Categorie: Blog

Na ons anker te hebben gedropt voor de kust van Guadeloupe bij Ilets Pigeon, moeten we echt even bijkomen van onze zeiltochtje van Puerto Rico. Normaal klaar je de zelfde dag in, en vaak is dat ook een vereiste maar hier in het Franse Guadeloupe gaat dat met de Franse slag. Waar wij dan ook maar gebruik van maken. Waar wij nu zijn kunnen we niet inklaren, daar voor moeten we 10 mijl naar het Noorden varen. Ons gele Quarantaine vlaggetje wappert al 3 dagen vrolijk heen en weer. Dan vinden we het wel tijd om in beweging te komen en ons in te klaren. In het dorpje Deshaies kun je dat doen. Geen mannen in uniformen of een officieel gebouw maar we lopen een klein souvenirs winkeltje binnen en in hoek staat een computer met een barkruk, tussen de armbandjes en koelkastmagneten. Hier mogen we ons inklaren in de computer het wordt uitgeprint en ondertekent door de eigenaar van de winkel!

Lees verder “Met de Franse slag in Guadeloupe”

Het plan van aanpak

We willen Oostwaarts! Dat houd in dat het geen relaxed tochtje word. We doen ons huiswerk en vergaren zoveel mogelijk informatie. Als we naar het weer kijken, hebben we wind uit het O.N.O die geleidelijk naar het O.Z.O draait, niet perfect maar het is mogelijk om in 1 lange slag naar Grenada te varen. Nog steeds aan de wind maar dan hoeven we niet eindeloos overstag te gaan. De voorspelling zegt 15 tot 20 knopen, golven 1,5 meter en tegen stroom 0,5 Kn. De beste manier is om met weinig wind door de Mona-Passage te gaan, dan naar Puerto Rico kruipen en onder de kust een paar slagen Oost maken, om hoogte lopen voor Grenada. De reden om dit te doen is omdat de golven, wind en stroming hier minder zijn.

Vertrek uit Samana

Lees verder “¨Oostwaarts zeilen in de Caribische zee is een beproeving voor bemanning en schip¨ (Thorny Path)”

De ABC eilanden zijn leuk en fijn voor een poosje! Vooral de Nederlandse invloeden zijn heel makkelijk en lekker. De Jumbo, DA en Albert Hein, winkels waar we zo aan gewend zijn geraakt en waar je geblinddoekt door heen kan lopen om je producten in een handomdraai te vinden. Of de snackbar met frikandellen, kroketten en friet! Maar na een tijdje begint het toch weer te kriebelen naar het echte avontuur. We kunnen het niet laten en eten een dag voor vertrek nog even een frikandel speciaal en kopen we nog snel de oliebollenmix van Koopmans want met nieuwjaar moeten er oliebollen gebakken worden, dat is traditie natuurlijk.

Lees verder ““Voor ons gevoel zijn we weer op ontdekkingsreis””

Ik hoor je denken….. waarom geen blog over Curaçao? Curaçao is bekend terrein. Daarbij komt kijken dat Curaçao voor ons familie onderhoud was. We zien beide families, wat heel fijn is als je ze al 2 jaar niet gezien hebt. Een drukke bedoening, als ook Choctaw voor een maand op de kant gaat voor onderhoud. Na 4 maanden Curaçao is het een verademing om aan te komen in Bonaire!

