Atlantische Oversteek dag 9: Zeegras

Ahoy!
Dit was een onrustige nacht voor mij, heb slecht geslapen want de slag naar het zuiden was erg oncomfortabel. Mijn wacht begint om 5 uur, maar Akko heeft me laten liggen tot zonsopgang. Op advies van onze weerman kunnen we het beste extra naar het zuiden varen. Dus onze slagen over stuurboord proberen we lang door te zetten maar de zee is ons niet altijd goed gezind. Onze bestemming ligt meer naar het westen, tijdens de slag over stuurboord tikken de mijlen de goede kant op dan wat minder snel af, dat is voor mijn moraal wel wat frustrerend.
In verband met de stroomopwekking door de zonnepanelen kiezen we er dan voor om in de nacht naar het zuiden te varen en overdag naar het westen. De zonnepanelen vangen op de koers naar het westen namelijk meer zon op.
Dus in de ochtend bij zonsopgang (na mijn slechte slaap) gijpen we en trekt Choctaw heerlijk kalm zijn baantje naar 290 graden, wat een rust opeens, nu kan Akko naar bed. Dat heeft ie even goed voor elkaar.
We varen zo nu en dan door enorme velden zeegras, het zijn kluiten die ronddrijven met af en toe een enorm blad in de vorm van een heel groot lelieblad erbij, die kluiten krijgen het voor elkaar om bij elkaar te blijven zonder dat ze aan elkaar vast zitten. Heel knap. Soms varen we dwars door zo’n veld heen en dan krassen de drijvende stekjes onderwater tegen de romp en dan hoor je dat binnen.
Verder horen we opeens een vliegtuig ergens, na goed turen blijkt hij recht boven ons te vliegen richting NO. Het is een 4 motorig propeller vliegtuig, niet een lijnvlucht, misschien wel militair of SAR. Zouden ze ons gezien hebben?

Situatie op het moment van verzenden van dit bericht: 12-11-2020, 17.00UTC Locatie: 10*36’N / 037*56’W Koers: 220 graden Snelheid: 5.23KN Nog te gaan: 1060 Zeemijlen tot de Bolton bij Paramaribo Weer: Zonnig, lichtbewolkt, 1010mb, en heet Wind: 14Kn Watertemp: 28C