daar niet lang over na te denken. We zitten dan wel 7 maanden vast in Kaapverdië maar we komen er al snel achter dat we het hier beter hebben dan in Nederland. De wereld is veranderd. Zal de mens dat ook zijn? Wij zien het eigenlijk als een voordeel, een verrijking om ergens langer te blijven daar heeft covid19 aan bijgedragen, ook al waren we langzamer dan de rest. Spontaan eilandjes hoppen zit er helaas niet meer in. Je maakt je keuze weloverwogen. Je gaat je opties na en soms wordt de keuze voor jou gemaakt, gewoon omdat er niet veel keus meer is. Landen zijn dicht of hebben strenge maatregels. Een PCR test bij vertrek en aankomst gaat aardig wat duiten kosten. Je blijft dus automatisch ergens langer, helemaal als daar nog quarantaine dagen aan vast zitten.

Vertrouwd achter je anker

“Kan dat?” vraag ik mij het eerste half jaar af. Hoe kunnen mensen hun schip nu achter laten zonder zorgen. Het blijft een terugkerend ding elke keer weer, dat kan ook niet anders want je huis hangt er aan vast en het is nu eenmaal de voordeligste manier om te cruisen. Ondertussen zijn we zover dat wij onszelf en het ankerij zo vertrouwen dat we nu eerder ongerust zijn of de buurman wel goed vast ligt. Ons hoofdanker is een CQR anker van 30 kilo en houdt onze Choctaw van 18 ton netjes op haar plaats. Dit anker heeft ons nog nooit in de steek gelaten. Daarbij hebben we nog een Fortress en een Mantus paraat liggen. Waarom zoveel verschillende ankers vraag je je zeker af? We wisten indertijd ook niet of ons vertrouwde CQR anker overal zou houden. Toch zijn we blij met deze keuzes. We hebben een schip wat ontzettend giert, onze voorkant waait als eerste weg waardoor we van ene kant naar de andere kant zwenken en onze waterstag het zwaar te verduren heeft. We lossen dit op om een tweede anker uit te zetten. Het is veel werk maar anker vast lig je zeker! Dit doen we, als we ergens langer liggen. Tegenwoordig lossen we dit gieren op door een ridingsail. Onze conditie blijft ook op peil door onze handmatige ankerlier en zijn daar nog steeds erg content mee. We zien veel elektrische ankerlieren kapot gaan doordat ze te zwaar worden belast. Veel vertrekkers net zoals wij hebben 50 meter ankerketting, daar red je het trouwens prima mee maar minder moet het echt niet zijn. In Martinique kregen we de kans om voor een goede prijs nieuwe ankerketting te kopen. We hadden toen al wel besloten om voor 60 meter te gaan. Als we de laatste 20 meter erbij namen kregen we extra korting. “Dat zijn wel extra kilo’s voorin”, hoor ik je denken. We zijn van 10 naar 8mm gegaan. De ketting is sterker dan de oude en we zijn 10 kilo lichter voorin! We hebben al meerdere malen gebruik gemaakt van deze extra meters ketting. Je komt op plekken waar de meeste cruisers niet komen met hun 50 meter en dat maakt het ankeren een stuk idyllischer!

Onderhoud houd je bezig

Helaas het is echt zo en we komen er niet onderuit. Het vergt nu eenmaal veel tijd om je schip in topconditie te houden. De wind, zon en zee zijn een aanslag op het schip. De wind zorgt er voor dat alles kapot waait. Het zeewater zorgt voor roest, ook al heb je geen stalen boot. Zon maakt alles stuk waar maar vezels in zitten, kleding, zeilen, lijnen, huiken enz. De naaimachine maakt overuren. Een hoesje voor de dinghy, bijmotortje, lieren, zonnekleedjes…. je kunt het zo gek niet verzinnen. Overal wordt een hoesje voor gemaakt. Ook maak ik Akko zijn favoriete korte broeken keer op keer tot dat ik er echt geen heil meer in zie en verdwijnt dan als poetslap met een iets wat tegenstribbelende kapitein. Gelukkig zijn we beiden handig en doen eigenlijk alles zelf, dat bespaart een hoop geld. Met een snorkelsetje borstelen we regelmatig het onderwaterschip schoon. Er zit coppercoat op onze romp en hoeven zo 10 jaar lang niet op de kant voor een antifouling. De aangroei die er op zit is minimaal en makkelijk te verwijderen met een borstel. Zo blijf zelf je ook in top conditie want je adem inhouden en je hoofd onderwater is één ding maar om jezelf onder water te houden en te schrobben is andere koek. Het scheepstoilet heeft jammer genoeg veel meer aandacht nodig dan een normaal huis toilet. Afvoerslangen raken dicht geslipt. Het mechanisch doorpompen moet regelmatig gesmeerd worden en als je pech hebt, heeft er iemand zich gehuisvest in de aanzuigleiding voor water en voor je het weet zit er een dubbelgevouwen visje ergens klem. Waardoor het hele toilet uit elkaar moet. Ik kan nog wel even doorgaan over alle elektrische apparaten en pompen, ze gaan een keer kapot. Reserve onderdelen zijn dan van belang maar voor Akko is het een uitdaging om deze dingen uit elkaar te halen en tweede kans te geven. Vaak is het een kwestie van schoonmaken en de contacten na kijken.

