De eerste week staat in het teken van opruimen, schoonmaken, wassen en papierwerk regelen. Dat doe je dan eventjes, maar na 11:00 uur lopen de zweetdruppels waar ze niet gaan kunnen. De rem gaat erop maar het blijkt zeker een geruststelling als alles aan kant is. Binnen 48 uur inklaren is onmogelijk in de Pandemie en lijkt bij de instanties ook geen prioriteit. Het visum is in oktober al aangevraagd en is nog steeds niet geregeld, als we goed en wel in de haven liggen. Zonder visum kun je ook niet inklaren en na drie dagen is er nog geen nieuws, dan begint dit ook een soort van quarantaine te worden.
We besluiten zelf achter het visum aan te gaan en een taxi brengt ons naar verschillende adressen. Eerst naar de B.O.G. voor een gezondheidsverklaring en als we kunnen aantonen dat we 18 dagen op zee zijn geweest, is het snel geregeld. Het volgende adres is de V.B.A. bij het ministerie van buitenlandse zaken. We moeten de persoon in kwestie achter de broek aan zitten. Als hij in de gaten krijgt dat hij zijn werk niet heeft gedaan, wordt het over gedragen aan een collega en hebben we binnen 5 minuten het visum in handen. We zijn te laat voor immigratie want de ambtenaren stoppen op vrijdag om 14:00.
Nu we het visum hebben, regelen we met Zeevalk een huurauto, na het weekend komen zij uit quarantaine van 10 dagen en gaan we samen op pad. Zij voor een gezondheidsverklaring en wij voor onze stempels. De stempels blijken maar 1 maand geldig, terwijl we een visum van 2 maanden hebben. Voor verlenging moeten we dus naar de vreemdelingenpolitie. We stellen deze bureaucratie maar even uit. Het is tijd om leuke dingen te gaan doen!
Paramaribo
We gaan naar de stad en zien veel vervallen houten huizen, die op het Unesco werelderfgoed staan. Er is geen geld om het te onderhouden of te restaureren. Huizen zijn overwoekerd met klimop en verf valt van de gevels, straten zijn slecht onderhouden maar toch heeft het ook zo zijn charmes. Na wat rond gelopen te hebben krijgen we trek. Akko heeft het al over roti tijdens ons vertrek uit Kaapverdië. Joosje staat bekend om zijn lekker roti, daar gaan we heen. Zeevalk is om, na een slechte ervaring met roti. Met ons vieren smullen we van de roti en likken onze vingers erbij af want dat schijnt zo te horen bij roti. We gaan hier zelf een tweede keer heen! Zo lekker……..
Resort Waterland
Waterland beschikt over 15 ligplaatsen en heeft 8 huisjes op het resort staan. Zodra je de steiger af loopt, waan je je meteen in de jungle maar dan met aangelegde paden. Ze hebben de natuur zoveel mogelijk behouden. Omdat er nu geen toeristen zijn, hebben we het resort voor ons alleen en hebben zo gezellige borreluurtjes in de lounge. Samen met Janet lopen we regelmatig over het park met onze camera paraat en zien we veel vogelsoorten, vlinders en luiaards. Een vliegende kolibrie vastleggen met camera staat nog op de bucket list!
Een bezoek aan de Joden Savannah en Blaka Watra
De joden savanna ligt aan de overkant van de rivier. Als we met ons vieren op pad gaan komen we bij een brug die is ingestort. Google verwijst ons om terug te rijden. Moeten we echt helemaal omrijden? Nu we hier toch zijn nemen we een kijkje op de brug. In Nederland zou dit hermetisch afgesloten worden voor mensen zoals als wij want we kunnen het niet laten om bij de rand te gaan kijken waar de brug is ingestort. Verwrongen metaal en een deel van het betonnen wegdek hangt nog naar beneden. Naast de brug wonen mensen en met wat navraag kunnen we verder rijden naar een nieuwe brug. Deze ingestorte brug is pas in 2007 gebouwd en vlak voor de opening van de brug is er een vrachtschip met zand tegen aangebotst en ingestort. Nu is corruptie ook weer aan de orde want niemand wordt aansprakelijk gesteld en blijft het zo liggen en wordt er 5 km verderop een nieuwe gebouwd.
