Portugal deel 3, Olhão

We liggen in de haven van Olhão, er is weinig plek maar het havenpersoneel is erg behulpzaam. Wij krijgen een mooi plekje aan de buitenkant van de steiger en het blijkt een ideale klusplek te zijn. We willen uiteraard graag voor anker, maar al die klusjes afvinken voelt ook erg goed. Olhao kennen we inmiddels op ons duimpje en weten waar we het moeten halen en de pakketdienst weet ons inmiddels ook te vinden om Akko zijn speeltje af te leveren en een paar dagen later onze compacte wasmachine!

Klussen worden afgevinkt. De hoes voor over de rubberen opblaasrand van Myott is nu af en ook een hoesje voor het motortje wordt gemaakt. Akko reviseert de impellerpomp voor het koelwater van de reeds 41 jaar oude Perkins diesel en hij bouwt de nieuwe stuurpomp in van de stuurautomaat. Deze lag al een jaar op de plank. Ook de extra isolatie voor in de motorruimte krijgt kans om z’n werk te doen. En ik heb eindelijk de gelegenheid om buitenom de romp eens goed schoon te maken en in de wax te zetten. Het teak dat buitenom zit zet ik ook meteen maar in de olie. Daar knapt Choctaw echt weer van op.

Het is erg gezellig aan de steiger want Tabee ligt hier ook, we drinken de nodige borreltjes en spelen zo nu en dan een spelletje. Ook worden er weer heerlijke poffertjes gebakken. Het feest is compleet zodra Yndeleau arriveert, wij troffen hen voor het laatst in Amsterdam toen ze druk met hun voorbereidingen waren voor vertrek in Augustus. Nu zijn ze ook in Portugal aangekomen en ze wisselen Tabee af want die heeft besloten om met een paar dagen naar Marokko te gaan. Wij blijven hier nog even om onze kite-skills weer op niveau te brengen. Samen met Jurre en Suzanne van Yndeleau varen we naar een kiteplek dat later de perfecte spot blijkt te zijn. Een perfecte spot om te kitesurfen betekent; vlak water, niet te diep en een mooi strand waar je makkelijk weer aan land kunt komen als je gecrasht bent.
Om er te komen dienen we wel nauwkeurig tussen de ondieptes te navigeren, op locatie blijkt er niet veel ruimte te zijn, maar juist voldoende zodat de boot om het anker kan draaien zonder op een zandbank terecht te komen bij laagwater. Het is hier heerlijk liggen, een privé spot! Hopelijk komen we dit soort plekken vaker tegen! We liggen hier vijf dagen en alle dagen wordt er flink gekite! Akko leert zichzelf om op zijn nieuwe foil-plank te staan en hij gaat als een speer. Ik moet mijn angst weer overwinnen om op de plank te klimmen, het gaat met ups en down maar het lukt uiteindelijk wel weer.

Zodra de conditie zijn hoogtepunt heeft bereikt wordt het tijd om naar de haven te gaan want neefje Bas komt op 7 November aan op Faro, hij is opstapper op de volgende etappe zodra de condities gunstig zijn. Bas is klaar met de middelbare school en heeft een jaar de tijd om zich te oriënteren over de volgende stap.
Bij ons staat een erg belangrijke klus op het programma waar Bas mooi kan meehelpen. De Wasmachine wordt ingebouwd. Binnen een dag kan ik de opgespaarde was in mijn super moderne compacte wasmachine doen. Wat een luxe! Na wat klussen en de laatste boodschappen gaan we weer naar de favoriete kite spot!

Bas vind zijn draai snel aan boord en doet graag mee! De kou valt hem een beetje tegen, vooral als Akko hem kitesurfen gaat leren. Angst voor kitesurfen heeft hij niet maar wel voor kou….! Hij zet wel door want op de tweede dag maakt hij zijn eerste meters! Na de kite sessies kijkt Bas uit naar een warme douche, het valt ook niet mee als je van Curaçao komt. Al moet wel gezegd worden dat het fris is, wij vinden een warme douche ook fijn!

