Auteur: Liza

We komen langzaam op gang. Fijn om nog even te profiteren van alle luxe, een douche, bed, wasmachine en een schoonmoeder die voor heerlijk avondeten zorgt!
Familieleden komen nog even gezellig langs voor een bakje koffie of we werden getrakteerd op een heerlijk avondmaal!

Rijst met kerriesaus, drumsticks en een witlof salade. Met een heerlijk wijntje erbij!

Na we een dag verwaait in Heeg lagen is er weer een prachtige dag. Iedereen heeft wat in te halen na de storm, het is dringen op het water, overal komen bootjes vandaan. Onderweg zet ik een heerlijk ouderwets Hollands potje koffie en terwijl ik het water opgiet kijk ik naar buiten door het patrijs poortje terwijl mijn kapitein ons schip laveert door de wirwar van bootjes is het best opletten!

Na 2 nachten Lemmer liggen we aan lager wal en staat er inmiddels een stevige bries. We worden hard tegen de steiger gedrukt waardoor onze fenders zo plat zijn dat ik ze bijna niet meer zie. Het wordt tijd om te gaan, maar hoe komen we hier vandaan? Drie maal is scheepsrecht! Toen de wind even wat minder was zagen we onze kans en waren we, zonder schade, vrij en voeren de baai uit.

Uhh hier moet het ergens liggen zegt Akko. Na een paar minuten hoor ik, ja gevonden! Het is nog aardig zoeken en nog niet alles heeft een vaste plek, omdat we vinden dat het beter kan. Elke ruimte is goed benut aan boord. Nadeel is dat de boot veel te zwaar is geworden. Als we over stuurboord varen loopt de wasbak vol met water kwamen we gister achter tijdens een mooie stuurboordslag richting De Lemmer. Ook komt er nog water via de uitlaat naar binnen omdat we wel bijna 5 cm dieper liggen dan eerder. Dit komt gelukkig niet in de motor terecht, maar de hoeveelheid water vinden we echt teveel. We liggen vanaf Zondag een paar dagen bij de ouders van Akko aan de steiger om de laatste klusjes aan te pakken en te zorgen dat onze klussenlijst niet langer wordt. Om gewicht te besparen gaan we weer spullen saneren. Hier onder vind je onze indeling zoals die nu is!

Al 5 jaar lang keken wij uit naar dit moment. En nu is het zo ver, uitgezwaaid door familie en vrienden die we achter laten op de steiger. We varen kleine stukjes en gaan dan lekker voor anker niks moet alles kan! Dat is best lastig, kom ik al snel achter. Ik kan toch een boek gaan lezen of een haakwerkje oppakken denk ik bij mezelf, maar nee mijn hoofd staat daar niet naar. Twijfel slaan toe, is het heimwee of komt het dat we zo druk zijn geweest en niet meer weten wat niks doen is. Tranen biggelen over mijn wangen en ik weet niet goed waarom. De emotie neemt de vrije loop en ik laat het maar gewoon gaan het moet eruit blijkbaar. Een goed gesprek met mijn soulmate brengt mij tot rust en hij zegt: “jij hebt dit nu maar bij mij zal dat wel over 2 weken zijn. We doen het stapje voor stapje, het komt goed schatje!”