Categorie: At Sea!

Ahoy!

Als ik de wacht overneem is het nog schemerig, met een kopje thee zie ik de zon opkomen. Akko gaat slapen onder de buiskap, binnen is het te heet, ik laat hem daar voorlopig maar lekker liggen! Als het licht is hijsen we ons lichtweerzeil om nog een knoopje harder te gaan. We maken goede vorderingen op deze vlakke zee, met voor het eerst een hele lange maar ook echt hoge deining die lijkt op een lang gerekt glooiend landschap, alleen schuift dit landschap ongestoord onder ons door. Na een poos verandert de zee van kleur, van donkerblauw naar turquoise, het is al onder de 100 meter diep maar we zijn nog bijna 80mijlen van de kust af. De dieptemeter moet nu ook weer aan het werk, cruciaal.
Weer een prachtige zeildag waar we extra van genieten omdat dit, als het goed is, de laatste dag op zee zal zijn voordat we de rivier op gaan. Een mooie, redelijk rustige, afsluiting van deze oceaanoversteek voordat we land zien. Choctaw hangt soms boven het water wanneer ze wordt opgetild door de deining waardoor de boegspriet in het luchtledige hangt. Dan kijk ik even in een diep dal en we glijden dan weer gemoedelijk naar beneden! Ik kan hier uren ontspannen naar kijken in de wetenschap dat het goed gaat.
De deining wordt opeens een stuk onrustiger en het maakt ons nerveus, we zijn nu immers dichter bij land en geleidelijk ondieper. Wanneer de hoge deining namelijk vanuit de diepte op ondiepere stukken wordt geduwd zal ie een keertje kunnen overslaan zoals je dat op het strand ziet. Akko heeft opgezocht dat de formule hiervoor is dat wanneer de diepte onder de 3 x golfhoogte komt deze gaat overslaan, het is nu nog maar 30 meter diep en de deining bereikt al bijna de 4 meter, dit kunnen we nu van onze dieptemeter aflezen. Van overslaande golven is geen sprake, maar straks bij het naderen van de Bolton zal het onder de 10 meter diep zijn en dan moeten deze golven echt verdwenen zijn. Voorlopig wordt het kontje van Choctaw nog elke keer weer soepel opgetild zodat de golf onder ons passeert.
Er komen weer een paar buien aan waarvan we op een haar na steeds mooi de regen missen. De wind uit deze buien komt als geroepen en blijft aan staan en het lichtweerzeil blijft nu voorgoed gestreken. Het wordt weer mooi zeilweer en bij het ingaan van de nacht is de verontrustend hoge deining verdwenen.

Lees verder “Atl. oversteek dag 19. Land in zicht! (slot)”

Ahoy!
Eindelijk zit ik een keer redelijk relax achter de kaartentafel om een verslagje te schrijven. Dat is soms best een opgave. Al klemmend en elke spier aangespannen, probeer ik de juiste letters op het toetsenbord aan te slaan op de ruwe bewegingen van oceaan. De backspace is nog nooit zo vaak gebruikt. Mijn oog en hand coördinatie maken overuren want met 10 vingers typen en ook nog blind dat is aan mij niet besteedt. Akko is hier een stuk handiger in en heeft zijn plek achter de kaartentafel eigen gemaakt en weet zijn houding een stuk beter te vinden.

De laatste mijlen! Wat duren die toch tergend lang. Als we uit de………………

Lees verder “Atl. Oversteek dag 18, Laatste loodjes”

