Al 5 jaar lang keken wij uit naar dit moment. En nu is het zo ver, uitgezwaaid door familie en vrienden die we achter laten op de steiger. We varen kleine stukjes en gaan dan lekker voor anker niks moet alles kan! Dat is best lastig, kom ik al snel achter. Ik kan toch een boek gaan lezen of een haakwerkje oppakken denk ik bij mezelf, maar nee mijn hoofd staat daar niet naar. Twijfel slaan toe, is het heimwee of komt het dat we zo druk zijn geweest en niet meer weten wat niks doen is. Tranen biggelen over mijn wangen en ik weet niet goed waarom. De emotie neemt de vrije loop en ik laat het maar gewoon gaan het moet eruit blijkbaar. Een goed gesprek met mijn soulmate brengt mij tot rust en hij zegt: “jij hebt dit nu maar bij mij zal dat wel over 2 weken zijn. We doen het stapje voor stapje, het komt goed schatje!”
We voelen ons geliefd bij de mensen om ons heen, dat voelden we en merkte we aan alle lieve teksten, berichten en kaartjes en dat maakt afscheid nemen zwaar. Zwaarder dan ik ooit had gedacht. Wij gaan jullie ook echt missen!
Tig jaar geleden verlieten jullie de comfortzone van de baarmoeder, naar een vreemde en onbekende toekomst, de eerste stapjes waren moeilijk en stap voor stap gingen jullie verder en nu gebeurt hetzelfde, weer jullie comfortzone verlaten, weer stap voor stap, weer een onbekende toekomst tegemoet, het verschil is nu, jullie zijn wijzer, sterker en samen,
Fair sinds and following seas
Even “landen” en jullie focus aanpassen. De eerste grote stap is genomen; Trossen los!
Als jullie de Nederlandse kustlijn achter je laten zal het misschien wel weer een momentje worden…
De bezige bijtjes worden nu huismussen.😉
We wensen jullie veel geluk en mooie avonturen. We zullen jullie missen maar genieten van jullie belevenissen en verhalen waarover we kunnen lezen.
Good luck, farewell, het beste!👋
Live Liza en Akko,
Als alles lijkt mee te zitten, is er tijd om bij je emoties te komen. Logisch dat je dan het loskomen van de vaste gewoontes gaat voelen.
Jullie hebben keihard gewerkt om dit te bereiken. Dan is er nu tijd om te voelen. Om te genieten! Maar ook om los te laten.
Tranen en blijdschap liggen dan heel dicht bijelkaar.
Geniet van beiden!
Van verdriet en van geluk.
Kus Hendri
NB: ik heb ook een beetje verdriet af en toe.
Wat een emotie gaat er toch door je heen Liza wat heel begrijpelijk is na zo’n lange voorbereiding is dit de climax van vertrekken. Laat het maar gebeuren Liza dat mag hoor 😏 en Akko zal je daar wel doorheen slepen. Ga vooral genieten van jullie avontuurlijke reis en van elkaar. Lieve groetjes van ons Corina en Wim 💏
Lieve Liza,
Lekker laten gaan die tranen, zo ben jij, zo ken ik je, verandering komt met tranen, onzekerheid komt met tranen, denk aan al die keren dat je met tranen voor een voetbal wedstrijd zat, (is natuurlijk niet zo ingrijpend als deze wereldreis) maar het kwam altijd goed. Jij moet je draai vinden, je comfort zone vinden. Je bent een bezige bij dus een ander tempo van leven vinden is nu key. Je bent stoer genoeg om dit aan te gaan, je kunt het. Trots op je!!