Lanzarote!

Wie gaat er nou naar Lanzarote vraag ik mezelf af, er zijn toch wel mooiere eilanden? Dit is het eerste eiland waar je aankomt als je de oversteek maakt, eigenlijk wel logische. Het was acht jaar geleden dat ik hier mijn duikbrevet haalde op Playa Blanca, dat is het enige wat ik gezien heb van het eiland. Een beetje kortzichtig van mij want het is veel groter natuurlijk. We liggen in Arrecife, het is de hoofdstad van Lanzarote maar het voelt niet als een grote stad. Het is gemoedelijk en overzichtelijk. De kleine vissersbootjes die grenzen aan de ingang van het stadje maken het pittoresk!

Als wij terug komen vanuit Nederland is het tijd om het eiland wat meer te verkennen. Vanaf het vliegveld huren we een auto. Het is fijn om te weten dat de Zeevalk hier nog is en de Puff is nog wel in buurt maar ligt meer naar het zuiden van het eiland. Leuk om ze even op te zoeken met de auto. De autowegen zijn fantastisch en lijken wel nieuw. Als we links een dorpje zien liggen waar de huisjes allemaal netjes wit zijn geschilderd, is er aan de andere kant van de weg een ruw landschap wat nog onbewerkt is. De grote ruwe rotsen lavasteen beheersen het landschap en er is geen begroeiing te zien. Toch erg indrukwekkend, je hebt het gevoel of je op de maan rond loopt.

We rijden langs de kust waar we een gifgroen meertje tegen komen vlakbij het vissersdorpje El Golfo. De gifgroene kleur steekt af tegen de omringende krater en geeft een mooi contrast. Het meertje heeft zijn groene kleur te danken aan de algen die er in groeien. De krater is door erosie van de zee aan één kant open en heeft er voor gezorgd dat er strand is ontstaan met zwart zand.

Deze zoutpannen werden vroeger vooral gebruikt voor het inleggen van vis. tegenwoordig is een deel nog in gebruik voor het inleggen van vis, tafelzout en zout voor chloorbaden. Het geeft een mooi beeld van een schaakbord in verschillende kleuren weer.

Als we verder rijden is het tijd om de Puff op te zoeken. Zij liggen voor anker bij Costa de Papagayo. Het word nog lastig om ze op te zoeken blijkt, omdat de laatste 5 km onverhard is. Nu kan dat prima met de huurauto alleen wij hebben moeten tekenen dat we niet van de harde weg af gaan. We proberen een stukje maar de stof en de opvliegende stenen zegt geen goeds. We moeten een andere manier zien te vinden. We zoeken de dichtstbijzijnde verharde weg en lopen Puff tegemoet, want zij komen met de dinghy naar het strand om vervolgens naar ons toe te lopen. Het is een fijn weerzien en wensen elkaar een goed nieuwjaar. We stappen in de auto om naar Playa Blanca te rijden om daar samen wat te eten en gezellig bij te kletsen. We lopen over de bekende boulevard en er is niet veel veranderd in die 8 jaar, zelfs de duikschool bestaat nog.

Als we terug lopen naar auto is de parkeerplaats afgesloten met een hek en een ketting. Er staat toch duidelijk dat het een parkeerterrein is voor huurauto’s, nu hebben we wel een huurauto maar van het verkeerde bedrijf. Dat ons dat niet is opgevallen! We zijn echt opgesloten, we sjorren aan de slagboom, checken of er niet een paaltje los zit. We bellen met het verhuurbedrijf maar die neemt niet op. Inmiddels houd er een bewaker ons goed in de gaten. Als Akko dan een ijzeren staaf in zijn handen heeft, is de maat vol. De bewaker belt de politie en maakt een foto van onze auto. Gelukkig kan Ingrid een goed woordje Spaans en probeert de boel te sussen. Inmiddels hebben we een sleuteltje 10 gevonden om het moertje los te draaien die de twee kettingen aan elkaar verbind om het hek los te krijgen, ook dit wordt niet getolereerd. Niet veel later komt de politie aangereden, ook nu weer is Ingrid onze held en legt het probleem uit. De politie wil ons graag helpen en loopt ook een rondje op het terrein en checkt net als ons het paaltje, slagboom en de ketting. Als Akko het sleuteltje 10 aan hun geeft is het probleem snel opgelost denken we, maar de bewaker probeert daar een stokje voor te steken we kunnen toch niet zo maar het hek open breken. Als de politie onze papieren checkt en paspoort, krijgen ze toestemming om het hek te openen. Gelukkig, we slapen vanavond allemaal in ons eigen bedje en blijft een duur taxi ritje ons bespaard!

De volgende dag leveren we de auto in maar doen we eerst nog even snel boodschappen en gaan langs de decatlon voor een nieuwe vishengel en flippers. Als we met het openbaar vervoer terug rijden, stappen we over op de elektrische step die toevallig in buurt staan, met ons resterende tegoed komen we heelhuids bij de boot.