Ahoy!
De donderdag is er 1 van alertheid, dat zijn we natuurlijk altijd, maar vandaag extra. Een paar dagen geleden wees onze weerman op een nieuw gevormde Tropical Wave die zich halverwege de oceaan bij de evenaar ontwikkeld en onze kant op komt, naar verwachting niet 1 met veel energie, maar je kunt je er maar beter op voorbereiden. Deze tropische golf zou vandaag tegen de middag bij ons kunnen zijn, is het laatste bericht. Wij staan er klaar voor! Rond half 1 gaat het waaien, beetje regen erbij en toen scheen de zon weer. Het valt allemaal reuze mee denken we. Niet veel later ontvangen we een update, de golf is enorm vertraagd en waarschijnlijk pas tegen de avond bij ons. Met andere woorden. Je staat de hele dag in een hogere staat van paraatheid. Uiteindelijk gaat de golf zo langzaam(of wij zo snel)dat deze pas de volgende ochtend boven ons hoofd hangt.
Het mooie is nu dat het de hele dag eigenlijk best goed zeilweer is. We klieven met een mooi gangetje door de zee, onze bestemming komt nu echt vlot dichterbij.
We eten die avond Nasi uit blik met nog een culinaire ingreep van onszelf, gebakken eitje erop en het smaakt fantastisch, we missen wel de pindasaus en de kroepoek.
Het wordt donker, de verwachte golf is nog niet in zicht. Nu wordt het spannend want nu zien we de buien niet aankomen, deze nacht staat het Radar de hele nacht te scannen op regen.

Liza haar shift begint een uurtje later, normaal van 8 tot 11, maar we lopen wat achter en Liza begint om 9 uur, ze zegt dat ze het zo lang mogelijk gaat rekken zodat ik genoeg slaap krijg, want de vorige nacht had ik Liza haar deel van de nacht ook gedaan, ik was tenslotte zo lekker bezig met die Squalls. Pas om half 4 wekt Liza mij, ik heb redelijk geslapen, ben maar 2 keer van de bank gerold. De nacht was onstuimig kwa golfslag en de wind bleef maar ruimen waardoor we wat noordelijk uitkomen. Liza ziet het niet zo zitten om in haar eentje te gijpen in de nacht met 20 knopen wind. Ik geef haar gelijk, het is ook nog eens aardedonker en je wilt niet dat je doorschiet en met de neus in de wind uitkomt. Als ik genoeg wakker ben en een pot thee heb gezet neem ik de wacht van Liza over en besluit meteen te gijpen, de wind lijkt voorlopig ook niet meer terug te draaien, over de nieuwe boeg gaan we nu sneller op onze bestemming af en we gaan ook nog eens recht van de golven af waardoor het schip minder rolt. Liza slaapt als een roosje.
De rest van de nacht ben ik nog steeds alert op die beloofde Tropische Golf, bij elke draaiing van de wind of toename boven 25kt draai ik de genua weer wat in. Uiteindelijk heb ik 1 grote regenbui.
Als de zon opkomt zien we voor ons aan de horizon van zuid naar noord een hele lange ononderbroken wolk van dezelfde vorm. Zou dat de Golf geweest zijn?

Situatie op het moment van verzending van dit bericht: 20-11-2020, 19.00UTC Locatie: 06*56’N / 052*30’W Kompaskoers: 295 graden Variatie = 18,1* Snelheid: 4.5 waarvan 0.8kn Stroming van achteren, de wind is weg, de motor gaat weer voor een aantal uren bij Nog te gaan: 170 Zeemijlen tot de Bolton bij Paramaribo Weer: Bewolkt maar niet dreigend. Veel blauw tussen de wolken Wind: 5 Kn Watertemp: 28.6C

