Tag: At Sea

Ahoy!
20/21 Maart We zijn weer onderweg naar een nieuwe bestemming. Het wordt een ander tochtje dan dat we gewend zijn. Voor het eerst moeten we lang aan de wind varen en op te kruisen om bij de bovenwindse eilanden te komen. Om de baai van Samana uit komen moeten we recht naar het Oosten, dat is zowel tegen de wind en de golven in. We kiezen ervoor om dit in de avond en nacht te doen omdat dan het land is afgekoeld en de wind wat gaat liggen en het ons net iets makkelijker maakt. Ook hebben we volle maan die ons naar buiten zal geleiden. We vinden het beide best spannend, ook al hebben we al zoveel zeemijlen gemaakt. De reden is de beruchte Mona Passage daar valt niet mee te spotten, goed je huiswerk doen is daarom een aanrader. Er lijkt een weervenstertje te kome die ons goed lijkt. Minder wind in de Monapassage en een wind richting ONO die ons in één keer naar bestemming brengt, hopen we! Dat kunnen de eilanden van de Grenadines (SVG) zijn of Grenada.

Aankomst Martinique Dag 7

Woensdag 27-1

Als ik in de ochtend de wacht overneem, staat er nog maar 65 mijl op de afteller. Bij 50 mijl gaan we iets afvallen want we komen iets te oostelijk aangezeild. We kunnen na 4 vier dagen eindelijk ruimer varen, wat een verademing. Akko krijgt al trek en bedenkt alvast iets culinairs wat hij straks gaat maken. Deze laatste 50 mijlen zijn een kadootje, de boot ligt lekker rustig en we gaan nog best snel. Vaak duren de laatste mijlen erg lang maar nu maken we ons daar niet zo druk om. We hebben de Zeevalk inmiddels weer in beeld op de AIS en hebben net weer marifoon contact gehad. Zij liggen 3 uur voor ons en houden ons op de hoogte van het laatste nieuws als ze voor anker liggen.

Dat komt goed uit, want wij komen weer eens in het donker aan. Gelukkig schint deze dagen de maan bijna helemaal vol en kan ons mooi bijschijnen als we binnenvaren. Akko start de motor even, om te checken of die in één keer aanslaat, yes! gelukkig!

We hebben inmiddels nog 2 mijlen te gaan en hebben nu een goed beeld van de situatie in het ankergebied. Op ons scherm zien we maar 10 schepen met AIS, maar het is duidelijk dat het een stuk drukker is dan verwacht, volgens Hans liggen er wel +100 in deze baai van St. Anne. De locatie van de Zeevalk is duidelijk en de schepen zonder verlichting kunnen we goed onderscheiden. Tijd om de motor te starten en de zeilen te strijken. Voel je hem al aankomen? De motor start niet..….Akko buigt zich over de motor en ik begin de genua in te rollen om snelheid te minderen. Akko trekt het kleppendeksel eraf en tikt met een hamertje op de klepstelen, allicht blijft er ééntje haperen. Akko vraagt mij om nog een startpoging te doen, maar te vergeefs. Het laatste redmiddel dat nog zou kunnen werken is een paardenmiddel, een spuitbus remmenreiniger die licht ontvlambaar is. Het lukt maar daar is ook alles mee gezegd, hij draait maar we hebben amper vermogen en met veel witte rook tuffen we naar Zeevalk en gaan langszij.

Daar liggen we dan in St. Anne baai, veel zien we nog niet maar volgens Zeevalk liggen hier al meer dan 200 boten voor anker. We omhelzen elkaar en drinken een aankomst biertje en praten na over deze pittige tocht!

De officiële Covid procedure is dat zeilschepen bij aankomst naar een speciaal ankergebied gaan, deze heet hurricane hole #2, dit is dan het officiële quarantaine gebied. Daar wacht je tot je een PCR test gaat doen en de uitslag hebt. Wij slapen eerst maar een nachtje in Saint Anna baai, niemand die er naar kraait, we gaan voorlopig niet van boord en met de huidige motorische problemen gaan we niet bij nacht verder de baai in.

Donderdag 28-1

We zijn voor ons doen erg vroeg wakker. We hebben via email een afspraak gemaakt voor onze PCR test op vrijdag ochtend en we kunnen hier dus nog een dagje liggen om orde te scheppen. Vooral wassen en alles ontzouten, Choctaw is nog nooit zo zout geweest, er ligt gewoon een zout koek op het dek, de watermaker draait overuren. Heerlijk om weer op zogezegd “blauw water” te liggen met een continu briesje en een aangename temperatuur om iets te doen, de hitte in Suriname zal ik niet missen. 

Akko buigt zich over de motor. De verstuivers worden schoongemaakt en voorzien van nieuwe ringetjes en de kleppen opnieuw gesteld. De motor draait weer, misschien iets beter maar absoluut niet als vanouds, helaas. Deze klus kunnen we nog even niet afvinken. Weinig compressie en veel witte rook dat wordt veroorzaakt door onverbrande diesel, denken we. We hebben weinig vermogen en dat is erg vervelend als we in de achteruit moeten varen.

