El Hierro

Dat was me het tochtje wel! Van La Gomera naar El Hierro is 35 mijl, een leuke dagtocht. Als ik om 8:00 de Puff het anker op zie halen, kriebelt het bij mij ook. Akko ligt nog op één oor, die krijg ik voorlopig toch niet wakker. Dus ik besluit om de boot klaar te maken voor vertrek. Huiken eraf, vallen aan slaan, anker gewichten van 25 kg omhoog zien te krijgen enz. Tegen die tijd dat ik klaar ben, is Akko ook gereed en kunnen we de ankers ophalen en vertrekken! “Geen wind, waar is de wind?” Puff is al even weg en heeft net de wind te pakken en niet klein beetje ook, van 5 knopen waait het ineens 35 knopen. Het duurt niet lang of wij zitten er ook midden in. De wind neemt alleen maar toe en met alleen de kleine kluiver krijgen we 45 knopen over ons heen. Het schip is in balans maar voor het eerst vliegt het bijbootje omhoog tegen de zonnepanelen aan, een aandachtspuntje. Zoveel wind hebben we nog niet gehad, de golven zijn kort op elkaar waardoor ze onvoorspelbaar zijn. Omdat je weet dat het maar 35 mijl is en het even op een houtje bijten is, moet ik er niet aan denken om dit 3 dagen of meer te hebben. Als we Puff in het vizier hebben komen we langzaam dichter bij, zo dichtbij dat we foto’s en video opnames van elkaar maken. We zijn een speelbal in die grote oceaan, als we de video opnames met zijn allen terugzien, zijn we onder de indruk.

De haven in El Hierro is nieuw, veel lege boxen. Het was ook niet nodig om te reserveren volgens de havenmeester. Op VHF 14 vragen we toestemming om binnen te varen. Als je op zoek bent naar rust en stilte is dit het eiland, toeristisch is het totaal niet. Veel is er ook niet. Om naar de bakker of supermarkt te gaan, ga je met de bus naar Valverde en duurt ongeveer 15 min. De bus is een belevenis op zich de chauffeur heeft race handschoentjes aan en dat is niet voor niets, gelukkig zitten er gordels in het busje! Ook nu weer huren we een auto voor 3 dagen om samen met Puff het eiland te verkennen.

Het eiland rond in 3 dagen is goed te doen. Ook nu weer zien we overgangen van veel groen, rots, naaldbomen en zelfs gesmolten lava. El Hierro is het kleinste en zuidelijkste eiland. De vuurtoren Faro de Orchilla is alleen bereikbaar met auto, we hebben ons laten vertellen dat er grotten zijn maar het staat niet aangegeven. Het is even zoeken want de hoogte punten op het eiland worden niet prominent aan gegeven zoals op andere eilanden. Door over de lavasrotsen te lopen hoor je heel goed dat er holtes onder lopen en zie je zelfs lava geulen waar de lava een weg naar beneden zocht. We vinden uiteindelijk de grotten, een lamp heb je zeker nodig het is oppassen dat je je hoofd niet stoot aan de scherpe punten. Spannend vinden we het wel want er valt zo nu en dan wat naar beneden, als ik al het gruis beneden op de grond zie liggen.

We rijden over steile slingerweggetjes, het ene moment rijd je door een naaldbos en niet veel later rijd je door weer een andere vegetatie. We komen maar weinig verkeer tegen en af en toe wordt je er aan herinnerd dat je midden op de weg rijdt, omdat er toch een auto aan komt. We bezoeken het Sabinar gebied waar de Sabinar bomen één kant op groeien door de Noord Oost passaat. Ze zijn al honderd jaar oud.

We rijden langs 3 natuurlijke zwembaden en de laatste is ook het mooiste: Charco Azul. Via een lange, steile trap naar beneden ligt een grot met een stilstaand water, wat met eb en vloed volloopt en wordt afgeschermd met een rif. Heerlijk om in te zwemmen maar al gauw valt dat plannetje in het water, want er zwemmen Portugese oorlogschepen in.

De Canarische eilanden waren stuk voor stuk uniek, elke eiland heeft zijn schatten en elke keer weet het je weer te verrassen. Waar Lanzarote echt een maanlandschap is, heeft Fuerteventura gele stranden, bergen en groene valleien. Gran Canaria is groot en heel toeristisch, voor mij het minst leuke eiland, alhoewel het binnenland wel iets te bieden heeft en al veel meer groen laat zien dan Lanzarote en Fuerteventura bij elkaar. La Gomera is voor mij de parel, heel overzichtelijk en zoveel kleuren groen, steile kliffen die rood kleuren. Waar El Hierro zoveel rust uitstraalt en vaak vergeten wordt, daarom ook niet toeristisch en dat maakt het heel bijzonder om op dit eiland te zijn.

Het is tijd voor een nieuw hoofdstuk, dat geldt voor ons maar ook voor Puff. Europa houdt hier op en een nieuw continent wacht op ons. We hebben vriendschap gesloten met Puff. Spelletjes, borrelavonden, samen eten en koken, boeiende gesprekken maar ook veel gelachen om de Nederlandse en Belgische taal. Het afscheid valt zwaar als Puff eerder vertrekt dan gedacht en wij hier nog even blijven. Zij hebben besloten om 6 maanden terug naar België te gaan in de hoop dat kapitein Sam (de hond 15 jaar oud) komt te overlijden, een lange zeetocht van meer dan 4 dagen willen ze hem niet aan doen. We spreken af dat we elkaar in Curaçao weer gaan zien.