Ahoy!
De afgelopen nacht gaat het flink te keer, van goede nachtrust was geen sprake. We krijgen binnen een uur drie Squalls voor onze kiezen, maar het voordeel is wel dat alles in de goede richting was. We hebben serieus mijlen gemaakt deze dag.
Ik nam rond een uur of 12 de nachtwacht van Liza over, door de gebeurtenissen van de afgelopen middag hadden we ons niet aan het schema gehouden en ben ik al erg moe. De wind is redelijk constant rond de 20kt en we gaan goed vooruit. Na een aantal uren besluit ik er maar even bij te gaan liggen, naast het schuifluik onder de buiskap hebben we een mooi plekje gemaakt om lekker ontspannen te kunnen liggen tijdens je shift. Meestal lees ik wat of kijk ik een filmpje op de iPad, maar dit keer val ik in slaap…..hmmmm lekker…
4.15 uur, Ik schrik wakker want mijn voeten zijn nat en er waait water op mijn gezicht. Nog half in slaap duw ik alles ver naar voren onder de buiskap. Onze 1ste echte SQUALL! De regen komt horizontaal schuin van achteren inwaaien, gelukkig was het schuifluik al dicht en de schotjes zaten voor de entree. Binnen 10 tellen ben ik tot de draad doorweekt, het is niet koud. M’n ogen gaan open en ik zie 40 knopen op de windmeter staan en wij gaan 8 knopen vooruit, “dat is veel te hard” denk ik en kijk naar voren hoe de grote genua zijn werk doet. “Dat alles nog staat!?, die spullen zijn best sterk!” Denk ik. We gaan als een speer maar toch begin ik als een bezetene de roller van de genua in te draaien om de boel te sparen. Alles blijft heel, de genua is nu voor 2/3de weg gerold en we gaan nog steeds 8 knopen vooruit. Liza is inmiddels ook wakker, ze schuift voorzichtig het luik wat open om erdoor te turen en mij te vragen of alles goed gaat, ze wil graag wat doen, maar ik zeg dat ze lekker binnen moet blijven. Alles is onder controle! 10 minuten later gaat de wind wat liggen en ik kleed me helemaal uit en poedelnaakt stap ik de kajuit binnen om de boel daar droog te houden, Liza kijkt me blij aan dat alles goed is gegaan ;-).
Ik trek droge kleren aan, ga weer naar buiten om de boel op te ruimen……. Ram!! 2de Squall, zelfde verhaal, alles gaat lekker. Weer doorweekt.
3 maal is scheepsrecht. De 3de Squall vang ik in mijn al natte onderbroek op, laat me niet weer foppen. En, eindelijk is Choctaw verlost van al dat Saharazand dat we 6 maanden lang in Mindelo hebben opgevangen. Ze is vanaf het puntje van de antenne op de mast tot de waterlijn weer helemaal schoon.
In de ochtend rond 8 uur neemt Liza het roer weer over, de wind was na de Squalls langzaam gaan liggen en ik had al besloten de motor bij te zetten. We maken de dagbalans op, 132 mijlen afgelegd in de afgelopen 24uren waarvan 110 in de goede richting.
Gelukkig pikt de wind rond het middaguur weer netjes op en kunnen we weer lekker zeilen.

Situatie op het moment van verzenden van dit bericht: 19-11-2020, 19.00UTC Locatie: 06*29’N / 050*44’W Kompaskoers: 293 graden Variatie = 18,4* Snelheid: 3kn Stroming naar het Noorden, wind neemt af, zal niet lang duren voordat de motor bij gaat om de zee de baas te blijven Nog te gaan: 268 Zeemijlen tot de Bolton bij Paramaribo Weer: Zwaar bewolkt met hier en daar een bui. 1009mb Wind: 15 Kn Watertemp: 28.6C

Ahoy!

