Auteur: Liza

Vandaag is er een feestje! Ergens in de middag zullen wij de lijn kruisen die ons verteld dat we op de helft zijn. Dan is het nog maar 950 mijl te gaan! We kunnen dan echt gaan aftellen. Elke mijl die we nu maken komen weer dichterbij land. Om de dag nog feestlijker te laten zijn, roept Akko vanuit de kajuit: “De dolfijnen show begint nu!”. Ik spring op en we staan samen op de kuipbanken te balanceren om een beter uitzicht te hebben naar voren, niet geheel veilig maar we houden ons goed vast. Het liefst wil ik naar voren, maar dat doen we maar even niet. Wat een spektakel! Er springt er één hoog boven het water uit! Zijn dit wel dolfijnen? Of een ander soort dan die we normaal zien? Ze zijn groter en donkerder zonder witte stukken, misschien zijn het wel grienden. De wind giert door het want, al turend over de buiskap worden we heen en weer gewiegd door de deining van golven kijkend hoe Choctaw door het water glijdt, met links en recht nieuwsgierige bezoekers! Om ongeveer 18.00u proosten we met een limonade, chips en een toostje op het bereiken van het midden. De wind is wat gaan liggen en we genieten van de ondergaande zon. Wat hebben we al veel geleerd de afgelopen week over wolken, temperatuursverschillen, hoge- en lagedrukgebieden, tropical waves. Alles is verklaarbaar, vaak neem je het gewoon aan van het weersbericht, maar dat is nu wel even anders. Het echte werk gaat waarschijnlijk nu beginnen, in de 2de helft van onze reis zit een stuk meer onbalans in de lucht dan tijdens de 1ste helft. Onze weerman op de wal heeft ons bijna een “Het weer bij de evenaar crashcourse” gegeven via email. We dachten dat we al heel wijs waren, maar nog niet wijs genoeg blijkt want dan waren we waarschijnlijk pas eind november aan deze tocht begonnen.

Situatie op het moment van verzenden van dit bericht: 14-11-2020, 14.00UTC Locatie: 09*21’N / 041*05’W Koers: 245 graden Snelheid: 6.1KN Nog te gaan: 862 Zeemijlen tot de Bolton bij Paramaribo Weer: Zeer wisselvallig, bewolkt met buien en af en toe de zon, 1012mb. Wind: 10 tot 20Kn Watertemp: 28.5C

Ahoy!
Voor het eerst meten we regelmatig boven de 20 knopen aan wind, er zit nu ook bijna permanent een rif in het bezaanszeil. De zee is ruwer en de deining is hoger. Choctaw snijdt onverstoorbaar door! Met deze wind- en bootsnelheid met uitschieters naar 8kn schiet het wel lekker op.
Voordat ik afgelopen nacht de dienst aan Akko overliet, kwam hij met een goed idee. “De accu lading is 50% en voordat het straks echt nodig is, wil ik wel even stroomdraaien, zullen we dat nu doen? Dan kun jij lekker slapen”. Ik kan namelijk erg slecht slapen wanneer er onregelmatige kraak en tik geluiden te horen zijn van een onvindbaar kantelend blikje of een klotsende watertank. Maar zodra er een regelmatige brom de andere geluiden overstemt, dan slaap ik als een roosje. Dit is de eerste keer sinds ons vertrek dat de motor weer aan gaat, het liefst zouden we willen wachten op een windstille dag zodat we ook wat aan de voortstuwing hebben maar die windstille dagen lijken niet meer te komen.
Akko laat me wel tot 7 uur liggen, normaal wisselen we al om 5 uur. Die extra slaap kan ik goed gebruiken, al ging de motor na 3 uurtjes alweer uit helaas. Toch heb ik goed geslapen. Als ik zeer uitgerust om 7 uur uit bed stap, probeer ik met frisse moed een brood te bakken. Een tonijnsalade maken voor vanmiddag en ik wil Akko blij maken met bananenpannenkoekjes. Op zoek naar de juiste tomaat en ui die als eerste op moet, in een zee die erg onstuimig is, merk ik dat het een hele uitdaging gaat worden. Wat een apenkooi is het in de cabine. Na het deeg gekneden te hebben om te rijzen en de tonijn (uit blik) salade gemaakt te hebben, zegt Akko: “pannenkoeken bakken slaan we maar even over, met al die hete olie en zo’n volle beslagkom, lijkt het me geen goed idee”. Wel jammer, want we zitten nogal met een overschot aan rijpe bananen.
Na een paar uur doorklotsen besluiten we om te gijpen. Wat een rust opeens over de andere boeg, hadden we dat maar eerder bedacht. Op de één of andere manier ga je wennen aan de ruwheid en leg je je er bij neer, het bouwt zich heel geleidelijk op waardoor er eigenlijk geen erg in hebt dat het weer te heftig is geworden. Gijpen is dan meestal een goed idee, dan komen de golven vaak van een gunstiger hoek.
Uiteindelijk blijkt dat deze dag in het teken staat van vaak gijpen. In de avond trekt de wind weer lekker aan en rond middernacht gijpen we nog een keer om daarmee weer een lange slag naar het zuiden te maken

