¨Oostwaarts zeilen in de Caribische zee is een beproeving voor bemanning en schip¨ (Thorny Path)

Het plan van aanpak

We willen Oostwaarts! Dat houd in dat het geen relaxed tochtje word. We doen ons huiswerk en vergaren zoveel mogelijk informatie. Als we naar het weer kijken, hebben we wind uit het O.N.O die geleidelijk naar het O.Z.O draait, niet perfect maar het is mogelijk om in 1 lange slag naar Grenada te varen. Nog steeds aan de wind maar dan hoeven we niet eindeloos overstag te gaan. De voorspelling zegt 15 tot 20 knopen, golven 1,5 meter en tegen stroom 0,5 Kn. De beste manier is om met weinig wind door de Mona-Passage te gaan, dan naar Puerto Rico kruipen en onder de kust een paar slagen Oost maken, om hoogte lopen voor Grenada. De reden om dit te doen is omdat de golven, wind en stroming hier minder zijn.

Vertrek uit Samana

Links boven vertrek uit DR Samana. (Blauwe lijn)

20 Maart 22:00: Het anker wordt gelicht. We laveren de baai van Samana uit. We doen dit in de nacht omdat dan de zeebries wordt afgeremd door het land effect. Met 17 knopen en motorondersteuning maken we mooie hoeken en voortgang. 21 Maart: In de Monapassage maken we gebruik van de windstilte die is voorspelt, maar die ervaren wij niet helaas. Het waait hard en de golven bouwen op. In de Mona-passage ligt het eilandje Mona we willen er graag boven langs maar door de golven lukt het niet om goed hoogte te blijven lopen. Als we er bijna zijn kiezen we ervoor om toch onder langs te gaan. We kunnen ineens de zeilen laten vieren, wat een verademing. Rust aan boord! Met amper 4 knopen gaan we nu het dubbele aan snelheid. We maken dankbaar gebruik van dit moment. We nemen een douche en eten goed. Onder de luwte van het eiland herpakken we ons en kiezen voor een ander zeil plan. We hijsen het kleinere stagzeil op leuvers en een tweede rif in het grootzeil. Eenmaal onder het eiland weg verwachten we veel wind, die blijft uit. Die windstilte hadden we namelijk in het begin van de mono passage verwacht. We motoren de nacht door tot 13:30 in de middag. Nu met 10 knopen wind, zetten we meer zeil bij maar het schiet niet op. Om 14:00 gaat de motor weer aan en koersen we op de kust van Puerto Rico af.

De wind gaat aan

22 Maart: Dan ineens loopt de wind meter als een razende op en in dezelfde tijd hebben de golven zich ook opgebouwd. Ongelooflijk hoe krachtig deze 2 elementen samen werken. Nu hangt het af van onze skills, zowel het schip als de bemanning! De zeebries krijgt de overhand, die wordt versterkt door het land effect. 20 knopen+ op boxen tegen golven van 3 meter en dan ook nog 1.5 knoop stroom tegen is geen pretje. De motor staat bij voor ondersteuning om niet helemaal stil te vallen als we in een golf beuken of overstag moeten gaan. Onze Hoeken zijn slecht en gaan nog geen 2.5 knoop in de goede richting. Inmiddels zijn we al uren bezig en krijgt Choctaw het zwaar te voortduren. Ook bij ons begint de vermoeidheid toe te slaan, wetende dat we nog een heel eind moeten en dat we er zo niet komen, met de voorraad brandstof die nu al voor de helft op is. 17:18: Akko schrijft in het logboek, beste is om te stoppen. Als je zo dicht bij de kust bent is dat ook de logische keuze, alleen zijn wij niet welkom zonder visum en riskeren wij een boete van 600 dollar p.p en 10 jaar ontzegging op Amerikaanse grond gebied. Dus stoppen kwam niet bij ons op. Blijkbaar kan de oceaan zo tegen je zijn dat je dat risico maar al te graag neemt. Akko roept de kustwacht op en vraagt om toestemming voor een beschutting. De kust wacht is ervoor jou om je helpen en niet om je te weigeren, dat doen ze ook keurig en geven akkoord dat de plek Bouqueron een prima plek is voor beschutting. Ze geven ons een telefoon nummer om ons te melden bij bordercontrole om de rest verder af te handelen omdat we geen visum hebben. We kunnen de zeilen voor de tweede keer vieren en dat voelt echt als een opluchting, wetende dat we straks in beschut water zijn. Die boete is voor latere zorg daar zijn we nu echt niet mee bezig.

