Dag 2. Verdraaid verwaaid

Ahoy!
De beloofde wind is er inmiddels en de motor kan uit. Het is ongelooflijk dat het binnen een uur van 5 naar 20 knopen waait en de zee zich zo snel opbouwt. Onder de kust van PR zouden de wind en golven minder moeten zijn, dat is misschien wel zo maar zo beleven wij dat niet. Normaal maak ik me niet zo druk om 20+ knopen want meestal hebben we die van achter. Echter als de wind en de mega golven van voren komt is dit een totaal andere beleving. Dat heet geen cruisen meer, maar overleven. De wind trekt steeds verder aan en de golven zijn inmiddels 3+ meter. Dat maakt het erg zwaar aan boord. Ook Choctaw krijgt het zwaar te voorduren. We proberen zo goed als het gaat te laveren maar maken elk uur slechts 2.5 mijl in de goede richting. Dat is niet veel en we vragen ons, na 12 uren in galop, af of we dit wel kunnen volhouden tot aan Grenada want de wind trekt alleen nog maar meer aan de komende dagen. We zijn inmiddels helemaal zout van het overslaande water van de grote golven die tegen Choctaw aan beuken de snelheid is er dan ook steeds meteen uit en duurt het even voor ze weer op gang is. We geven niet zomaar op maar toch komt dan is het moment dat we de handdoek in de ring gooien. Akko roept om 17uur de Kustwacht van Puerto Rico op voor advies voor een goede schuilplaats onder deze omstandigheden, de ankerplaatsen aan de zuidkust liggen namelijk meestal achter een rif en tegen de tijd dat we er zijn is het nacht. De vraag over toestemming hebben we in het midden gelaten, want we hebben geen visa voor de US en dat ligt nogal gevoelig bij de grenswachten. We krijgen geen duidelijk “ja” of “nee” over de legaliteit maar wel goede opties qua beschutting en bezeilbaarheid. Gelukkig kunnen de schoten gevierd en besluiten we meteen om nu het bezaanszeil helemaal te strijken, deze nieuwe koers brengt meteen rust en we schieten nu met 7kt naar de Westkant van PR waar de zee al meteen een stuk rustiger wordt. Tussen wat riffen door laten we uiteindelijk om 19.30 ons anker zakken in de 4 meter diepe en idyllisch rustige baai van Boqueron. We hebben met deze keuze veel ellende voorkomen zoals schade aan ons schip en uitputting aan de bemanning plus het risico dat halverwege de diesel op raakt, maar we hebben er nu wel een uitdaging bij, we hebben namelijk geen Visum voor dit land (USA). De Kustwacht gaf ons het telefoonnummer om ons te melden om de autoriteiten te overtuigen van de noodzaak om hier aan te meren. Om 22.30 belt Akko met Customs Border Protection om e.e.a. uit te leggen, ze zijn “not amused”! En we worden verzocht om in de ochtend terug te bellen want dan is de Chef er ook weer.
Ondanks de nieuwe zorg wordt het een aangename nachtrust na de warme maaltijd en een warme douche. De bemanning is wel wat gekrenkt in zijn ego maar voelt zich goed bij de gemaakte keuze. Ook Choctaw heeft zich kranig gehouden er is niks kapot gegaan. We zien morgen wel weer verder. Dit keer was de zee ons de baas!

Situatie op het moment van verzending van dit bericht: 23-03-2022, 16:30UTC Locatie: 18*01’N / 67*10’W Kompaskoers: Variatie = 18,1* Snelheid: 0 knopen Nog te gaan: 470nm Weer: Licht bewolkt Wind: 0+ Kn Watertemp: 27

Dag 1. Dom Rep naar Grenada. De mona pasage

Ahoy!
20/21 Maart We zijn weer onderweg naar een nieuwe bestemming. Het wordt een ander tochtje dan dat we gewend zijn. Voor het eerst moeten we lang aan de wind varen en op te kruisen om bij de bovenwindse eilanden te komen. Om de baai van Samana uit komen moeten we recht naar het Oosten, dat is zowel tegen de wind en de golven in. We kiezen ervoor om dit in de avond en nacht te doen omdat dan het land is afgekoeld en de wind wat gaat liggen en het ons net iets makkelijker maakt. Ook hebben we volle maan die ons naar buiten zal geleiden. We vinden het beide best spannend, ook al hebben we al zoveel zeemijlen gemaakt. De reden is de beruchte Mona Passage daar valt niet mee te spotten, goed je huiswerk doen is daarom een aanrader. Er lijkt een weervenstertje te kome die ons goed lijkt. Minder wind in de Monapassage en een wind richting ONO die ons in één keer naar bestemming brengt, hopen we! Dat kunnen de eilanden van de Grenadines (SVG) zijn of Grenada.