Situatie op het moment van verzenden van dit bericht: 13-11-2020, 14.00UTC Locatie: 09*53’N / 039*19’W Koers: 230 graden Snelheid: 5.5KN Nog te gaan: 970 Zeemijlen tot de Bolton bij Paramaribo Weer: Zonnig, bijna onbewolkt, 1012mb, en nu nog heter Wind: 16Kn Watertemp: 28.5C

Ahoy!
Dit was een onrustige nacht voor mij, heb slecht geslapen want de slag naar het zuiden was erg oncomfortabel. Mijn wacht begint om 5 uur, maar Akko heeft me laten liggen tot zonsopgang. Op advies van onze weerman kunnen we het beste extra naar het zuiden varen. Dus onze slagen over stuurboord proberen we lang door te zetten maar de zee is ons niet altijd goed gezind. Onze bestemming ligt meer naar het westen, tijdens de slag over stuurboord tikken de mijlen de goede kant op dan wat minder snel af, dat is voor mijn moraal wel wat frustrerend.
In verband met de stroomopwekking door de zonnepanelen kiezen we er dan voor om in de nacht naar het zuiden te varen en overdag naar het westen. De zonnepanelen vangen op de koers naar het westen namelijk meer zon op.
Dus in de ochtend bij zonsopgang (na mijn slechte slaap) gijpen we en trekt Choctaw heerlijk kalm zijn baantje naar 290 graden, wat een rust opeens, nu kan Akko naar bed. Dat heeft ie even goed voor elkaar.
We varen zo nu en dan door enorme velden zeegras, het zijn kluiten die ronddrijven met af en toe een enorm blad in de vorm van een heel groot lelieblad erbij, die kluiten krijgen het voor elkaar om bij elkaar te blijven zonder dat ze aan elkaar vast zitten. Heel knap. Soms varen we dwars door zo’n veld heen en dan krassen de drijvende stekjes onderwater tegen de romp en dan hoor je dat binnen.
Verder horen we opeens een vliegtuig ergens, na goed turen blijkt hij recht boven ons te vliegen richting NO. Het is een 4 motorig propeller vliegtuig, niet een lijnvlucht, misschien wel militair of SAR. Zouden ze ons gezien hebben?

Situatie op het moment van verzenden van dit bericht: 12-11-2020, 17.00UTC Locatie: 10*36’N / 037*56’W Koers: 220 graden Snelheid: 5.23KN Nog te gaan: 1060 Zeemijlen tot de Bolton bij Paramaribo Weer: Zonnig, lichtbewolkt, 1010mb, en heet Wind: 14Kn Watertemp: 28C