Dit stukje is geschreven door Akko.
Een ongeluk zit in een klein hoekje, kapitein Pingo is niet meer. Kort na het versturen van het vorige verslag sloeg het noodlot toe. Pingo werd overmoedig en ging eigenwijs een stukje vliegen, de zee was wild en de wind vlagerig, hij maakte best wel een grote ronde met de wind mee, blijkbaar had hij zich verkeken op de 20 knopen wind. Hij baande zijn weg terug naar het moederschip, zette de landing in en schoof zijn landingsgestel uit voor een touchdown op het potdeksel, helaas koos hij voor een stukje dat in de luwte van de buiskap zat en verloor meteen opwaartse druk. Een doorstart was er niet meer bij, een golf sloeg Pingo uit de lucht en daar plofte hij verslagen op het water. Liza en ik keken elkaar verdwaasd aan in de hoop dat Kapitein Pingo toch zeker wel zijn zwemdiploma zou hebben, maar na 10 seconden turen zei ik: “Man over boord!” “Pak het schepnet, we gaan terug”. Liza steekt zich in het zwemvest en haast zich naar de bakkist voor het schepnet. Ik zet de gijp in en bepaal de nieuwe richting, dat wordt een scherpe koers en al snel blijkt dat we dat op alleen de genua niet gaan halen, ik ga de motor klaarmaken om te starten….. naar binnen, koelwaterkraan open, as-rem los, stroom erop en starten…. We zoeken een half uur maar eigenlijk vanaf het moment dat ik M.O.B. heb geroepen was de witte vogel al door de bruisende witte golftoppen gecamoufleerd. Na nog een kwartier turen hebben we verslagen onze oorspronkelijke koers weer opgepakt. Het wordt heel erg stil aan boord. Na een poosje barst Liza in tranen uit, ze is ontroostbaar, ik laat haar maar even, alles wat ik zal zeggen zal het alleen maar erger maken ben ik bang. Niet te vergeten dat we hier midden op de oceaan zijn met zeegang en dikke wind, dus ik schakel weer snel over op de prioriteiten. Ongelooflijk hoe snel je je met zo een kameraadje gaat verbinden, vooral Liza, zij heeft een enorme emotie bij het welzijn van dieren. “Het ging net zo goed met Pingo!” stottert ze uit. “Had ik ‘m vanmorgen maar weer meteen in de kuip gezet na het schoonmaken”. De ene na het andere argument volgt over wat we fout hebben gedaan, met deze ramp als gevolg. Ik voelde me wel wat aangesproken want ik had de opdringerige verhuizing naar achter het stuurwiel nogal morrend zien gebeuren. Daarbij kwam dat ik die nacht al had lopen vloeken omdat ik me in onmogelijke bochten om dat slapende beestje moest bewegen tijdens het bedienen van de lieren bij het gijpen. Bij elke zeemeeuw die we bij deze zonsondergang rond onze schip zien vliegen krijgen we weer hoop. Na een uur vraagt Liza met glazige ogen: “Pingo zou nu toch wel dood zijn? Ik vind het zo zielig dat ie helemaal alleen is gestorven.”
De stemming blijft nog lang bedompt, Liza hoeft niet meer te eten en om 11 uur neem ik de nachtdienst over. Die nacht gaat het te keer, van goede nachtrust is geen sprake. En we krijgen binnen een uur drie Squalls voor onze kiezen. Maar daarover morgen meer.

Situatie op het moment van verzenden van dit bericht: 18-11-2020, 18.00UTC Locatie: 05*54’N / 048*38’W Koers: 270 graden Snelheid: 5kn op de motor Nog te gaan: 478 Zeemijlen tot de Bolton bij Paramaribo Weer: Zonnig(alweer het gat van Elburg), wolken en buien in de verte, 1008mb Wind: 9 Kn Watertemp: 29C

Ahoy!
Pingo begint het schip aardig te verkennen. Soms vliegt hij een rondje en landt dan behendig weer ergens aan boord. Ik geef hem een klein visje die was aangespoeld op het dek, dit karige ontbijtje valt wel in de smaak en Pingo gaat opzoek naar meer en maakt een rondje langs de gangboorden of er nog iets is aangespoeld. Niet veel later zien we hem met een vliegende vis scheef in zijn snavel, met veel moeite krijgt hij hem in de keel geschoven. Met nog een stuk staart uit zijn bek ziet hij er wel ongelukkig uit, de vis ging er helaas toch weer uit, waarschijnlijk lag deze al een poosje op het dek te drogen. De restanten komt Akko tegen tussen een paar landvasten als hij ook een rondje dek doet om de boel te inspecteren. Pingo heeft honger en hij wil een upgrade, hij heeft besloten om intrek te nemen bij ons op de kuipvloer precies achter het stuurwiel, het moet niet gekker worden “kapitein Pingo”. Bang is hij niet, eerder brutaal, dat zal wel door de honger komen, zo nu en dan steekt hij zijn kopje door de kajuitingang nieuwsgierig om zich heen kijkend. Samen zitten we gezellig met zin drieën  in de kuip, Akko is minder blij want Pingo schijt van zich af en op die plek staan wij bij een gijp manoeuvre, kapitein langpoot staat aardig in de weg. Pingo blijft de hele nacht in de kuip staan, helaas is het een dag-matroos dus hij mag nog geen verantwoordelijke taken overnemen. De volgende ochtend halen we de vissen van het dek en houd ik hem de lekkernijen voor z’n neus die er soepel inglijden net als zoute haring. Pingo heeft niets te klagen, het eten wordt hem toegeworpen en zijn verblijf wordt schoongemaakt. Wat kunnen die beesten kakken!