Lees verder “Dag 1. Dom Rep naar Grenada. De mona pasage”

Suriname naar Martinique, Dag 7. Nog best spannend

Aankomst Martinique Dag 7

Woensdag 27-1

Als ik in de ochtend de wacht overneem, staat er nog maar 65 mijl op de afteller. Bij 50 mijl gaan we iets afvallen want we komen iets te oostelijk aangezeild. We kunnen na 4 vier dagen eindelijk ruimer varen, wat een verademing. Akko krijgt al trek en bedenkt alvast iets culinairs wat hij straks gaat maken. Deze laatste 50 mijlen zijn een kadootje, de boot ligt lekker rustig en we gaan nog best snel. Vaak duren de laatste mijlen erg lang maar nu maken we ons daar niet zo druk om. We hebben de Zeevalk inmiddels weer in beeld op de AIS en hebben net weer marifoon contact gehad. Zij liggen 3 uur voor ons en houden ons op de hoogte van het laatste nieuws als ze voor anker liggen.

Dat komt goed uit, want wij komen weer eens in het donker aan. Gelukkig schint deze dagen de maan bijna helemaal vol en kan ons mooi bijschijnen als we binnenvaren. Akko start de motor even, om te checken of die in één keer aanslaat, yes! gelukkig!

We hebben inmiddels nog 2 mijlen te gaan en hebben nu een goed beeld van de situatie in het ankergebied. Op ons scherm zien we maar 10 schepen met AIS, maar het is duidelijk dat het een stuk drukker is dan verwacht, volgens Hans liggen er wel +100 in deze baai van St. Anne. De locatie van de Zeevalk is duidelijk en de schepen zonder verlichting kunnen we goed onderscheiden. Tijd om de motor te starten en de zeilen te strijken. Voel je hem al aankomen? De motor start niet..….Akko buigt zich over de motor en ik begin de genua in te rollen om snelheid te minderen. Akko trekt het kleppendeksel eraf en tikt met een hamertje op de klepstelen, allicht blijft er ééntje haperen. Akko vraagt mij om nog een startpoging te doen, maar te vergeefs. Het laatste redmiddel dat nog zou kunnen werken is een paardenmiddel, een spuitbus remmenreiniger die licht ontvlambaar is. Het lukt maar daar is ook alles mee gezegd, hij draait maar we hebben amper vermogen en met veel witte rook tuffen we naar Zeevalk en gaan langszij.

Daar liggen we dan in St. Anne baai, veel zien we nog niet maar volgens Zeevalk liggen hier al meer dan 200 boten voor anker. We omhelzen elkaar en drinken een aankomst biertje en praten na over deze pittige tocht!

De officiële Covid procedure is dat zeilschepen bij aankomst naar een speciaal ankergebied gaan, deze heet hurricane hole #2, dit is dan het officiële quarantaine gebied. Daar wacht je tot je een PCR test gaat doen en de uitslag hebt. Wij slapen eerst maar een nachtje in Saint Anna baai, niemand die er naar kraait, we gaan voorlopig niet van boord en met de huidige motorische problemen gaan we niet bij nacht verder de baai in.

Donderdag 28-1

We zijn voor ons doen erg vroeg wakker. We hebben via email een afspraak gemaakt voor onze PCR test op vrijdag ochtend en we kunnen hier dus nog een dagje liggen om orde te scheppen. Vooral wassen en alles ontzouten, Choctaw is nog nooit zo zout geweest, er ligt gewoon een zout koek op het dek, de watermaker draait overuren. Heerlijk om weer op zogezegd “blauw water” te liggen met een continu briesje en een aangename temperatuur om iets te doen, de hitte in Suriname zal ik niet missen. 

Akko buigt zich over de motor. De verstuivers worden schoongemaakt en voorzien van nieuwe ringetjes en de kleppen opnieuw gesteld. De motor draait weer, misschien iets beter maar absoluut niet als vanouds, helaas. Deze klus kunnen we nog even niet afvinken. Weinig compressie en veel witte rook dat wordt veroorzaakt door onverbrande diesel, denken we. We hebben weinig vermogen en dat is erg vervelend als we in de achteruit moeten varen.