Ahoy!
Het waait vandaag een stuk minder, de vraag is dan: “Hijsen we het lichtweerzeil?” Het levert ongeveer 0.75 knoop snelheid extra op, maar we zijn er wel druk mee en even snel gijpen is dan voorlopig geen optie. 2 zielen, 1 gedachte. “Wat een gedoe!” we gaan nog best goed vooruit en de rust aan boord is erg welkom. De ideale dag om lekker te relaxen en te slapen en iets te koken dat anders niet gaat. Pompoensoep! We hebben 2 pompoenen mee, omdat die lang goed blijven zonder er naar om te kijken. Dat is anders dan bij de hele tros groene bananen waarvan we er 5kg mee hebben….. en die allemaal tegelijk rijp zijn. Ik doe al het snijwerk en Akko speelt graag met vuur dus die maakt het verder af. In de keuken is het altijd wat jongleren, maar vandaag lukt het me zonder veel schade. Geen rondvliegende messen en etenswaar. Dit is één van de eerste momenten dat het ons beiden niet meer uitmaakt wanneer we aankomen, we hebben Suriname reeds een berichtje gestuurd dat onze oorspronkelijk geplande datum 17 november niet gehaald gaat worden. Ontspannen en alles heel houden is nu het motto. Omdat we een wachtschema hebben, rollen de dagen in elkaar over en het besef van tijd raak je kwijt. Met het schrijven van deze dagelijkse verslagjes tellen we de dagen die voorbij zijn. Aan boord hebben we een scheepsklok die elke week met de hand wordt opgewonden, als we dat maar niet vergeten… Gelukkig kunnen we via de SSB radio korte email versturen en weerberichten ontvangen, we kijken er steeds naar uit om van het thuisfront een antwoord te ontvangen.
Akko heeft in de middag het vrachtschip de SJARD aangeroepen via de VHF, dit schip naderde ons tot 10 zeemijlen maar konden haar nog niet zien. We wisten dat ze er was omdat we een signaal opvingen via de AIS. Dit is het 3de schip dat we binnen een bereik van 40 zeemijlen zijn tegengekomen sinds ons vertrek. Cargoship SJARD voer naar het oosten, wij naar het westen dus we waren nieuwsgierig naar het weer vanwaar hij vandaan kwam. De stuurman rapporteerde met een Indiaas accent: “Hello Sir! 100 miles ago we had a bit of drizzle, wind is 4 to 5 bft from North East less rain than forecasted.” Verder was de stuurman van dienst niet zo spraakzaam na 2 van mijn pogingen om een praatje te starten klonk het: “Have a good passage!”
Erg kort maar zoiets hoort dan bij de highlights van de dag.

Situatie op het moment van verzenden van dit bericht: 11-11-2020, 13.00UTC Locatie: 11*51’N / 036*15’W Koers: 275 graden Snelheid: 5.2 KN Nog te gaan: 1175 Zeemijlen tot de Bolton bij Paramaribo Weer: Zonnig, lichtbewolkt, 1013mb, en veel te heet om je druk te maken Wind: 16Kn Watertemp: 28C

Ahoy!
Alweer 100 zeemijlen dichterbij onze bestemming, het gaat langzaam maar we komen er wel. Vannacht hadden we een hele heldere sterrenhemel, zo helder dat ons pad mooi wordt verlicht. Een satelliet scheert voorbij en die ene ster die anders is, als alle anderen fonkelt recht boven ons. Ik kijk fascinerend omhoog, deze ster is misschien wel een planeet, geeloranje van kleur en fonkelt zo nu en dan. De vallende sterren zijn niet te missen en ik doe een wens en een schietgebedje dat deze overtocht goed mag verlopen. We hebben dan wel goed zeilweer en de komende dagen zien er ook nog relatief goed uit maar er staat ons ook nog wat te wachten. Er is nog steeds kans op een tropische storm die zomaar kan ontstaan en tussen ons en Suriname ligt een gebied met heel veel regen en waarschijnlijk bijkomende wind. We vragen ons contact op de wal in NL om enig uitleg over het weerbeeld, hij geeft duidelijk aan dat de situatie een stuk minder stabiel is dan dat wij willen denken. Gelukkig wil hij ons assisteren om de juiste keuzes te maken voor de route in de 2de helft. Voorlopig is het advies om vooral zuidwaarts te gaan, tot onder 12N zodat eventuele tropical waves kans maken om ons ten noorden te passeren. Voor nu ziet het er goed uit, we proberen onze koers zo comfortabel mogelijk te maken om vooral goed te kunnen slapen. We eten dit keer gekookte aardappelen, komkommer/paprika in zuur en hamburgertjes uit Voorthuizen. Met een romantische onderonsje zien we de zon ondergaan!

