Portugal! deel 1

Baiona (Spanje) naar Cascais (Portugal)

Na een maand in de Spaanse Ria’s te hebben gelegen is het tijd om weer echt de zee op te gaan. Ook omdat er een omslagpunt van het weer nadert. De Nortada, de wind die uit het noorden komt laat het regelmatig afweten. Wachten op het goede moment duurt lang en dat moment is vaak maar van korte duur. Vrijdag is ons vertrek denken we, laat in de middag om wind mee te hebben die ook nog aantrekt als het goed is. We besluiten om een grote slag te maken, 220 mijlen, dat houdt in dat we twee nachten onderweg zijn. Hierna wordt de wind weer gunstiger voor ons. We slaan wel wat mooie plekjes over helaas want we willen op 5 oktober graag in Portimao zijn voor het EK van de Hansa klasse.

Als we Baiona uitvaren merken we dat de deining nog best hoog is, met gebrek aan wind varen we de eerste uren op de motor. Allebei moet we weer wennen aan de zee en de enorme swell. Afgelopen maanden hebben we veel geleerd, elke situatie is weer nieuw en soms een uitdaging. We merken dat we onze grenzen verlegd hebben, het is steeds minder spannend om weer de zee op te gaan voor meerdere dagen. Natuurlijk hebben we ons voorbereidt, het weer goed bekeken en met mensen gesproken, maar het gaat als vanzelf. We zijn steeds beter op elkaar ingespeeld en dat voelt super goed. Als het donker wordt begint het te waaien, we hijsen de zeilen maar de wind is niet voldoende om de zeilen lekker vol te houden met de hoge deining die er nog staat, toch even doorzetten want we zijn geen motorboot. We besluiten de bezaansgiek vast te zetten naar één kant, dit doen we ook met de giek van het grootzeil om vervolgens de kluiver hiermee uit te bomen. Het werkt, het is een stuk rustiger geworden aan boord en we gaan lekker vooruit in de juiste richting. Af en toe komt er een enorme golf onder ons door, aan de dieptemeter kunnen we zien hoe hoog die is want er is een verval van wel bijna 6 meter, als je dat gevaarte achter je aan ziet komen denk je op z’n minst dat hij over je heen komt maar het kontje van onze Choctaw wordt netjes opgetild en de deining rolt gemoedelijk onder ons door.

We gaan de nacht in, er is geen maan en het is aardedonker maar daar in tegen een geweldige sterrenhemel die je aantrekt als een magneet en je interesse wekt, met een boek erbij proberen we ons een weg te vinden door het melkwegstelsel. De 2e nacht is er nauwelijks wind, we zetten de motor aan met de bezaan als steun zeil. Ik slaap goed op het monotone geluid van de motor en neem de deining voor lief. Akko krijgt in de nacht bezoek van een groep dolfijnen die met ons mee zwemmen, met zijn hoofdlampje aanschouwt hij het spektakel zo vertelde hij mij wanneer ik wakker word als de zon op komt! De wind trekt aan en na 14 uur kan de motor uit. Heerlijk zeilen we de laatste mijlen naar onze bestemming, we zetten zelf de aap erbij en schieten lekker op als we vlak bij de kaap zijn trekt de wind aan tegen de 30 knopen. Snel halen we de aap naar beneden en is alles weer onder controle, we worden verwelkomt door een groep dolfijnen. Ik ga op de preekstoel zitten en geniet van het moment, we varen snel en dat vinden ze leuk want als de wind weer weg is en de snelheid af neemt houden ze het voor gezien en zijn wij ook op onze bestemming.

Cascais

In Cascais lig je lekker voor anker, soms een beetje swell en er is veel te doen en te zien. We worden uitgenodigt door Charles, de Hansa dealer uit Portugal, om aan te schuiven bij de lunch met de vrijwilligers. We genieten van het 3 gangen menu en de rode wijn smaakt er uitstekend bij, dat hebben ze in gaten want ik krijg mijn glas niet leeg of hij word al weer vol geschonken. We lopen door het stadje en ’s avonds maken we kennis met Johan en Ilse van de Fifty Fifty! We liggen hier 2 nachtjes en gaan door naar Sines, dat ligt 55 mijl verder op.