Lees verder ““Aankomen in Bonaire is een verademing¨”

Al 730 dagen bewegen we ons voort over water, meestal voortgestuwd door de wind in onze rug. We zien en beleven veel: landen, continenten, zeeën en oceanen. Vanuit Nederland steken we de Noordzee over naar Engeland. Daar varen we de zuidkust van Engeland af om vanuit Falmouth, de Golf van Biscaye te trotseren. Langs de Atlantische kust bezoeken we Spanje en Portugal in dagtochtjes om dan voor het eerst Europa te verlaten en te verruilen voor het Afrikaanse continent. Daarvoor steken we de golf van Gibraltar over om zo Marokko te bezoeken. Na opnieuw een Europees intermezzo op de Canarische eilanden vervolgen we onze tocht naar Kaapverdië om nog een stukje Afrika te leren kennen. En dan wacht ons de grote springplank: de Atlantische oceaan. 2000 zeemijlen voor de boeg om daarna Suriname te ontdekken in het Zuid-Amerikaanse continent. En tenslotte bevinden we ons twee jaar na ons vertrek uit Nederland, via Martinique en Antigua in de Caribische zee in het Noord-Amerikaanse continent. 730 dagen, 10 landen en 8000 mijl verder…

Lees verder “730 dagen, 10 landen, 8000 zeemijlen verder!”

Na ruim 3 maanden in Martinique is het tijd om afscheid te nemen van Zeevalk en te vertrekken. We hadden graag opgevaren met Zeevalk, zij varen naar St. Maarten. Qua planning is dat helaas niet gelukt. Voordat we echt gaan hebben we nog een lijstje af te vinken: PCR test, uitklaren en de eerste inenting. Hier in Martinique mag iedereen een spuitje komen halen. Het blijkt dat mensen toch terughoudend zijn en niet komen opdagen. Omdat er een beperkte houdbaarheidsdatum opzit, kan iedereen aankomen waaien. We vullen een formulier in en mogen meteen mee. Ze zitten hier letterlijk duimen te draaien. Wij kwamen alleen maar informatie inwinnen en een e.v.t .afspraak maken en voor we het weten is de eerste inenting gezet! In Bonaire halen we ons 2e spuitje.

Lees verder “Van Martinique naar Antigua”

In Suriname borrelt het idee al om samen langs de oostkust van Martinique te gaan varen. Eenmaal in Martinique laat dat nog even op zich wachten mede door motorpech, levertijd op een dinghy en de weersvoorspelling die niet mee zit. Zeevalk krijgt tips van een Fransman die hier al 30 jaar rond zeilt, in de Franse pilot laat hij bijzondere ankerplekjes zien. De oostkust is de ruwe kant van het eiland. Het advies is om dit met rustig weer te doen. Na lang wachten is nu dat moment aangebroken. Het meest lastige stukje is, om de zuidkust heen te komen maar voor we dat doen gaan we voor anker bij Ilet Cabrit, het zuidelijkste puntje van Martinique.

Lees verder “Choctaw en Zeevalk langs de oostkust van Martinique”

Ankerplak, ken je dat? We liggen op het mooiste ankerplekje in Sainte Anne. We liggen hier met een paar bootjes aan het einde van de landtong, meer ruimte is er ook niet. In de vaargeul naar Le Marin staat meestal wind en maakt het een ideale locatie om te kiten en op nog geen 50 meter ligt Choctaw in de luwte van de landtong voor anker. Heerlijk zwemmen, snorkelen en kiten, elke dag weer.

Lees verder “Choctaw zeilt langs de zuidkust van Martinique”

Voor ons vertrek 1 Juni 2019, verslind ik alle boeken die gaan over zeilreizen en droom ik over verre reizen op eigen kiel. Probeer ik me zoveel mogelijk in te leven in de schrijvers. Hoe om te gaan met klapperende zeilen door gebrek aan wind, een boot die 24 uur per dag beweegt of die oneindige oceaan met de zon en de maan die elkaar afwisselen. Ik denk dat veel zeilverhalen in grote lijnen op hetzelfde neer komen maar dat ieder het op zijn eigen manier beleefd. Het ene schip gedraagt zich beter op zee dan het ander, waardoor de beleving totaal anders kan zijn of het verschil tussen bemanning of kapitein zijn. Ik wil je meenemen in mijn oceaanoversteek, hoe ik het beleef en ervaar met mijn kapitein.

Lees verder “Ik en de Atlantische oceaan”