Situatie op het moment van verzenden van dit bericht: 10-11-2020, 13.00UTC Locatie: 12 49’N / 034 43’W Koers: 215 graden Snelheid: 5.5 KN Nog te gaan: 1277 Zeemijlen tot de Bolton bij Paramaribo Weer: Zonnig, half bewolkt, 1013mb, en veel te heet om je druk te maken Wind: 13Kn Watertemp: 28C

Ahoy!
Eindelijk tikken we de mijlen lekker weg, met 15 tot 20 knopen wind is onze afgelegde afstand per dag ca. 130 zeemijlen. De wind is best stabiel en we hoeven weinig aan het zeil te trimmen. Maar met stevige wind komt ook een stevige zeegang, soms een klotsbak wat ons steeds op het verkeerde been zet en uit onze slaap houdt. Het is ongelooflijk dat we al een week op zee zijn met relatief rustige condities. Het inslingeren begint nu pas echt. Ik realiseer me nu pas dat we er nog lang niet zijn en dat er nog van alles kan gebeuren, een onbestemd gevoel bekruipt mij en het maakt me onzeker. Elke mijl die we afleggen verwijderd ons verder en verder van land, we zijn nog niet eens op de helft van de helft. Sinds ons vertrek hebben we nog geen enkel schip gezien en in de lucht zijn niet eens vliegtuigsporen te zien. We zijn alleen in die oneindige oceaan die nu nog steeds heel vriendelijk voor ons is, we verwachten geen gekke dingen, maar de weersvoorspellingen voor lange termijn zijn ook maar beperkt betrouwbaar. We zijn op ons zelf aangewezen en vooral ik voel me heel klein. Gelukkig hebben we elkaar en zijn er toch voldoende momenten om er over te praten. Maar omdat we wisselende wachten hebben voel je je soms best eenzaam, ondanks dat de ander maar 2 meter van je verwijderd ligt te slapen.

Situatie van het moment van verzenden van dit bericht: 9-11-2020, 14.00UTC Locatie: 13 27’N / 033 22’W Koers: 225 graden Snelheid: 5.5 KN Nog te gaan: 1364 Zeemijlen tot de Bolton bij Paramaribo Weer: Zonnig, halfbewolkt, 1014mb, 27graden Wind: 16Kn Watertemp: 27.8C

Ahoy!

Na 4 mooie zeildagen met in het begin weinig wind, daalt vandaag het moraal binnen een kwartier aan boord van Choctaw. De wind neemt af maar de golven bouwen op en Choctaw wordt een speelbal van de golven en alle zeilen klapperen. Vroeg in de ochtend schreef ik nog in mijn schrift hoe fantastisch het ging maar van dat gevoel is even niks meer over, dat heb ik dus maar doorgestreept. We proberen van alles om het maar een beetje meer comfortabel te maken. Het blijkt dat onze zeilvoering, die we al een poos zo hebben staan, best goed staat maar toch klappert omdat de ene na de andere golf ons omver gooit. We hijsen ons lichtweerzeil (de aap) tussen de 2 masten en die geeft extra steun en brengt de rust weer terug, gelukkig krijgen we er ook nog 2 knoopjes wind bij! Tijd voor een kaartspelletje met wat lekkers. Als de avond valt strijken we de aap weer om squalls voor te blijven, die we in de nacht niet goed zien aankomen. Met 12 knopen wind doet de kluiver het niet goed, deze valt steeds in door het slingeren. Als de wind er weer grip op krijgt klapt ie met een enorme ruk weer open met steeds weer een dreun die door het hele schip gaat en ook bij mij door merg en been. Het is weer totaal niet comfortabel en het geeft mij een onzeker gevoel, dit kan niet goed zijn voor onze Choctaw. Akko besluit minder diep met de wind mee te varen. Dit is dan de ideale koers voor ons schip, we hebben nu meer winddruk van opzij en alles wordt opeens lekker rustig, ik val meteen als een blok in slaap. We hebben altijd gezegd “we gaan niet pal voor de wind varen” we hebben daarom ook geen fokkeboom aan boord. Die fokkeboom gebruik je om inklappen van een voorzeil te voorkomen tijdens het rollen, voornamelijk tijdens het voor de wind varen. Het alternatief is dan voordewinds afkruisen, zoals afgesproken, maar Akko zijn wedstrijdgeest had de overhand en hij wilde dus dieper varen dan eigenlijk goed was. “Diep varen” is een term die je gebruikt om aan te geven dat je zo veel mogelijk met de wind mee vaart zonder dat de achterste zeilen de wind van de voorste zeilen wegnemen, want die gaan dan klapperen en dan rem je af. Op een klein wedstrijd zeilbootje kun je heel snel corrigeren maar met Choctaw gaat dat allemaal dus wat trager. We gaan in deze omstandigheden dus maar wat minder diep, dat betekent wel dat we daardoor een langere weg gaan afleggen en realiseren ons andermaal dat het geen wedstrijd is en we straks veilig aankomen en uitgerust op de steiger stappen voor een Parbo biertje.
En onze conclusie na vandaag was dat we dus nog niet in geslingerd waren.