Vrijdag  29-1

Op eigen kracht gaan we deze ochtend naar de aangewezen ankerplek voor de quarantaine, het zogenoemde “Baie de Cyclones” is dus een zeer beschutte baai in de grote baai en helemaal is omgeven met mangroves waar je bij een naderende orkaan je schip in vast kan maken. Het is eigenlijk best een mooie ankerplek en relatief rustig in vergelijking met de grote baai waar naar schatting wel 1500 schepen voor anker liggen.

Het is een enorm contrast voor ons, nadat we net 2 maanden in Suriname geweest zijn. Waar we zowat de enige waren en daarvoor 7 maanden in Kaapverdië met maar 10 boten op grote afstand om ons heen. Nu zien we de andere kant van de baai niet eens meer, van een beetje kitesurfen zal geen sprake zijn hier.
Om 9:50 zijn we aan de beurt voor een PCR test. Met z’n 4tjes spetteren we in Myott met 2.5 pk naar de kant, het is best ver. Ik snap nu dat alle dinghy’s hier vaak minstens 6 pk hebben. Het is een wirwar aan schepen van groot tot klein en ook veel vergane glorie en verzamelaars, we komen ogen te kort!

Suriname naar Martinque. Dag 6 Aftellen

Ahoy!
Verslag van dinsdag 26-1
De Zeevalk gaat als een speer. Ze lopen nu snel op ons uit. Wij hebben zojuist een stuk gereefd, het ging zo hard dat alles begon te trillen. We voeren steeds tegen onze rompsnelhied aan en dat vind Choctaw en bemanning niet prettig. Met 6 knopen komt Chctaw weer een beetje over eind en lijkt het comfortabeler. De golven zijn medogenoos en schoppen zo nu en dan tegen de romp. We hebben regelmatig via de standaard marifoon contact met Hans op de Zeevalk maar het ontvangst wordt steeds slechter naarmate ze uitlopen. Niet veel later verdwijnen ze ook nog van ons AIS-scherm. Opeens voelen we ons alleen. Voorlopig is het nog wel even doorbuffelen! Onze culinaire feestjes bestaan uit noodles, mais, rijstwafels, biscuit en appetljes voor tussendoor, Akko had een grote portie Zuurkoolstampot met worst gemaakt, maar dat zie ik niet zo zitten. Akko heeft het 3 dagen als lunch weggelepeld. Verder gaat het goed met ons maar we zijn zeker blij als we er zijn.
Situatie op het moment van verzending van dit bericht: 27-1-2021, 14.00 UTC Locatie: 13*46’N / 060*22’W Kompaskoers: 337 graden Variatie = 15,4* Snelheid: 6,0 kt, Nog te gaan: 55 Zeemijlen tot de entree van de baai bij Martinique Weer: Licht bewolkt, bijna helemaal blauw, we branden nogsteeds van het dek Wind: 16 Kn met veel onrustige golven Luchtdruk: 1016 Watertemp: 31.9C

Suriname naar Martinque. Dag 5 Op de helft

Ahoy!
Ik zit het liefst buiten in de kuip turend over de oceaan, maar binnen is het nu aangenamer. Het is snikheet en de overslaande golven die over de buiskap breken belanden in de kuip. droog zit je niet meer. Verder gebeurd er niet zoveel we zijn vooral bezig om ons staande te houden. Het is klimmen en klauteren als er iets gebeuren moet. Uitgebereid koken weerhoudt ons, het is niet te doen. Nu komen de noodle soepjes goed van pas. Zelfs zitten kost energie, het liefst wil je liggen. We willen ten oosten van onze rumblijn varen, dat is de rechte lijn tussen A en B. De wind en stroming zetten ons naar het oosten, als we teveel weggeven moeten we straks tegen de wind in naar onze bestemming om het weer goed te maken. Nog even doorzetten! Choctaw doet het fantastische dus zijn wij ook tevreden.
Situatie op het moment van verzending van dit bericht: 26-1-2021, 17.00 UTC Locatie: 12*00’N / 059*11’W Kompaskoers: 343 graden Variatie = 15,9* Snelheid: 6,1 kt, Nog te gaan: 165 Zeemijlen tot de entree van de baai bij Martinique Weer: Licht bewolkt, bijna helemaal blauw, we branden van het dek Wind: 20 Kn met veel onrustige golven Luchtdruk: 1014 Watertemp: 31.8C

