The Solent!

Chichester Harbour, Thorney channel.

Je anker uitgooien op het IJsselmeer stelt niets meer voor zodra je eens geankerd hebt op serieuze getijdenstroom met harde wind van een andere kant. We kijken voortdurend naar de tracker op de plotter en steken daarna ons hoofd weer boven het luik om te kijken of het wel klopt wat we op de plotter zien, zonder plotter zouden we helemaal dolgedraaid zijn, zo een gezichtsbedrog, het water schiet onder je door maar je gaat nergens heen. De logica is soms ver te zoeken. Liza snapt er in het begin helemaal niks van, Akko is van de feiten en haalt zijn natuur- en wiskunde skills uit de kast om er een verklaring voor te vinden. Het schip is een speelbal geworden van wind en water die om beurten scoren.

Bij hoog water hebben we 5 meter onder de kiel, de vuistregel is om minimaal 3 keer zoveel ankerketting uit te zetten als dat het diep is. We steken 2 meter, dus 21 meter ketting en liefst een beetje meer voor de zekerheid. Zodra het eb wordt hebben we soms maar 1 meter onder de kiel en bij wisseling van het getij gaan we alle kanten op en soms dicht bij een gebied dat droog komt te liggen. De ene keer lig je dwars op de golven en weer een paar uur later lig je met de kont in de wind met het anker achter het schip waardoor de boot over zijn gehele ankerketting ligt. Maar gelukkig blijkt dat, zodra het proces van getij weer van vooraf aan begint, we ook weer precies op de startplek liggen van toen we net geankerd hadden. We hebben gelukkig geen buren en er is maar weinig pleziervaart op deze doodlopende rivier.

Chichester Harbour, Itchenor.

Akko is er druk mee en zelfs na 3 nachtjes blijft het spannend, de wind is elke dag steeds harder en dan ligt het niet meer zo comfortabel. We vinden het na 4 dagen ankeren op deze plek wel welletjes en gaan een beschut plekje zoeken. Het wordt bij Itchenor, op een riviertjes met heel veel mooring-boeien met daaraan allemaal een bootje. We vragen de Harbour Master om assistentie want er is voor ons geen logica hoe je daar doorheen komt. We krijgen een plek aan een drijvende steiger die nergens heen gaat, meer een ponton. Je kunt dan via de marifoon kanaal 8 een watertaxi bestellen of natuurlijk met je bijbootje naar de kant.

De volgende ochtend komen Hendri en Rivka aan boord voor de brunch nadat ze ons de avond ervoor hebben getrakteerd op een heerlijk diner in de plaatselijke en enige pub. We willen graag rond 13:00 weer varen, dan is er genoeg water en even later de stroming mee om Chichester Harbour veilig uit te komen richting Isle of White. We worden door Rivka en Hendri afgeduwd nadat we voor hen via VHF 08 een watertaxi hebben besteld!

Portsmouth!
Onze volgende bestemming, hier liggen onderdelen voor ons te wachten die uit Nederland verstuurd zijn. (iets voor de schroef, de motor, zoutwaterpomp, extra naalden voor de naaimachien en een nieuwe portie Scopoderm voor Akko). We hebben ook nog een oude afspraak staan met Martin die daar niet ver vandaan woont. Martin verteld ons over een paar mooie plekjes op Ilse of Wight, o.a. het plaatsje Yarmouth waar we vooral niet ongezien voorbij mogen varen.

We vertrekken nadat we de lokale Aldi hebben beroofd met enige spoed uit Haslar Marina want het is hoog water en dan vliegen we de Solent door. Voordat we naar Yarmouth gaan, willen we eigenlijk nog graag Newtown bezoeken, daarover hebben we ook veel goeds gehoord. Het waait nog niet zo hard maar met de grote kluiver, aap en bezaan komen we toch lekker vooruit. We krijgen zelfs 2.6 knopen stroom mee en met 120 graden windhoek zien we het SOG op 9.6 knopen staan. De boeien vliegen voorbij. Het gaat zo lekker dat we Newtown bijna ongemerkt voorbij schieten, “Op naar Yarmouth!” Dit blijkt later een hele goede keuze te zijn geweest.

In Yarmouth is in de haven geen plek voor ons, het is ook al laat, we gaan buitengaats aan een mooring, onze eerste keer. Een nieuwe belevenis maar zeker anker vast! We krijgen die nacht een bui met 45 knopen wind, regen en onweer over ons heen, een forse windvlaag kwam dwars op ons schip en Akko stoot zijn hoofd omdat ie omhoog naar beneden schoof met zijn hoofd als bumper. Nog een beetje onwennig checken we een paar keer onze mooring, niks aan het handje. De volgende dag gaan we aan wal en spreken we mensen die tijdens de bui in Newtown van het anker zijn gewaaid, het was er zo druk dat ze maar een korte ketting hadden uitstaan als gevolg dat ze om half één in de nacht een aanvaring niet meer konden voorkomen, hun boeg zat vast in de romp van een ander Hollands zeilschip. De kustwacht heeft ze uit elkaar moeten trekken.
De tip van Martin om wat te drinken in de tuin van het George Hotel met uitzicht over zee is ons bevallen. Daarna hebben we een mooie wandeling gemaakt langs de NoordOost kust van het eiland!

Na een dagje op de wal is het fijn om weer bij ons bootje aan te komen en ze er nog net zo bij ligt als toen we vertrokken. We willen niet langer blijven want zelfs deze mooring kost ons 26.50 pond. Akko laat weten dat als we om 5:30 vertrekken we stroom mee hebben en wind uit het oosten die niet zolang duurdt maar ons wel in de goede richting brengt. We zien de zon op komen iets wat ons niet zo vaak overkomt maakt het dan ook wel weer speciaal niet veel later varen we de solent uit en als we voorbij de needles zijn hijsen we de zeilen. Na 20 mijlen valt de wind weg en veranderd de wind richting er zit niets anders op dan de motor te starten. Het is nog 18 mijl naar Weymouth.

Lulworth cove is ook een plek waar je geweest moet zijn maar met zuid zuidwesten wind wil je daar niet zijn. Door ons vroege vertrek kunnen we natuurlijk Lulworth cove overdag bezoeken. Dat hadden we niet willen missen. We gaan voor anker en binnen uur ligt het vol met bootjes wandelaars en badgasten. Tegen de middag eten we een warme maaltijd en gaan dan voldaan even liggen. We vallen in slaap op de deining die langzaam de cove binnen komt rollen en laten de wereld aan ons voorbij gaan.

Om 17:00 halen we het anker op. De wind is inmiddels gedraaid naar het westen, tijd om te gaan maar de ankerketting zit muurvast om rotsen door dat al het gedraai. Het lukt na wat spoorzoeken om los te komen. Het weer veranderd zoals voorspelt, de bewolking neemt toe en het regent wat als we richting Weymouth varen. We vinden een mooi ankerplek in de Portland Harbour. Hopelijk kunnen we morgen ergens aan land komen.