Een wandeling van 15 min. door het bos brengt ons bij joden Savannah wat sinds 1832 niet meer permanent wordt bewoond door de joden, die hier een suikerrietplantage opzetten en slaven voor ze lieten werken. In 1669 kregen de joden toestemming om een eigen gemeenschap op te zetten met synagoge en begraafplaats. Het verschil tussen de joden en en de slaven begraafplaats is duidelijk te zien. De ruïne laat nog het fundament zien van de synagoge en wat het zo mysterieus maakt, is dat de natuur het overneemt. Alles is begroeit met mos en klimop, bomen blijven groeien en zorgen dat graven omhoog worden geduwd. Het is vreemd om hier grote blauwe vlinders te zien vliegen maar maakt het ook bijzonder. Na ons bezoek laten we het vredig achter en gaan op zoek naar Blaka Watra (het zwarte water). Het is een kreek die uitmond in een klein meertje waar ze een badplaats hebben gemaakt. Het is gesloten maar we gaan toch een kijkje nemen en kunnen het niet laten om een verkoelende duik te nemen in het zwarte water! De kleur komt door de afzetting van rottende bladeren en takken die op de bodem liggen.
Peperpot nature park
Het is één van de oudste koffie plantages en ligt aan de rechter oever van de Suriname rivier. De laatste jaren is er hard gewerkt aan de restauratie van de gebouwen. Dit is één van laatste plantages die te bezichtigen zijn en je kan er wandelen door het natuurreservaat, wat van ouds de plantages waren. Voor we hier naar toe rijden gaan we over de beroemde Suriname brug (Jules Wijdenboschbrug), de highlight voor Akko deze dag! Ook nu weer zijn we de enige bezoekers aan het park en dat maakt het wel speciaal. We zien verschillende apen die nieuwsgierig maar op gepaste afstand ons aan het bestuderen zijn, al springend en hangend door de toppen van bomen slingeren ze over ons heen. De mannen lopen voorop als Janet en ik met onze camera mooie plaatjes schieten. We lopen door naar de Peperpot plantage waar een koud Parbo biertje op ons staat te wachten. Terug lopen doen we niet want Janet had besloten om slippers aan te trekken in haar vlinder outfit! De planning was om naar de vlindertuin te gaan maar door Covid-19 is het gesloten. Er wordt ons een lift aangeboden door een aardige meneer die ook op het terras zit. De dames mogen achter in de pick-up, zittend op een grote koelbox, vanaf hier hebben we een mooi uitzicht en zien veel vogels!
Overnachten op Bigi Pan
We rijden naar het Noordwesten van Suriname, een aardige trip van ruim 4 uur. Bigi Pan is een grote lagune met brakwater, bij uitstek een prima gebied voor trekvogels. Er is veel vis en beschutting, ook het gedeelte met dode bomen die het brakke water niet hebben overleeft is een perfecte plek voor roofvogels en pelikanen maar ook flamingo’s en rode ibissen. De lange autorit is geen straf want we zien veel variatie van landschappen en leuke dorpjes. Zo rijden we langs Wageningen, Groningen en Boskoop en gaat het landschap over in poldergebied. De koeien en tractors doen ons geloven dat weer even terug in Nederland zijn. Tijd voor koffie! We stoppen bij een oude steenfabriek, waar we een schafttafel zien in de schaduw! We worden al snel opgemerkt, we krijgen een kleine rondleiding en ze willen graag met ons op de foto. Als we aankomen in Nigeria staan onze gidsen Tirran en Carolien ons op te wachten. We worden twee aan twee naar een zij tak van een rivier gebracht vanwege het lage water.
Als klunend gaan hier de korjaal bootjes over heen om in dit riviertje te komen. Met een korjaal volgeladen gaan we 8 km de riviertjes op, om uit te komen in de lagune. We krijgen uitleg over de verschillende mangroven en vogelsoorten. Aangekomen op de lagune zien we de ecolodge, deze staat midden in lagune op palen. Ook nu weer hebben we de ecolodge voor ons zelf en wordt er door Carolien verschillende Surinaamse maaltijden gekookt die fantastische smaken. We gaan verschillende keren het water op en zien flamingo’s en rode ibissen maar ook pelikanen die op jacht zijn en in het water plonzen om naar een vis te happen. Met de ondergaande zon varen we terug naar lodge om soep te eten. Als het donker is, gaan we nog op zoek naar kaaimannen en slangen. We zoeken naar oogjes die oplichten door de zaklamp. Helaas vinden we geen kaaimannen maar wel een slang, het mag de pret niet drukken want we vinden het al spannend genoeg als er zo nu en dan een vis aan boord springt en we het op een gillen zetten! De volgende ochtend zetten we een visnet uit met Tirran, die we later weer ophalen met 17 Tilapias die klaargemaakt worden voor de lunch. Deze ochtend valt er alleen maar regen, als het opklaart worden we weer teruggebracht. We drinken met Caroline en Tirran nog een afscheidsbiertje en bedanken ze voor hun inzet. Onderweg in de auto komen we nog rode ibissen tegen, even stoppen voor een foto!
