Van Martinique naar Antigua

Na ruim 3 maanden in Martinique is het tijd om afscheid te nemen van Zeevalk en te vertrekken. We hadden graag opgevaren met Zeevalk, zij varen naar St. Maarten. Qua planning is dat helaas niet gelukt. Voordat we echt gaan hebben we nog een lijstje af te vinken: PCR test, uitklaren en de eerste inenting. Hier in Martinique mag iedereen een spuitje komen halen. Het blijkt dat mensen toch terughoudend zijn en niet komen opdagen. Omdat er een beperkte houdbaarheidsdatum opzit, kan iedereen aankomen waaien. We vullen een formulier in en mogen meteen mee. Ze zitten hier letterlijk duimen te draaien. Wij kwamen alleen maar informatie inwinnen en een e.v.t .afspraak maken en voor we het weten is de eerste inenting gezet! In Bonaire halen we ons 2e spuitje.

Er gaan weer twee hele mooie eilanden aan ons neus voorbij. Zomaar een land binnen varen kan helaas niet meer, er staan hoge boetes op. Alles moet aangevraagd worden met de nodige regels waar je aan moet voldoen. Martinique is in lockdown, zo ook het Franse eiland Guadeloupe. Dominica krijgen we na meerdere malen mailen geen contact. Antigua blijkt dan geen probleem te zijn, als je een negatieve PCR test niet ouder dan 72 uur kan laten zien. Het fijne is dan weer dat de testen in Martinique gratis zijn!

174 mijl voor de boeg. We varen onder Martinique, Dominica en Guadeloupe door. Hier is de zee lekker vlak. Het nadeel is het gebrek aan wind, vooral onder Dominica. Tussen de eilanden krijgen de wind en zee vrij spel. Het is niet echt comfortabel tussen de eilanden varen maar eenmaal weer in de luwte kunnen we op adem komen, even koken en het zout van ons af spoelen. We hebben een aan de windse koers en dat zorgt voor de nodige spray, door golven die tegen de zijkant botsen. Met een rif in het bezaan en de fok varen we voortdurend 7 knopen of meer. Eenmaal onder Guadelope gaat de snelheid er snel uit totdat we helemaal in een windstilte zitten. Veel regen maar wel een mooie regenboog! De motor gaat aan, die ons uit de windstilte brengt.

We willen Guadeloupe schampen om zo hoogte te winnen om koers te zetten naar Antigua. Deze hoogte hebben we nodig vanwege de stroom die ons weg gaat zetten de komende 40 mijl. We moeten blijven prikken en niet te veel weg geven. Vanwege de zee die omhoog komt bij Guadeloupe met de zeebodem die hier nog ondiep is, zorgen voor hoge golven die kort op elkaar zitten. De boegspriet verdwijnt geregeld helemaal onder water. Choctaw heeft geen tijd om snel omhoog te komen als de volgende golf zich aan dient en het hele voordek onder water zet. We kijken elkaar aan en denken het zelfde, zal het binnen nog droog zijn? Toch maar even inspecteren dan, als Choctaw als een bokkend paard te keer gaat. Het is droog! Kan het bijna niet geloven. Ons tripje naar Engeland in 2016 was een heel ander verhaal, toen regende het binnen. Blij verrast dat we het nu echt gewonnen hebben van al die lekkages.

Eenmaal vrij van het eiland worden de golven vriendelijker en geven ze Choctaw de ruimte om over de toppen van de golven te klimmen, om er dan weer gemoedelijk van af te glijden. We hebben al wel zicht op Montserrat, omdat dit eiland hoog is. Antigua laat nog even op zich wachten. Als we Antigua dan eindelijk zien kunnen we ook een beetje afvallen, niet te veel want we willen het niet weg geven. Anders moeten we het laatste stukje laveren. Inmiddels weten we ook dat we niet bij dag licht aankomen, wat vaak bij ons het geval is! Omdat we al eerder in Antigua zijn geweest, hebben we er een goed beeld bij. De ingang is goed beboeid en de geleiden lichten die op de berg staan geven ons de juiste doorgang weer. Eenmaal binnen zoeken we een ankerplekje, er is genoeg omgevingslicht om de andere schepen te zien liggen. Toch altijd weer spannend!