Situatie van het moment van verzenden van dit bericht: 8-11-2020, 13.00UTC Positie: 15 16’N / 031 56’W Koers: 230 graden Snelheid: 5.8 KN Nog te gaan: 1482 Zeemijlen tot de Bolton bij Paramaribo Weer: Zonnig en 70% bewolking, 1017mb, 27graden Wind: 18Kn Watertemp: 28 C

Ahoy!

Al 3 dagen lang proberen we de zeilen vol te houden met weinig wind, maar gelukkig is de zee bijna vlak en alleen daardoor lukt het. Koken, douchen en slapen kost geen moeite en soms heb ik het gevoel dat we ergens in een rustige baai voor anker liggen, alleen het water dat langs de romp glijdt verraad dat we op zee zijn. Er is inmiddels al aardig een ritme ontstaan, dat voelt goed met het idee dat het pas dag 4 is en we nog heel lang moeten. In mijn wacht van 05:00 tot 11:00 zie ik de zon opkomen en als het licht is bak ik pannenkoeken, de geur maakt Akko wakker, daar wil hij wel een stukje van zijn slaaptijd voor opofferen. Ook schrijf ik een stukje voor het blog en zet het verhaal van gister alvast in de computer. Vanavond staat er macaroni op het menu, ik zoek alle rijpe groente en tomaten erbij en doe het snijwerk zodat Akko er straks iets lekkers van kan maken. Koffie en brood bevalt ons niet zo goed, vooral koffie niet, maar misschien komt dat nog. We drinken vooral veel thee en eten in de ochtend van de zelf gemaakte yoghurt met muesli en wat fruit.

Situatie van het moment van verzenden van dit bericht: 7-11-2020, 13.00UTC Locatie: 15 29’N / 030 12’W Koers: 239 graden Snelheid: 4.5 KN Nog te gaan: 1585 Zeemijlen tot de Bolton bij Paramaribo Weer: Zonnig met lichte bewolking, het ziet er stabiel uit, 1016mb, 27graden Wind: 13 Kn Watertemp: 27.8C

Ahoy!