Bij gebrek aan wind, de volgende ochtend, gaan we het strand maar eens opruimen, de verbazing en ergernis over al het aangespoelde plastic was er vanaf dag één al. Standaard hebben we een vuilniszak mee voor ons eigen en rondslingerend afval op te rapen, maar nu hadden we moeiteloos 2 zakken vol. Het is een druppel op een gloeiende plaat, maar het voelt goed om de natuur te helpen en de plek waar we ons hebben vermaakt schoon achter te laten.

• 

• 

Akko en Bas maken een wandeling naar Culatra, het dorpje aan de andere kant van het eiland . Er liggen wat schepen droog en ook een schip dat half vergaan is. Als de kwajongen in hun naar boven komt, gaan ze het half gezonken schip binnen om een kijkje te nemen of er wat te halen valt. Een groot deel van de inventaris ligt er nog, gedeeltelijk verzopen, boeken, schoenen, kleding. Erg triest en je vraagt je dan af wat en hoe. Zelfs 2 fotolijstjes met wat verbleekte fotos liggen op de grond.
Uit een verdronken plastic opruimbak plukt Akko een spelletje “Vier op rij” voor thuis. We hebben te weinig spelletjes aan boord, dat komt goed uit.

Vis!

Akko is weer eens vroeg wakker (haha) en gaat aan dek een kijkje nemen hoe we er bij liggen. Er is een visser zijn netten aan het uitgooien rondom onze boot. Hij denkt zeker dat we veel eten overboord gooien en daar veel vis op af komt.
Wijzelf hebben maar weinig succes met het vangen van vis, dus Akko zwaait maar even met ons lege oranje emmertje en roept “Hey Amigo!”. Dit is voor de visser klare taal en zodra hij zijn netten weer binnen heeft komt hij langszij en kiepert zijn emmer leeg in de onze. Wij zijn 15 dorades en 2 snappers rijker voor slechts 10 euro. Waarschijnlijk was zijn vangst ondermaats om op de markt te verkopen. Bas en Akko gaan direct na de koffie naar het strand om de vis schoon te maken en ik zoek er een haalbaar recept bij voor vanavond.
Voor het opeten zoeken we nog versterking en nodigen Jurre en Suus van Yndeleau uit die nu nog in de haven liggen voor wat klusjes.

• 

• 

Ze gaan de oven in met olijfolie, ui, knoflook, tomaat, gepofte aardappels, koriander en schijfjes citroen. Ook niet onbelangrijk, peper en zout erover en langzaam op 180 graden laten garen. Yndeleau neemt een gevulde groene salade mee. Het ruikt en smaakt heerlijk. Er heerst totale stilte aan tafel als iedereen zit te smullen van de vis die van de graat valt! We drinken een borrel en doen een potje yahtzee.
Het onderwerp van de avond is ook onze planning voor vertrek naar Marokko. Wind, golven en getij, want als er golven staan van meer dan 2 meter gaat de haven van Rabat dicht. Samen met Yndeleau, Zeevalk en Puff, die hier ook zijn, hebben we allemaal het plan om naar Marokko te varen, maar we spreken ook af om allemaal ons eigen plan te volgen en elkaar in Rabat weer te zien.

Wij besluiten om de volgende dag naar de haven te gaan om ons daar verder voor te bereiden voor deze etappe. Verschillende taken worden gedaan, dek wassen, kite spullen ontzouten, wassen, drogen, watertank vullen, boodschappen en gasflessen vullen om Choctaw weer zeilklaar te krijgen! Na ruim een maand in Portugal is Marokko ons volgende bestemming en verlaten we het vertrouwde Europese continent.
Het leuke is dat we Marokko nooit als bestemming op ons lijstje hadden, maar door de verhalen van andere zeilers wij ook nieuwsgierig geworden zijn naar dit bijzondere land!