Vanuit Rabat naar Lanzarote doen we het eilandje La Graciosa aan. Hier liggen we zes dagen heerlijk voor anker, je komt er echt tot rust. Het is aan te raden om genoeg proviand mee te nemen want het eiland heeft niet veel te bieden. Er is een klein dorpje met een lokale bakkerij en een kleine supermarkt. Het eiland telt minder dan 1000 mensen en er zijn geen verharde wegen. Omdat het klein is, straalt het gezelligheid uit. Er komen hier veel toeristen naar toe maar ondanks de commerciële boten die een handje vol mensen afzet heb je daar geen last van, waarschijnlijk door het naseizoen. We liggen soms helemaal alleen op de ankerplek, vooral in de avond.
Puff en Yndeleau liggen in de haven, ze hadden al vlees ingekocht voor een strand BBQ bij aankomst. Ze besluiten om naar de ankerplek te lopen, waar wij liggen. Met een bolderkar vol geladen gaan ze op pad. De wandeling duurt langer dan verwacht omdat de wieltjes niet bestand zijn tegen mul zand waardoor de kar gedragen moet worden. Het is al schemerig, waar wij intussen een plekje hebben opgezocht om onze spullen uit te laden, hoor ik in de verte geroezemoes en loop ze met een lampje tegemoet. Voor ons de eerste BBQ op het strand en dat smaakt naar meer. Als de champagnefles ontkurkt wordt, dan proosten we op een geslaagde overtocht!
Er wordt gekite maar ook gewandeld, als de Puff ons mee vraagt om een vulkaan te gaan beklimmen. De natuur is ruw met hier daar een beetje begroeiing, het lijkt op een maanlandschap. De rotsen en het lavagesteente hebben verschillende kleuren waardoor je diepe contrasten ziet, wat het in het geheel bijzonder maakt. Als we teruglopen naar het dorp via het strand heeft de bemanning van de Yndeleau het klussen gestaakt en is lekker aan het kiten. We hebben inmiddels wel trek en ploffen neer waar Jurre en Suuz ook even een pauze houden. We besluiten met z’n allen een biertje te gaan drinken op een van de terrasjes. Voor ons is dit de laatste avond dat we allemaal samen zijn omdat wij even naar Nederland gaan. Een laatste avondmaal is niet snel gevonden, alles zit dicht en strandden uiteindelijk bij een lokale cafetaria wat eigenlijk niet eens zo slecht is. Het was een leuk avontuur en geven elkaar een knuffel en hopen elkaar weer in het nieuwe jaar tegen te komen. De volgende ochtend wordt het anker gelicht om naar Arrecife te varen.