De derde dag op zee en het valt reuze mee! Toen we weg voeren uit Mindelo was de spanning bij ons voelbaar. Wat staat ons te wachten en is dit wel het juiste moment om te vertrekken? De verhalen die blijven hangen van andere zeilers gaan meestal over harde wind en hoge golven, maar tot nu zijn we hard onze lichtweertechnieken aan het trainen. Het gaat er bij ons nu vooral om hoe we de zeilen vol houden met dat beetje wind wat er staat. Het lukt ons aardig vinden we zelf al zouden we wat dieper willen varen, maar dan verliezen we alle druk. (Het gaat hier tenslotte over schijnbare wind) Maar omdat de zee relatief vlak is, houd niks ons tegen en gaan we toch zelfs met 4 knopen vooruit want meestal zitten we rond de 3. Een dagrecord zit er voorlopig niet in. We zijn dus erg tevreden want alles is beter dan het geronk en de hitte van de motor of klapperende zeilen! Het is best comfortabel aan boord, we hebben ons zelf gemaakte zonnetentje boven de kuip gespannen tegen het verbranden en bijna alle ramen staan open. Ons wachtsysteem proberen we zoveel mogelijk aan te houden maar blijkbaar heeft Akko minder slaap nodig dan ik. Voor mij is het belangrijk dat ik elke uurtje slaap mee pak zolang het kan. Als ik in de ochtend de wacht overneem van Akko, duurt het niet lang voordat de zon op komt en als ik naar boven kijk zie ik allemaal kleine schapenwolkjes! Die vertellen ons vast iets goeds, het ziet er in ieder geval knus uit. Tussen de schapenwolkjes door schijnen de zonnestralen en weerkaatsen op de vlakke zee. De voorspellingen voor de komende 2 dagen zien er ook nog rustig uit. Deze dagen zijn een onverwacht cadeautje, ben benieuwd wat ons nog meer te wachten staat.

Groeten vanaf het Kaapverdische Basin!

Situatie van het moment van verzenden van dit bericht: 6-11-2020, 13.00UTC Locatie: 16 47’N / 028 57’W Koers: 222 graden Snelheid: 4.0 KN Nog te gaan: 1679 Zeemijlen tot de Bolton bij Paramaribo Weer: Zonnig, 20% bewolking schaapjes, 1014mb, 27graden Wind: 7.5Kn Watertemp: 27.6C

Ahoy!

Woensdagmiddag: “We zijn nu echt los! No way back!” Na een goede bonusslaap zijn we om 8 uur van de mooringboei afgegaan, voorlopig een paar uurtjes met de motor erbij want in de luwte van dit eiland waait het helemaal niet. Er is voor woensdagnacht en donderdag erg weinig wind voorspeld. We zien de bui al hangen: geen wind met golven betekent alleen maar wapperende zeilen, een perfect recept om chagrijnig van te worden.
Echter, zodra we onder de luwte van Sant Antão weg zijn valt het allemaal gelukkig mee. 15 tot 20 knopen met behoorlijke deining, dat wel. Maar de wind maakt alles goed, we gaan weer als een speer. We varen met ideale windhoek in de goede richting. De weerdata verteld ons dat het verstandig is om eerst een paar dagen naar het westen te varen voordat we op onze bestemming afvaren, zuidelijker van ons zijn meer windstiltes en dat hopen we zo lang mogelijk uit te stellen. Het gaat erop lijken dat we meer last zullen hebben van windstiltes dan van stormen, maar zover kunnen we qua windvoorspelling niet vooruit kijken, we zijn dus op alles voorbereid. Voor de zekerheid hebben we beiden een Scopoderm pleister achter een oor geplakt. Voor ons heeft dit middel altijd goed geholpen en nu ook weer. Akko is deze eerste middag meteen de keuken in gedoken om ons eens te verwennen met een echte oud Hollandse snack: Broodjes Frikandel met Curry, Mayo en Uitjes. Lekker slecht, maar ze waren lekker! Op dit soort tochten moet je je niet inhouden wat betreft lekkernijen is ons verteld. Gelukkig smaakt op zee altijd alles een stuk lekkerder.
Het is prachtig zeilweer, de hele dag 15 tot 20 knopen en we hebben het gevoel dat de zee wat kalmer wordt. Inmiddels is het donker en hebben net aardappelen met bloemkool gegeten, altijd goed, de gehaktbal met jus moeten we er maar even zelf bij denken. De wind wordt inderdaad minder, maar blijft gelukkig toch nog ruim boven de 10 knopen aanhouden. De zee wordt vlakker en dat is erg fijn want we gaan voor ons doen nog steeds lekker snel.

Groeten van ons!

Situatie van het moment van verzenden van dit bericht: 5-11-2020, 14.00UTC Locatie: 16 39’N / 027 42’W Koers: 275 graden Snelheid: 4.5 KN Nog te gaan: 1746 Zeemijlen tot de Bolton bij Paramaribo Weer: Zonnig 60% bewolking egaal verspreid, 1011mb, 27graden Wind: 9.5Kn Watertemp: 27.8C