Bordercontrole op het vliegveld in Puerto Rico

Vlak water of lijkt dat maar zo

Als je van de ruwe zee af komt en ineens een baai in vaart met vlak water en geen wind, is bijna onwerkelijk als of je met de auto ineens in regenbui in rijd en 5 min later er weer uit rijd en de zon schijnt. Wij likken onze wonden en gaan in beraad, na dat we de bordercontrole hebben gemeld dat we ons op illegaal grondgebied bevinden. Na een goede nacht rust in een ongelooflijke stille ankerbaai, wil ik hier nog wel even langer uitrusten. Na onze rollercoaster ritje worden we vandaag verwacht op het vliegveld, om ons verhaal te vertellen en of we 600 dollar p.p willen meenemen. We gaan dus uit van het ergste maar hopen niet dat we morgen al weg moeten. Het loopt allemaal uit want we gaan 2 keer van het anker, ook onze buur boten raken op drift. Zo kunnen we Choctaw niet achter laten. Als we eenmaal goede grond hebben en een 2e anker zetten kunnen we met alle rust naar de kant. Waar we de hulp krijgen van Jose Mendez van de OCC! We huren een auto en zijn op weg naar het vliegveld waar ze met smart op ons zitten te wachten. ….Ah you are Mister van der veen, glad your are here. What took you so long……, zegt hij opgewekt, wat ons meteen gerust stelt. Wij doen ons verhaal en geven al ons papier werk waar ze om vragen. Ook vragen ze om de 600 dollar p.p. We geven aan dat we de helft hebben omdat we niet meer kunnen pinnen vandaag. …….We are here for your safety and will help in your needs, so I will speak with my boss. Het duurt allemaal erg lang en hebben inmiddels wel hele erge trek gekregen. Dan komen ze met het verlossende woord. We krijgen een (paraole) voorwaardelijke toelating. Ze geven ons 10 dagen de tijd om het land te verlaten en we moeten ons te melden als we met het schip verplaatsen. We betalen 65 dollar p.p administratie kosten! PPfff….wat een geluk!

Gestrand in Puerto Rico

Wat is je verhaal en wat zijn de argumenten? We hadden een eerlijk verhaal dat is waar ze het omgaat. Vermoeidheid, zware zee, tekort aan brandstof waren de argumenten. Ook onze aankomst in Grenada was al gemeld. Zo konden we aantonen dat we echt niet de intentie hadden om Puerto Rico aan te doen. Het melden bij kustwacht was ook geloofwaardig genoeg en volgens het boekje. De AIS heeft al die tijd aan gestaan, we hadden namelijk niks te verbergen! Nu is het tijd om onze verdere reis te plannen naar het Oosten en krijgen de kans om iets van Puerto Rico te zien!

Geen gastenvlag van Puerto Rico

Omdat we niet wisten waar we uit kwamen, maakte ik alle landen vlaggen die bij de bovenwindse eilanden horen. We willen ze het liefst toch allemaal zien. Met Puerto Rico had ik echt geen rekening gehouden hoor! Dus koop ik voor eerst een landen vlag, voor veelte veel geld, des te leuker om ze zelf te maken! Helaas is daar geen tijd voor. We hebben voor het eerst echt een planning om zoveel mogelijk Oost te komen. Veel van dit land krijgen we niet te zien wel maken we gebruik van hele mooie en rustige ankerplekken. We leren weer veel en er staat zelfs in pilot van Puerto Rico geschreven wat de beste manier is, om in de wind Oostwaarts te gaan. De enige manier om dit comfortabel te doen is, in de nacht. Als de voorspelling op zee Max 15 knopen is, dan heeft in de avond en nacht het land effect de overhand van de zee bries en wordt deze minder sterk, waardoor ook minder hoge golven, ideaal om je weg omhoog te maken. Dat is ons plan en zodra de zon opkomt en de zeebries het weer overneemt zoeken we beschutting.