Suriname naar Martinque. Dag 4 We gaan als een raket

Ahoy!
We maken een dagrecord van 156 mijl in 24 uur. Het waait 15 / 20 knopen en we komen eigelijk niet meer onder 6 knopen snelheid. Toch zit ik niet relaxed, het water stroomt regelmatig met bakken door het gangboord. We besluiten het grootzeil te strijken. Dit blijkt een goede keuze te zijn. We gaan minder schuin en toch net zo snel. Onder deze windhoek is Choctaw in haar element. Voor ons comfort is het zeker niet iedaal maar omdat we lekker hard gaan zijn we straks eerder op bestemming. De Zeevalk zien we al een possje niet meer op zicht. Wel op de AIS en hebben geregeld een praatje over de marifoon. Naar omstandigheden gaat het goed op Zeevalk. We liggen ongeveer 5 mijl bij elkaar vandaan. In de nacht kunnen we elkaars top lichten zien. Zodra de zon onder is staat de maan al te wachten om ons bij te schijnen. Zo vind ik de nachtwachten een stuk aangenamer.
Situatie op het moment van verzending van dit bericht: 25-1-2021, 17.00 UTC Locatie: 10*00’N / 057*53’W Kompaskoers: 343 graden Variatie = 16,4* Snelheid: 6,8 kt, Nog te gaan: 310 Zeemijlen tot de entree van de baai bij Martinique Weer: Licht bewolkt, bijna helemaal blauw, we branden van het dek Wind: 15 Kn Luchtdruk: 1012 Watertemp: 31.4C

Suriname naar Martinque. Dag 3 Herkansing

Ahoy!
We zijn uitgerust wakker geworden! We willen vanmiddag de rivier verder af naar buiten met de ebstroming mee. Zeevalk en wij hebben de hele ochtend nog om ons verder klaar te maken. We drinken gezamelijk nog even koffie en Janet en ik maken nog een warme lunch, dan hoeven we ons daar straks op zee niet meer druk om te maken. Het zweet gutst van ons af en als de macaronie staat te pruttelen springen we in pyama voor de laatste keer de suriname rivier in om af te koelen. Na de lunch kunnen we dan echt vertrekken we kunnen nu echt niks meer verzinnen om nog langer te blijven hangen. We gaan!
Bij de monding van de rivier hebben we 2 knopen stroom mee en we worden zo de zee op gespuugd. We hijsen de zeilen, Genua, Grootzeil en een stukje bezaanszeil, sinds lange tijd varen we weer eens aan de wind. We gaan schuin en het water spoelt het gangboord schoon, er spettert zelfs water over de buiskap heen, comfortabel is het niet maar we zijn ook niks meer gewend. We willen graag de bolton ronden, dat is het officiele punt waar de zeegeul ophoudt, om daarna koers te zetten op Martinique. De zeegeul maakt een knik, recht naar het noorden, dat is helaas niet bezeild, we besluiten de motor er daarvoor even bij te zetten……….. De startmotor draait maar het oude dieseltje slaat niet aan. Akko kijkt mij aan en ik zie alleen maar één groot vraagteken boven zijn hoofd, dat komt niet vaak voor…… We moeten nu eerst zorgen dat we koers houden in een richting waarvan we weten dat er genoeg water staat, na een kort gesprek met Hans van de Zeevalk besluit hij dat zij voorlopig aan de west zijde van ons blijft waar onduidelijkheid is over de exacte diept. Aangezien dat de Zeevalk dieper steekt dan wij en een ophaalbare kiel heeft is er voor hun geen risico op vastlopen. Akko kijkt snel het brandstofsysteem na want hij verdenkt de dieselpomp. Als Akko een verstuiverleiding los maakt en ik de motor probeer te starten komt er gewoon diesel uit die leiding, geen kapotte dieselpomp gelukkig. Akko laat het even rusten en we overleggen met de Zeevalk welke opie de beste is: Terug naar Braamspunt met stroom tegen onder zeil? Of onze koers vervolgen naar Martinique en in dat moderne land te gaan sleutelen, we gaan door!. Na wat denktijd komt Akko met de theorie dat het wel eens de klep-afstelling zou kunnen zijn, daar heeft hij recent aan gesleutelt, daar moet een bepaalde speling op zitten bij koude motor, en Akko denkt nu dat hij dat wel eens te krap zou hebben afgesteld, de motor is nu nog superheet en dat zou betekenen dat somige kleppen nu gewoon nog een fractie open staan. Niet goed! Na een extra uurtje afkoelen proberen we het nogmaaks en hij slaat nu wel in 1 keer aan! Akko’s theorie blijkt te kloppen, al is hij daar niet trots op. We kunnen nu met een gerust hart naar Martinique varen, de motor hebben we pas bij aankomst in de wijde baai nodig. Akko kan nu rustig gaan slapen volgens ons wachtrooster.
Onze zeilvoering bij vertrek is: bezaanzeil met 2 riffen, grootzeil met 1 rif en de rol fok. Dit gaat goed erg lekker en we gaan top op voorlopig een vlakke zee. Akko maakt mij wakker om 3 uur, het is harder gaan waaien en er moet een rif bij in het grootzeil. We gaan nogsteeds erg hard met de bijna 20 knopen vanuit 90graden hoek. Dit wordt voor ons een dagrecord en als we zo door gaan zijn we met 4 dagen op bestemming.

