Toestemming om naar Sant Antão te varen
Een klein dorpje aan de zuidkant van Sant Antão met maar 600 inwoners. Er komen hier maar 1700 toeristen per jaar, omdat de weg er naar toe onverhard, stoffig en hobbelig is en zeker 3 uur duurt met de auto. Wij hebben toestemming gekregen om met ons eigen schip naar deze bijzondere plek te varen! Om een vrijgeleide te krijgen zijn we de halve dag zoet en worden we van het kastje naar de muur gestuurd. We komen uit bij immigratie waar we ook onze stempels in ons paspoort kregen, 4 maanden geleden. Als we vriendelijk naar binnen worden geroepen en mogen gaan zitten, krijgen we eindelijk antwoord op onze vraag. Sal is uitgesloten, te veel corona. Boavista is moeilijk aan zijn gezicht te zien. We willen ze graag te vriend houden en gaan er niet tegen in. Als laatste vragen we of Sant Antão een optie is. Ja! Daar hoeft hij niet lang over na te denken. Hij gaat druk in de weer en zoekt naar papier en stempels. Hij wil onze paspoorten, die hebben we niet mee omdat we alleen maar voor informatie kwamen. Geen probleem volgens hem. Hij haalt onze gegevens erbij, die ze hebben op geslagen aha…. er komt een grote ordner op tafel, het duurt even “Choctaw” Yes thats us! Hij vult het formulier in en geeft de stempels. “Go to Simoa if you’re there and give this…… Wow zo makkelijk, dat hadden we niet gedacht.
Wat een prachtig beeldend verslag weer! Ik geniet enorm van jullie belevenissen en waan me even heel ver hier vandaan.
Groetjes van ons!
Prachtige belevenis en de manier waarop jij verslag doet maakt mij verder ,,tekstloos”…..
Wat een geweldige verhalen, dit wordt uiteindelijk een boek !!!
Ik geniet en beleef met jullie mee
Ha, daar is weer een verhaal van jullie. Heerlijk! e genieten echt met jullie mee. En dat zonder over enge betonrandjes te hoeven lopen
; – )
Wat een boeiend verhaal is dat weer! We genieten ervan en leven zo mee. Leuk ook die contacten met de mensen daar en wat je dan meemaakt…
Hartelijke groeten!
Akko had me al een en ander verteld gisteren.
Mwt de fotos erbij gaat het echt leven. Jammer van de Swell.
Lijkt me een prima plek om langer te blijven.
Mooi om te lezen hoe jullie omgaan met de lokale situatie en de mensen daar.
Geniet van jullie volgende avontuur!
Zo dit was weer een heel verhaal.Ik heb het in etappes gelezen.Jullie makenbwel heel veel mee,het lijkt me geweldig,jammer dat we daar nu te oud voor zijn.
Jullie genieten volop,groot gelijk, dit kunnen je nu nog doen.
Ben benieuwd wanneer jullie deze kant opkomen. Dat zal wel nog een paar maandjes duren.
Kijk weer uit naar de volgende avonturen.