Isla Vieques

Het eiland Vieques hoort bij Puerto Rico en is voor ons het hoogst haalbare om zo in één slag naar Grenada te kunnen varen. Vanaf hier gaan we een 2e poging doen. Uitklaren blijkt niet nodig, dit gaat via een formulier wat we toegestuurd krijgen en moeten in vullen en onderteken. Dat scheelt een hoop gedoe. We huren een auto om naar de andere kant te rijden om onze groente en fruit voorraad aan te vullen en maken dan maar meteen gebruik om rondje eiland te doen. Een leuke tussen stop om mee te pikken. Het eiland wordt geregeerd door paarden in plaats van geiten. Ze staan zelfs op je oprit en grasmaaien is niet nodig hier op het eiland. De grote paarden vijgen moet je maar voor lief nemen. Het is trouwens goede bemesting voor je gazonnetje. We rijden naar de oudste boom op het eiland 350 jaren en bezoeken het enige zwarte strand op het eiland. Ik pik nog wat zeeglas mee van het strand wat zijn naam eer aan doet , en dan is het tijd om de auto in te leveren en ons klaar te maken voor vertrek!

2e Etappe Puerto Rico naar Grenada

Een greep uit het logboek van Choctaw:

29-03: De tijd dringt want onze 10 dagen zitten er bijna op. Een kapitein met tijd heeft altijd mooi weer, gaat nu niet meer op.

22:00: Vertrek we varen nog 10 mijl Oost om hoogte te winnen onder het eiland en te profiteren van de conditie maar die vallen tegen er is geen wind maar wel golven. Het is hobbelig en stroom tegen lees ik in het logboek.

02:15: Er is wind de motor kan uit en zetten koers. We varen strak onder kust van St. Croix hier gaat de snelheid omhoog door het vlakke water. Even geen gehobbel de bobbel en kunnen we rechtop lopen door de boot.

30-3: We zetten koers 151 naar Isla Aves. Afstand is 78 mijl. De zee is dan al ruig maar maken wel voortgang en de motor kan uit.

31-3: Veel wind 25+ kn aan de wind, schiet niet op. Om 19:00 besluiten we Avis ten westen te passeren we verleggen koers van 150 naar 190 graden.

01-04 : We hebben Avis gerond! Koers is nu 159 naar Grenada. 20 motor uren sinds vertrek. Het gaat allemaal erg traag.

12:30 gaan we overstag omdat we geen hoogte meer lopen en als we zo door gaan komen we in Venezuela uit. Windstoten van 25 knopen en meer. De motor gaat voortdurend aan en dan weer uit om toch enigszins brandstof te besparen.

02-04: Besluit is genomen we gaan naar Guadeloupe, omdat dat nu haalbaar is geworden en minder mijlen. 84 mijl te gaan terwijl Grenada nog 186 mijl is. Inmiddels 30 motor uren. 120 liter diesel verbruikt.

6:15: Stagzeil valt naar beneden, val doorgesleten. Liza gaat naar voren om het zeil binnen te halen.

10:30: Email van Zeevalk, Hans & Puff, Ingrid.

17:44: Motor aan 1.1 knoop stroom tegen, hoge golven. Choctaw maakt zware klappen. 19:00 nog 39 mijl, zware zee gang. Stug doorzetten.

23:00 wind lijkt iets gaan te liggen.

De totale route die we hebben afgelegd (Blauwe lijn)
De laatste etappe was het zwaarste deel van de tocht. (Blauwe lijn)