Situatie op het moment van verzending van dit bericht: 24-1-2021, 23.00 UTC Locatie: 08*26’N / 056*36’W Kompaskoers: 340 graden Variatie = 17,0* Snelheid: 7 kt, Nog te gaan: 435 Zeemijlen tot de entree van de baai bij Martinique Weer: Licht bewolkt maar niet dreigend. Veel blauw tussen de wolken Wind: 17 Kn Luchtdruk: 1010 Watertemp: 31.2C

Atl. oversteek dag 19. Land in zicht! (slot)

Ahoy!

Als ik de wacht overneem is het nog schemerig, met een kopje thee zie ik de zon opkomen. Akko gaat slapen onder de buiskap, binnen is het te heet, ik laat hem daar voorlopig maar lekker liggen! Als het licht is hijsen we ons lichtweerzeil om nog een knoopje harder te gaan. We maken goede vorderingen op deze vlakke zee, met voor het eerst een hele lange maar ook echt hoge deining die lijkt op een lang gerekt glooiend landschap, alleen schuift dit landschap ongestoord onder ons door. Na een poos verandert de zee van kleur, van donkerblauw naar turquoise, het is al onder de 100 meter diep maar we zijn nog bijna 80mijlen van de kust af. De dieptemeter moet nu ook weer aan het werk, cruciaal.
Weer een prachtige zeildag waar we extra van genieten omdat dit, als het goed is, de laatste dag op zee zal zijn voordat we de rivier op gaan. Een mooie, redelijk rustige, afsluiting van deze oceaanoversteek voordat we land zien. Choctaw hangt soms boven het water wanneer ze wordt opgetild door de deining waardoor de boegspriet in het luchtledige hangt. Dan kijk ik even in een diep dal en we glijden dan weer gemoedelijk naar beneden! Ik kan hier uren ontspannen naar kijken in de wetenschap dat het goed gaat.
De deining wordt opeens een stuk onrustiger en het maakt ons nerveus, we zijn nu immers dichter bij land en geleidelijk ondieper. Wanneer de hoge deining namelijk vanuit de diepte op ondiepere stukken wordt geduwd zal ie een keertje kunnen overslaan zoals je dat op het strand ziet. Akko heeft opgezocht dat de formule hiervoor is dat wanneer de diepte onder de 3 x golfhoogte komt deze gaat overslaan, het is nu nog maar 30 meter diep en de deining bereikt al bijna de 4 meter, dit kunnen we nu van onze dieptemeter aflezen. Van overslaande golven is geen sprake, maar straks bij het naderen van de Bolton zal het onder de 10 meter diep zijn en dan moeten deze golven echt verdwenen zijn. Voorlopig wordt het kontje van Choctaw nog elke keer weer soepel opgetild zodat de golf onder ons passeert.
Er komen weer een paar buien aan waarvan we op een haar na steeds mooi de regen missen. De wind uit deze buien komt als geroepen en blijft aan staan en het lichtweerzeil blijft nu voorgoed gestreken. Het wordt weer mooi zeilweer en bij het ingaan van de nacht is de verontrustend hoge deining verdwenen.