Vrijdag  29-1

Op eigen kracht gaan we deze ochtend naar de aangewezen ankerplek voor de quarantaine, het zogenoemde “Baie de Cyclones” is dus een zeer beschutte baai in de grote baai en helemaal is omgeven met mangroves waar je bij een naderende orkaan je schip in vast kan maken. Het is eigenlijk best een mooie ankerplek en relatief rustig in vergelijking met de grote baai waar naar schatting wel 1500 schepen voor anker liggen.

Het is een enorm contrast voor ons, nadat we net 2 maanden in Suriname geweest zijn. Waar we zowat de enige waren en daarvoor 7 maanden in Kaapverdië met maar 10 boten op grote afstand om ons heen. Nu zien we de andere kant van de baai niet eens meer, van een beetje kitesurfen zal geen sprake zijn hier.
Om 9:50 zijn we aan de beurt voor een PCR test. Met z’n 4tjes spetteren we in Myott met 2.5 pk naar de kant, het is best ver. Ik snap nu dat alle dinghy’s hier vaak minstens 6 pk hebben. Het is een wirwar aan schepen van groot tot klein en ook veel vergane glorie en verzamelaars, we komen ogen te kort!

Ahoy!
Verslag van dinsdag 26-1
De Zeevalk gaat als een speer. Ze lopen nu snel op ons uit. Wij hebben zojuist een stuk gereefd, het ging zo hard dat alles begon te trillen. We voeren steeds tegen onze rompsnelhied aan en dat vind Choctaw en bemanning niet prettig. Met 6 knopen komt Chctaw weer een beetje over eind en lijkt het comfortabeler. De golven zijn medogenoos en schoppen zo nu en dan tegen de romp. We hebben regelmatig via de standaard marifoon contact met Hans op de Zeevalk maar het ontvangst wordt steeds slechter naarmate ze uitlopen. Niet veel later verdwijnen ze ook nog van ons AIS-scherm. Opeens voelen we ons alleen. Voorlopig is het nog wel even doorbuffelen! Onze culinaire feestjes bestaan uit noodles, mais, rijstwafels, biscuit en appetljes voor tussendoor, Akko had een grote portie Zuurkoolstampot met worst gemaakt, maar dat zie ik niet zo zitten. Akko heeft het 3 dagen als lunch weggelepeld. Verder gaat het goed met ons maar we zijn zeker blij als we er zijn.
Situatie op het moment van verzending van dit bericht: 27-1-2021, 14.00 UTC Locatie: 13*46’N / 060*22’W Kompaskoers: 337 graden Variatie = 15,4* Snelheid: 6,0 kt, Nog te gaan: 55 Zeemijlen tot de entree van de baai bij Martinique Weer: Licht bewolkt, bijna helemaal blauw, we branden nogsteeds van het dek Wind: 16 Kn met veel onrustige golven Luchtdruk: 1016 Watertemp: 31.9C

Ahoy!
Ik zit het liefst buiten in de kuip turend over de oceaan, maar binnen is het nu aangenamer. Het is snikheet en de overslaande golven die over de buiskap breken belanden in de kuip. droog zit je niet meer. Verder gebeurd er niet zoveel we zijn vooral bezig om ons staande te houden. Het is klimmen en klauteren als er iets gebeuren moet. Uitgebereid koken weerhoudt ons, het is niet te doen. Nu komen de noodle soepjes goed van pas. Zelfs zitten kost energie, het liefst wil je liggen. We willen ten oosten van onze rumblijn varen, dat is de rechte lijn tussen A en B. De wind en stroming zetten ons naar het oosten, als we teveel weggeven moeten we straks tegen de wind in naar onze bestemming om het weer goed te maken. Nog even doorzetten! Choctaw doet het fantastische dus zijn wij ook tevreden.
Situatie op het moment van verzending van dit bericht: 26-1-2021, 17.00 UTC Locatie: 12*00’N / 059*11’W Kompaskoers: 343 graden Variatie = 15,9* Snelheid: 6,1 kt, Nog te gaan: 165 Zeemijlen tot de entree van de baai bij Martinique Weer: Licht bewolkt, bijna helemaal blauw, we branden van het dek Wind: 20 Kn met veel onrustige golven Luchtdruk: 1014 Watertemp: 31.8C