Samenvattend

Oorspronkelijke plan was van Puerto Rico naar Grenada 408 mijl in een rechte lijn. Dat bleek niet haalbaar. Na een overstag voor Isla de Avis gingen we bijna in èèn dezelfde lijn weer terug, niet hoopgevend. Daardoor besloten om onder langs Isla de Avis door te gaan. Waardoor we 6 nm hoogte hebben verloren, maar het was wel lekker rustig aanboord. Na Isla de Avis weer hoogte gelopen. We konden ons verlies aardig goed maken. Op 1 April 12:00 gaan we overstag om te kijken hoe de koers is. Blijkt c.a 40 graden. Dus 140 graden bij overstag. Niet goed maar nog steeds voortgang. Na 10 uren over bakboord varen weer overstag. De koers Oost lijkt nu beter. Na 6 uren blijkt dat we moeten afvallen, wel 20 graden. Toen dat zo bleef toch maar overstag. De wind blijkt nu O.Z.O, net een bui gehad, waarschijnlijk is er een trog overgewaaid. Nieuwe koers is perfect voor Guadeloupe en bijna te bezeilen. Laten we hopen dat het zo blijft en dat de wind en golven minder worden bij de eilanden. Voorlopig moeten we stug doorzetten. De mijlen richting Guadeloupe tellen tergend langzaam af. De afstand naar Grenada wordt steeds groter met dat besef wordt de motivatie om naar Grenada te gaan steeds kleiner in deze omstandigheden. Bij de eerste overstag was Grenada 165 nm en Guadeloupe maar 120 nm. Bij aankomst in Guadeloupe blijkt dat we door het water ook 165 mijl hebben afgelegd. Ondanks deze conclusie zou de O.Z.O winddraairing naar Grenada ons hebben gekild maar heeft ons de laatste 100 nm naar Guadeloupe gebracht over Bakboord! Als om 03:45 Liza mij wekt, in mijn wacht blijken we niet meer NO maar naar N.W te varen. 15 min eerder is de wind gaan liggen en gedraaid. We zijn 16 mijl onder de kust van Guadeloupe beland. De zee is vlak en het eiland bepaald de windrichting. Hup zeilen strijken en vol gas op de bestemming gaf. Wat een rust opeens! Op 3 April om 06:30 droppen we het anker bij Pointe A` Lezard.

Afstand: 405 Nm in een rechte lijn naar Grenada. Door het water hebben we 432 NM afgelegd met eind bestemming Guadeloupe.

Tijdsduur: 4 dagen en 8 uur

Motor uren: 51 uur c.a 200 Nm, verbruikt 180 liter

Windsnelheden: 20 /25 Kn, windstoten 30 Kn

Stroming: Altijd tegen, variërend van 1 tot 1.5, uitschieter van 1,8 kn

Averij: Doorgesleten val van het stagzeil op leuvers, windmeter heeft kuren, nieuwe kleine lekkages binnen.

Tips die we mee willen geven

Visum B.1 B.2 aanvragen: Ook al heb je geen voornemens om Amerikaans grond gebied aan te doen Bv: Puerto Rico en U.S.V.I Het is was wel een hele fijne uitval basis in geval van nood, averij of om even bij te komen. Zoals in ons geval.

Gebruik maken van het eiland effect: Wil je Oostwaarts tegen de wind in onder Puerto Rico? De beste timing is als de voorspelling niet meer dan 15 knopen voorspelt op zee. Dan is in nacht de landbries sterk genoeg om de zeebries te temmen waardoor de zee en windsterkte afnemen. Tegen de ochtend als de zeebries het weer wil overnemen zoek je beschutting.

Schroom niet om de motor aan te zetten: In ons geval waren de stroming en golven ons de baas, in combinatie motor en zeil kwamen we nog ergens. We hebben niet een hele sterke motor maar net genoeg om snelheid te houden als we in een golf klapte of overstag moesten en waardoor we beter hoogte konden houden.

Ga altijd voor comfort: Dan houd je het langer vol. Ga ruimer varen, minder zeil of ga overstag. Wij merken dat je het golven patroon over de ene boeg nooit het zelfde zijn, als over de andere boeg en dus comfortabelere kan zijn. Met deze toepassingen zorg je ook voor minder belasting op het schip wat eigenlijk net zo belangrijk is.

De best plek om aanboord om te zijn: De kajuitvloer is midscheeps en het laagste punt. Hier kun je even bijkomen van al het geweld om je heen. Oordoppen in, kussen op mijn hoofd en hopen dat je een paar uur gemist hebt, van alle ellende die zich buiten afspeelt, voordat je weer mag wachtlopen.

Valkuil: Een kapitein met tijd heeft altijd mooi weer. Dit hebben we al vaak mogen mee maken, maar wil je weg omdat er emotionele reden spelen. BV: Je bent klaar waar je bent, je wil niet langer wachten of er komt familie aan maar je bent nog niet op bestemming. Dan moet je echt heel sterk in je schoenen staan. Want het resulteert in een oversteek met risico´s op zwaarder weer.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *