La Gomera

Als we vertrekken uit de haven van Gran Canaria is er de komende 2 uur nog geen wind maar de zee is er wel en dat resulteert in een klotsbak wat niet helpt om rustig in te slingeren, na een maand aan de vaste wal geweest te zijn. Beide zijn we te laat met het plakken van een pleister en zijn katterig, dat werkt niet goed op ons humeur. Als ook binnen alles rinkelt en bonkt in de kastjes, ben ik er al klaar mee. Akko hangt in middels over zeerailing, we wachten met smart op de pleister die zijn werk gaat doen. Als er dan eindelijk genoeg wind is om één voor één de zeilen te hijsen, verbeterd ons humeur en ebt de zeeziekte weg. We zien heel veel dolfijnen die een kijkje komen nemen en een poosje met ons mee zwemmen maar de beloofde walvissen laten zich niet zien. Het is 133 mijl varen en dat houd in dat we een nachtje door varen en het eiland Tenerife overslaan.

Acceleratiezones

Voor je het weet zit je er midden in en heb je teveel zeil op staan. Je moet op 10 tot 15 knopen meer rekenen als je in een acceleratiezone zit. Op tijd reven is geen overbodige luxe. Wij kiezen er voor om onder de eilanden door te varen, wat inhoud dat als we er recht onder varen we met windstiltes te maken hebben en het tussen de eilanden keihard waait. Het voordeel is als je in de luwte van een eiland vaart je wel kan voorbereiden op de volgende acceleratiezone, door te reven of om de zeilen te wisselen en even op adem kan komen. We varen via oost en zuid langs Gran Canaria, om dan af te buigen en koers te zetten naar La Gomera. We halen de aap weg om te kunnen gijpen en besluiten hem er niet meer op te zetten, dat was een wijs besluit want niet veel later waait het 25 knopen en het neemt alleen maar toe. De bazaan en kluiver moeten ook gereefd worden als we 9.8 kt op snelheidsmeter zien en alles begint te trillen. Met voor nog een klein ingerold zeil en gereefd bazaan lopen we nog steeds 7 knopen maar de boot is in balans. In de volgende windstilte van het eiland Tenerife bereiden we de kleine fok voor en kunnen we het grote voorzeil ingerold laten als de wind weer aantrekt.

De laatste mijlen naar La Gomera duren het langst met 35 knopen en meer. We moeten voor het eerst na de oversteek van Golf van Biscaje weer aan de wind varen dat is even wennen en zorgt ervoor dat het dek weer nat word en we veel buiswater over ons heen krijgen. De wind draait hier bij het eiland en varen zo niet op onze bestemming af, we gaan nog even overstag om een slag de goede kant op te maken. Dit helpt wel maar eenmaal weer dichter bij het eiland draait de wind ongunstig en valt zelfs weg. De zee wordt hier gelukkig vlak, waardoor we de zeilen mooi naar beneden kunnen halen en op de motor naar San Sebastian varen. De Puff is al op La Gomera en regelt voor ons een plekje, het word nog even spannend want er blijkt geen plek. Het havenpersoneel werkt goed mee en zorgt er voor dat er een plekje voor ons is. We melden ons via VHF 12 om toestemming te krijgen om binnen te varen. We worden verzocht om buiten te blijven want binnen 5 min zal er een cruiseschip uitvaren. De pilotboot draagt ons over aan de havenmeester, die ons oppikt met zijn motorbootje. Hij begeleid ons naar de box en helpt ook nog met de lijnen, wat een service! Ook de Puff staat ons op te wachten en krijgen een dikke knuffel!

Bij het binnenvaren worden we omringt door steile kliffen die rood kleuren, als we niet veel later een wandelingetje maken door het dorpje zien we een prachtige vallei, als we boven op de klif staan. “Daar is al het groen wat ze ons beloofd hebben” zeg ik tegen Akko.

La Gomera is op één na het kleinste eiland en daarom heel overzichtelijk, de dorpjes hebben allemaal hun eigen sfeer en gezelligheid. Om bij de andere dorpjes te komen, rijd je over de top en door het vochtige bos met bomen die volledig begroeid zijn met mos. Het middengebergte vangt het vocht op van de wolken van de passaatwind en schept een jungle klimaat, rijk aan begroeiing in alle soorten kleuren groen, hoog in de koelere lucht, een contrast met de warme rode kliffen rond het zeeniveau. Vanuit het nationaal park lopen er ontelbare wandelroutes. Het hoogste punt bereiken geeft een prachtig uitzicht bij helder weer en kun je de naast gelegen eilanden zien liggen. Als je dan de jungle weer uit rijd zie je de imposante rotsformatie, kliffen en valleien. Samen met Puff verkennen we het eiland en nemen hier 3 dagen te tijd voor. Het is er prachtig en tot nu toe mijn favoriet!

Nu we hier zijn, is er gelegenheid om onze stempel achter te laten op de kade muur. Er zijn er al zoveel voor ons geweest dat een plekje zoeken lastig word maar het lukt, al moeten er oude tekeningen aan geloven. Met sjabloon, verf en kwasten gaan we aan slag en het resultaat mag er wezen al zeg ik het zelf.

Valle Gran Rey

Deze plaats bestaat uit meerdere dorpjes en is bekend om zijn hippies. We besluiten samen met Puff om daar voor anker te gaan. Het is een kleine dagtocht varen en gaat volgens het boekje. Bij aankomst hebben we te maken met valwinden die over de berg naar beneden storten, erg rustig liggen is het niet. We besluiten een hek anker te gebruiken die de boeg van het schip in de deining houd. Dit werkt goed, waar de rest ligt te rollen van links naar rechts, gaan wij op en neer en liggen we mooi stabiel. Heerlijk om weer achter ons anker te liggen en wakker te worden van het ruisen van de branding. De wind is gaan liggen en het is lekker warm die ochtend, nou ja ochtend, om een uur of 11 komen Kris en Ingrid aangezwommen. Als ook wij een verfrissende duik hebben genomen, is het tijd voor koffie. Na 2 dagen houden we het hier voor gezien en verlaten we La Gomera. We vertrekken naar El Hierro, het laatste en kleinste zuidelijkste eiland van de Canarische eilanden.