16 Maart 2020
Dag 5
Als mijn wacht om 20:00 uur begint wordt het al donker. Niet mijn favoriete wacht, vooral niet met deze zeegang. De minuten duren lang als je de hele tijd op de klok kijkt, maar om me heen kijken durf ik niet zo goed met al die grote donkere monsters met witte schuimkragen en niet wetend wanneer ze de aanval gaan inzetten.
Choctaw gedraagt zich fantastisch in deze zee en is de monsters elke keer weer de baas. Stel je voor dat je geblinddoekt in een achtbaan zit, niet wetend welke richting die op gaat, naar boven moet nog wel lukken maar wanneer ga je weer naar beneden? Als we op een hoge golf zitten en ik de snelheidsmeter naar 12.2 kn zie schieten weet ik dat we moeten reven, dit is teveel van het goede. Dat zijn die kriebels die je in een achtbaan krijgt als je naar beneden gaat. Het ruisen en bruisen van de zee en de overslaande koppen op de golven moet je er dan zelf even bij verzinnen. Dit gaat tijdens mijn wacht van 3 uren door. Echt relaxed ben ik dus niet en ik knijp hem zo nu en dan wel een beetje…. En Akko ligt lekker te slapen….. Als ik dan de stuurautomaat tegen me hoor praten vraag ik mezelf af of het wel goed met me gaat. Ik verlang erg naar mijn 6 uur durende nachtrust achter m’n slingerzeiltje.
Maar het kan blijkbaar nog erger, tijdens Akko zijn wacht gaan we tot 2 keer wel heel erg schuin, zo schuin dat een fruitnetje een schans wordt en ik gebombardeerd wordt met sinaasappelen en citroenen. Als ik me hoofd boven het luik uitsteek zegt mijn stoere kapitein: “Niks aan de hand! Alles onder controle! we hadden slechts het hele gangboord en maar één zonnepaneel onder water en de boot kwam mooi weer overeind”. Als hij er maar lol in heeft denk ik: “dan zal het wel goed gaan”, als ik niet veel later een muur van water achter hem op zie groeien duik ik gauw weer mijn bedje in.
Om 05:00 begint eigenlijk mijn wacht, het is nog steeds donker maar er hangt gelukkig nu wel een half maantje de boel wat bij te schijnen. Akko trekt zijn wacht nog 2 uurtjes langer door zodat ik bij zonsopgang ga overnemen. Daar ben ik erg blij mee. De maan heeft iets magische want als hij mij toeschijnt vind ik mijn wacht lang zo vervelend niet. Net als dat nachtlampje van vroeger, als kind had iedereen er wel één, het gaf een gevoel van veiligheid en vertrouwen, als je wakker werd uit een boze droom wist je waar je was. Gelukkig is de zee inmiddels iets kalmer maar het zal tot aan Mindelo zo blijven, nog minder dan 100 mijl te gaan!
Positie: 17 54N / 23 57W om 10.30 utc op 16/3 SOG: 5.5 Knopen COG: 243 Graden Wind: 20 kn uit NO Baro: 1017 Weer: half bewolkt met zon. Nog te gaan: 90 NM