Huishouden

Ook op een boot gaat de rompslomp van het huishouden gewoon door. Gelukkig hoef ik geen drie verdiepingen meer te stofzuigen en te dweilen of de tuin te onderhouden. De afwas doen we ouderwets met de hand. Het afval wegbrengen is een ander verhaal. Daar gaat een dinghyritje aan vooraf en een wandeling om een afvalcontainer te vinden. Soms is het nog een hele opgave om zonder nat pak aan wal te komen. Ook de was doen is een dag taak als je geen wasmachine hebt. Met een dinghy volgeladen met waszakken gaan we op zoek naar een wasserette. Vaak zijn ze duur en komt je was er viezer uit dan dat je het er in hebt gedaan. Ik deed het eigenlijk altijd met de hand om geld te besparen maar naar zes maanden kwam er toch een wasmachine aan boord. Dat voelt dan echt als een luxe! Broodbakken en yoghurt maken doen we zelf maar even een snelle boodschap doen kost weer de nodige inspanning. Vaak moet je een eindje lopen voor een supermarkt. Met maximaal vier grote shoppers en rugtas volgeladen lopen we dan terug. Omdat we de luxe hebben van een watermaker hoeven we gelukkig niet met flessen drinkwater te zeulen. Het scheelt ook een hoop plastic afval.

Het weerzien en afscheid nemen

Dat is misschien nog wel het moeilijkste van het cruisen. Vriendschappen zijn veel intenser en worden snel gesloten. Je trekt veel met elkaar op, met in je achterhoofd dat deze momenten ook zo maar weer over kunnen zijn want iedereen vaart zijn eigen koers. In Marokko beleven we een mooie tijd. Samen met de bemanning van Puff en Yndeleau en neefje Bas proppen we onszelf in een auto incl. kapitein Sam (hond) en bagage. Als je dan na vier uur rijden elkaar nog niet zat bent, zit het met die vriendschap wel goed. In de Canarische eilanden scheiden onze wegen als Yndeleau al snel naar de Carieb vertrekt. Inmiddels hebben we ook contact met Zeevalk. We trekken samen op tot Fuerteventura. Ook zij kiezen hun eigen koers terwijl het net zo gezellig werd! De Puff heeft dan al besloten om niet verder dan de Canarische eilanden te gaan vanwege kapitein Sam, hun trouwe viervoeter van 15 jaar die het allemaal wel best vind en niet van ophouden weet. Ze hadden gedacht dat hij onderweg zou overlijden vanwege zijn leeftijd. Een oceaantocht is te veel gevraagd voor Sam. De Puff gaat op de kant en de bemanning vliegt naar huis zodat Sam zijn laatste dagen kan slijten als landrot. Onze wegen scheiden in El Hierro, het zuidelijkste puntje van de Canarische eilanden. Het afscheid valt zwaar als je zoveel herinneringen samen hebt gemaakt maar het weerzien is dan weer een feestje. Zo zien we de Zeevalk terug in Suriname na 19 dagen zee en belooft het een hele mooie tijd te worden samen, een vriendschap die niet snel vergeten zal worden maar ook van deze lieve mensen nemen we afscheid na een mooie tijd in Martinique! Je valt dan in een gat, de balans is zoek en bent weer op elkaar aangewezen. Niet dat dat een ramp is want zo zijn we de reis ook begonnen. Het optrekken met cruisers maakt het gewoon interessanter, gezelliger en je onderneemt veel meer. Je verlegt je grenzen en helpt elkaar waar nodig.

Het wordt een manier van leven.