Lees verder “Atl. oversteek dag 19. Land in zicht! (slot)”

Atl. Oversteek dag 18, Laatste loodjes

Ahoy!
Eindelijk zit ik een keer redelijk relax achter de kaartentafel om een verslagje te schrijven. Dat is soms best een opgave. Al klemmend en elke spier aangespannen, probeer ik de juiste letters op het toetsenbord aan te slaan op de ruwe bewegingen van oceaan. De backspace is nog nooit zo vaak gebruikt. Mijn oog en hand coördinatie maken overuren want met 10 vingers typen en ook nog blind dat is aan mij niet besteedt. Akko is hier een stuk handiger in en heeft zijn plek achter de kaartentafel eigen gemaakt en weet zijn houding een stuk beter te vinden.

De laatste mijlen! Wat duren die toch tergend lang. Als we uit de………………

Lees verder “Atl. Oversteek dag 18, Laatste loodjes”

Atl. Oversteek dag 17, Dreiging

Ahoy!
De donderdag is er 1 van alertheid, dat zijn we natuurlijk altijd, maar vandaag extra. Een paar dagen geleden wees onze weerman op een nieuw gevormde Tropical Wave die zich halverwege de oceaan bij de evenaar ontwikkeld en onze kant op komt, naar verwachting niet 1 met veel energie, maar je kunt je er maar beter op voorbereiden. Deze tropische golf zou vandaag tegen de middag bij ons kunnen zijn, is het laatste bericht. Wij staan er klaar voor! Rond half 1 gaat het waaien, beetje regen erbij en toen scheen de zon weer. Het valt allemaal reuze mee denken we. Niet veel later ontvangen we een update, de golf is enorm vertraagd en waarschijnlijk pas tegen de avond bij ons. Met andere woorden. Je staat de hele dag in een hogere staat van paraatheid. Uiteindelijk gaat de golf zo langzaam(of wij zo snel)dat deze pas de volgende ochtend boven ons hoofd hangt.
Het mooie is nu dat het de hele dag eigenlijk best goed zeilweer is. We klieven met een mooi gangetje door de zee, onze bestemming komt nu echt vlot dichterbij.
We eten die avond Nasi uit blik met nog een culinaire ingreep van onszelf, gebakken eitje erop en het smaakt fantastisch, we missen wel de pindasaus en de kroepoek.
Het wordt donker, de verwachte golf is nog niet in zicht. Nu wordt het spannend want nu zien we de buien niet aankomen, deze nacht staat het Radar de hele nacht te scannen op regen.

Liza haar shift begint een uurtje later, normaal van 8 tot 11, maar we lopen wat achter en Liza begint om 9 uur, ze zegt dat ze het zo lang mogelijk gaat rekken zodat ik genoeg slaap krijg, want de vorige nacht had ik Liza haar deel van de nacht ook gedaan, ik was tenslotte zo lekker bezig met die Squalls. Pas om half 4 wekt Liza mij, ik heb redelijk geslapen, ben maar 2 keer van de bank gerold. De nacht was onstuimig kwa golfslag en de wind bleef maar ruimen waardoor we wat noordelijk uitkomen. Liza ziet het niet zo zitten om in haar eentje te gijpen in de nacht met 20 knopen wind. Ik geef haar gelijk, het is ook nog eens aardedonker en je wilt niet dat je doorschiet en met de neus in de wind uitkomt. Als ik genoeg wakker ben en een pot thee heb gezet neem ik de wacht van Liza over en besluit meteen te gijpen, de wind lijkt voorlopig ook niet meer terug te draaien, over de nieuwe boeg gaan we nu sneller op onze bestemming af en we gaan ook nog eens recht van de golven af waardoor het schip minder rolt. Liza slaapt als een roosje.
De rest van de nacht ben ik nog steeds alert op die beloofde Tropische Golf, bij elke draaiing van de wind of toename boven 25kt draai ik de genua weer wat in. Uiteindelijk heb ik 1 grote regenbui.
Als de zon opkomt zien we voor ons aan de horizon van zuid naar noord een hele lange ononderbroken wolk van dezelfde vorm. Zou dat de Golf geweest zijn?

Situatie op het moment van verzending van dit bericht: 20-11-2020, 19.00UTC Locatie: 06*56’N / 052*30’W Kompaskoers: 295 graden Variatie = 18,1* Snelheid: 4.5 waarvan 0.8kn Stroming van achteren, de wind is weg, de motor gaat weer voor een aantal uren bij Nog te gaan: 170 Zeemijlen tot de Bolton bij Paramaribo Weer: Bewolkt maar niet dreigend. Veel blauw tussen de wolken Wind: 5 Kn Watertemp: 28.6C