Ahoy!
We maken een dagrecord van 156 mijl in 24 uur. Het waait 15 / 20 knopen en we komen eigelijk niet meer onder 6 knopen snelheid. Toch zit ik niet relaxed, het water stroomt regelmatig met bakken door het gangboord. We besluiten het grootzeil te strijken. Dit blijkt een goede keuze te zijn. We gaan minder schuin en toch net zo snel. Onder deze windhoek is Choctaw in haar element. Voor ons comfort is het zeker niet iedaal maar omdat we lekker hard gaan zijn we straks eerder op bestemming. De Zeevalk zien we al een possje niet meer op zicht. Wel op de AIS en hebben geregeld een praatje over de marifoon. Naar omstandigheden gaat het goed op Zeevalk. We liggen ongeveer 5 mijl bij elkaar vandaan. In de nacht kunnen we elkaars top lichten zien. Zodra de zon onder is staat de maan al te wachten om ons bij te schijnen. Zo vind ik de nachtwachten een stuk aangenamer.
Situatie op het moment van verzending van dit bericht: 25-1-2021, 17.00 UTC Locatie: 10*00’N / 057*53’W Kompaskoers: 343 graden Variatie = 16,4* Snelheid: 6,8 kt, Nog te gaan: 310 Zeemijlen tot de entree van de baai bij Martinique Weer: Licht bewolkt, bijna helemaal blauw, we branden van het dek Wind: 15 Kn Luchtdruk: 1012 Watertemp: 31.4C

Ahoy!
We zijn uitgerust wakker geworden! We willen vanmiddag de rivier verder af naar buiten met de ebstroming mee. Zeevalk en wij hebben de hele ochtend nog om ons verder klaar te maken. We drinken gezamelijk nog even koffie en Janet en ik maken nog een warme lunch, dan hoeven we ons daar straks op zee niet meer druk om te maken. Het zweet gutst van ons af en als de macaronie staat te pruttelen springen we in pyama voor de laatste keer de suriname rivier in om af te koelen. Na de lunch kunnen we dan echt vertrekken we kunnen nu echt niks meer verzinnen om nog langer te blijven hangen. We gaan!
Bij de monding van de rivier hebben we 2 knopen stroom mee en we worden zo de zee op gespuugd. We hijsen de zeilen, Genua, Grootzeil en een stukje bezaanszeil, sinds lange tijd varen we weer eens aan de wind. We gaan schuin en het water spoelt het gangboord schoon, er spettert zelfs water over de buiskap heen, comfortabel is het niet maar we zijn ook niks meer gewend. We willen graag de bolton ronden, dat is het officiele punt waar de zeegeul ophoudt, om daarna koers te zetten op Martinique. De zeegeul maakt een knik, recht naar het noorden, dat is helaas niet bezeild, we besluiten de motor er daarvoor even bij te zetten……….. De startmotor draait maar het oude dieseltje slaat niet aan. Akko kijkt mij aan en ik zie alleen maar één groot vraagteken boven zijn hoofd, dat komt niet vaak voor…… We moeten nu eerst zorgen dat we koers houden in een richting waarvan we weten dat er genoeg water staat, na een kort gesprek met Hans van de Zeevalk besluit hij dat zij voorlopig aan de west zijde van ons blijft waar onduidelijkheid is over de exacte diept. Aangezien dat de Zeevalk dieper steekt dan wij en een ophaalbare kiel heeft is er voor hun geen risico op vastlopen. Akko kijkt snel het brandstofsysteem na want hij verdenkt de dieselpomp. Als Akko een verstuiverleiding los maakt en ik de motor probeer te starten komt er gewoon diesel uit die leiding, geen kapotte dieselpomp gelukkig. Akko laat het even rusten en we overleggen met de Zeevalk welke opie de beste is: Terug naar Braamspunt met stroom tegen onder zeil? Of onze koers vervolgen naar Martinique en in dat moderne land te gaan sleutelen, we gaan door!. Na wat denktijd komt Akko met de theorie dat het wel eens de klep-afstelling zou kunnen zijn, daar heeft hij recent aan gesleutelt, daar moet een bepaalde speling op zitten bij koude motor, en Akko denkt nu dat hij dat wel eens te krap zou hebben afgesteld, de motor is nu nog superheet en dat zou betekenen dat somige kleppen nu gewoon nog een fractie open staan. Niet goed! Na een extra uurtje afkoelen proberen we het nogmaaks en hij slaat nu wel in 1 keer aan! Akko’s theorie blijkt te kloppen, al is hij daar niet trots op. We kunnen nu met een gerust hart naar Martinique varen, de motor hebben we pas bij aankomst in de wijde baai nodig. Akko kan nu rustig gaan slapen volgens ons wachtrooster.
Onze zeilvoering bij vertrek is: bezaanzeil met 2 riffen, grootzeil met 1 rif en de rol fok. Dit gaat goed erg lekker en we gaan top op voorlopig een vlakke zee. Akko maakt mij wakker om 3 uur, het is harder gaan waaien en er moet een rif bij in het grootzeil. We gaan nogsteeds erg hard met de bijna 20 knopen vanuit 90graden hoek. Dit wordt voor ons een dagrecord en als we zo door gaan zijn we met 4 dagen op bestemming.

Situatie op het moment van verzending van dit bericht: 24-1-2021, 23.00 UTC Locatie: 08*26’N / 056*36’W Kompaskoers: 340 graden Variatie = 17,0* Snelheid: 7 kt, Nog te gaan: 435 Zeemijlen tot de entree van de baai bij Martinique Weer: Licht bewolkt maar niet dreigend. Veel blauw tussen de wolken Wind: 17 Kn Luchtdruk: 1010 Watertemp: 31.2C