Sines

Vertrek uit Cascais is om 12:00, de wind is aan en het belooft een fantastische zeildag te worden! Ik heb mijn zinnen gezet op vers gevangen vis maar helaas, Ik probeer van alles maar geen succes. Zo nu en dan wordt het vissen verstoord door dolfijnen, wat ik een uitstekende combinatie vind. Ik haal gauw mijn lijn binnen en ren naar voren, dit gaat gepaard met een gil, wat Akko keer op keer doet schrikken en steekt zijn hoofd boven het luik of ik nog wel op de preekstoel zit. Dit keer ben ik de hele dag buiten en is Akko binnen, speelt met zijn ssb radio en doet kleine klusjes. Ik teken ervoor als een oversteek van 3 weken er zo uit ziet. We komen natuurlijk weer bij donker aan en de wind neemt af, dan duren de laatste mijlen erg lang. We schrikken niet meer van vis boeien, overdag varen we er netjes omheen maar in de nacht heb je geen idee en er liggen er zoveel dat we er ook vast over heen gevaren zijn.

Achter de breakwater ligt een grote baai wat bestemd is voor industrie, daar staat Sines om bekend en heel toeristisch is het niet maar bij aankomst is het prachtig! De haven is klein maar bij stevige wind heb je zowel in de haven als voor anker last van swell. Wij besluiten na 1 nachtje voor anker toch in de haven te gaan liggen, wat eigenlijk niet veel beter is. We gaan heen en weer en de lijnen rukken aan de kikkers, alle drijvende stijgers met boten gaan heen en weer. Ons lukt het aardig om de boot kraak vrij te krijgen. Het haven geld is goedkoop en de voorzieningen prima. We gaan naar de Lidl 1.5 km verder met 4 boodschappen tassen lopen we terug, dat valt niet mee en ik loop te stuntelen. Als er een auto voorbij rijd en stopt, stapt er een aardige mevrouw uit en vraagt of we ook naar haven moeten ze wil ons met alle liefde brengen, daar zeggen wij geen nee tegen. Ze komt uit Canada en ziet eruit als een halve hippie, ze is verliefd geworden op een drugsmokkelaar die is opgepakt in Portugal nu zit ze hier op een groot zeilschip en doet onderhoud. Dit is in het kort wat ze vertelde als onze lift erop zit, daarna scheiden onze wegen weer en bedanken haar hartelijk!

Portimoã

We willen weg uit Sines, we liggen hier erg onrustig maar we willen zo min mogelijk op de motor varen. Vrijdag om 16:00 gaat de wind aan en gooien we los. Dat houd in dat we een nachtje door moeten. Het is 85 mijl varen en we doen alles zeilend. Voor het eerst zie ik de zon ondergaan en ook weer opkomen, het blijft een mooi fenomeen de blauwe lucht maakt plaats voor een schilderachtig palet met een rood, oranje, gele, roze gloed. Ook deze nacht krijgen we gezelschap van een groep dolfijnen en met onze hoofdlampjes zoeken we het water af, het lijkt wel of ze achter een groep vissen aan zitten waar wij doorheen varen er springen honderden vuurballetjes om ons heen, het moeten visjes zijn. Akko probeert wat te slapen, voor het eerst vind ik het niet zo erg om in de nacht te varen en kan genieten van alles om mij heen. Als de zon opkomt zie ik Portimao al. Het is nog 5 mijl, de wind wordt steeds minder en de laatste 2 mijl dobberen we maar wat rond. We hebben geen haast, de wind pikt wel weer op zegt Akko als ik nog even ga slapen. Na een uur wordt ik wakker omdat de motor wordt gestart. Blijf maar liggen hoor lief, ik red me wel zegt Akko. Niet veel later kom ik boven en help met het opdoeken van de zeilen. We zoeken een mooi plekje in de baai en laten ons anker vallen.