In het begin ben je als vertrekker nog een groentje. Je leer curve is hoog en alles is nog nieuw en onzeker. Gaandeweg hoe meer mijlen je maakt ebt de onzekerheid weg. Je raakt op elkaar ingespeeld, je weet wat je aan elkaar hebt. Het vertrouwen in het schip groeit bij elke tocht die we maken. Ons schip is ons huis en zo nu en dan verplaatsen we dat en hebben we een nieuwe voor en achtertuin als uitzicht! Het blijft nog steeds bijzonder voor veel mensen, wat we doen maar het is voor ons allang geen reis meer of een lange vakantie. Dit is een manier van leven geworden. Je bent altijd bezig met het weer. De volgende bestemming wordt helemaal in kaart gebracht. De stroming, windsterkte, golfhoogte en de juiste koers bepaald wanneer we naar een nieuwe bestemming gaan. Het zit zo in ons systeem dat het gewoon begint te worden, net zoals het anker neer laten of de boot voorbereiden voor een zeiltochtje. Afsluiters dicht, kastjes vergrendelen enz. Dat wil niet zeggen dat we niet genieten, dat doen we volop en zijn bevoorrecht dat we dit kunnen en mogen doen.

“Happiness is a way of travel not a destination”

Veel mensen zeggen dat wil ik ook of dat heb ik ook altijd willen doen, maar…… Wacht niet te lang, van uitstel komt afstel, je bent nooit klaar en vind altijd een excuus om het nog een jaar uit te stellen. Onderweg heb je tijd genoeg om te klussen en te upgraden. Als de basis maar goed is. Je komt er gaandeweg toch achter dat je dingen anders wil of beter kunnen. Zo is onze meterkast nog één grote bundel kabels bij vertrek, het liefst hadden we dat ook netjes in kabelgootjes willen hebben. Of onze switch naar lithium batterijen terwijl we eerst voor loodaccu’s gingen omdat daar nog een hele studie op gedaan moest worden. Want zelf doen is een must bij ons aan boord maar door deze dingen hadden we onze reis ook uit kunnen stellen. Trossen los en gaan! Wij hebben nog geen moment spijt gehad en hopen het met ons budget nog lang te kunnen rekken.

“10 tips voor het maken van een zeilreis voor meerdere jaren”

Watermaker: Voor ons vertrek hebben we lang getwijfeld of we een watermaker zouden nemen. Onze watermaker, een schenker Zen30, brengt zoveel voordelen en maakt het leven aan boord erg aangenaam.

Wasmachine: In combinatie met een watermaker. Scheelt een heleboel tijd en geld aan dinghy ritjes naar de wasserette. Door het centrifugeren is de was zo droog, bij mooi weer buiten natuurlijk! Wij hebben gekozen voor een Daewoo. Model: DWD CV702WP

Lithium: Wij zijn begonnen met accu’s maar Akko wist al wel dat er lithium voor in plaats zou komen, als de oude accu’s slechter werden. In combinatie met onze 400 watt zonnepanelen en onze omvormer van 2000 watt kunnen we eigenlijk alles doen, als we voor anker liggen zolang we maar niet alles te gelijk aanzetten!

Zonnepanelen: Ze leveren verre weg het meest op. Wij hebben naar één jaar cruisen de windmolen opgeborgen. Ondanks dat de Silentwind redelijk stil is, zorgde hij ook voor onrust en brengt hij veel te weinig op. Heb je genoeg ruimte voor zonnepanelen dan heb je de windmolen niet nodig, is onze mening.

Ankerketting: 50 meter minimaal! Met een paar extra meters ankerlijn ben je echt geholpen.

Interieur: Je moet niet inleveren op comfort. Een goed bed, praktische keuken en een goede douche was voor ons essentieel en hebben er nog steeds erg veel profijt van.

Naaimachine: Is onmisbaar als je weet hoe je ermee om moet gaan. Onze Pfaff 230, een zwaarder model heeft er al heel wat uurtjes op zitten. Niet om zeilen te repareren, dat is te veel gevraagd maar door canvas met meerdere lagen is geen probleem. De Speedy Stitcher brengt uitkomst bij kleine zeilreparaties.

Koelkast: Een GOED geïsoleerde koelkast. In Europa ben je daar niet zo mee bezig. Hier in de Carieb en in Suriname ga je merken dat je koelkast het moeilijk krijgt als hij niet goed geïsoleerd is. Wij hebben de koelkast zelfgebouwd met het isotherm systeem. Deze koelt zich met het buitenwater, wat weer stroom bespaart.

Ventilatoren: Ver voor ons vertrek kregen wij al de tip om deze dingen in elke ruimte neer te hangen als je naar warmen oorden gaat. We hebben er heel veel profijt van en ze hebben al heel wat draaiuurtjes achter de rug. Een luchtstroom continu door boot maakt het erg aangenaam aan boord. Het merk Caframo werkt voor ons het beste!

Stofzuiger 12 volt: Wordt bij ons met veel liefde gebruikt!

Dat waren er 10. Ik kan nog wel even doorgaan maar deze zijn denk ik wel heel belangrijk uit onze eigen ervaring!