Situatie op het moment van verzenden van dit bericht: 17-11-2020, 17.00UTC Locatie: 07*14’N / 047*23’W Koers: 217 graden Snelheid: 6kn Nog te gaan: 478 Zeemijlen tot de Bolton bij Paramaribo Weer: Zonnig, wolken in de verte, het gat van Elburg blijft ons volgen, 1008mb Wind: 21Kn Watertemp: 29C !!!!!!!!!!!!

Ahoi,
Na een paar half mislukte pogingen, landt er een kleine witte reiger op het voordek. We noemen hem Pingo! Waarschijnlijk is hij net zo verrast door de tropische golf als wij en nu verdwaald. Gelukkig hadden wij weinig hinder van de tropische golf behalve dat er nu geen wind meer is, bijna onbewolkt en heet. De motor staat helaas aan om ons nog een duwtje in de goede richting te geven. Pingo deint en slingert mee met de bewegingen van het schip op het voordek maar is niet op z’n gemak wanneer we na bijna 6 uurtjes de motor uitschakelen en het voorzeil weer uitrollen. Pingo vliegt er vandoor, waar moet dat beestje nu helemaal heen dan? We hebben wel wat met hem te doen, maar hij heeft blijkbaar ook geen beter idee en zet na een rondje vliegen gewoon weer koers op ons af, er is nergens een andere landingsplek te vinden. Na twee mislukte landingspogingen heeft hij na de derde poging uiteindelijk intrek genomen in onze bijboot, hij klemt zijn lange tenen strak om de steel van de bezem die erin ligt en zit lekker in de schaduw van het zonnepaneel. Ik geef hem een visje dat op het dek was aangespoeld, het brood dat ik op het dek had neergelegd vond meneer blijkbaar niks, hij is al meteen arrogant, denkt zeker dat het hier volpension is.
De wolken zijn vandaag indrukwekkend, verschillende lagen lang gerekte of hele grote witte bollen met daaronder donkere wolkjes met op de achtergrond een heldere blauwe hemel.

Akko heeft de laatste dagen steeds meer moeite met het versturen van zijn berichten via de SSB radio, o.a. dit verslagje versturen we op die manier naar onze website. Er is 1 station dat erg goed ontvangst heeft welke Akko vaak gebruikt, maar helaas heeft de operator van dat station een bericht gestuurd dat Akko nog maar 30 minuten per dag toegang krijgt tot dat station. Het vervelende is nu dus dat het vesturen soms erg lang kan duren, en dan is 30 minute per dag echt niet genoeg om de nodige weerinformatie binnen te halen zoals Akko dat gewend is. Dus er moet gekapt worden in de info en het email verkeer. De stations die veel dichterbij liggen geven helaas geen antwoord op de verbindingsverzoeken.
Het kan dus zijn dat er minder vaak een positie-verslag wordt verstuurd of misschien is het verslag van de dag een dag vertraagd.
Anyway, we schieten best weer lekker op, na de 6 uren op de motor pikte de wind weer lekker op tot wel 20 knopen en we varen nu ook nog eens direct op ons doel af.

Situatie op het moment van verzenden van dit bericht: 16-11-2020, 15.00UTC Locatie: 08*11’N / 045*20’W Koers: 260 graden Snelheid: 6.7KN Nog te gaan: 601 Zeemijlen tot de Bolton bij Paramaribo Weer: Licht bewolkt, sterke zon, 1011mb, vet veel golven Wind: 20 tot 30Kn uit het oosten Watertemp: 28.8C

Ahoy!
Na een ruwe nacht met veel wind begint de dag bewolkt, om ons heen in de verte hangen stapelwolken. We zeilen tussen een hoge- en een lagedrukgebied door en krijgen zo nu en dan het randje van een bui mee, het is nog niet genoeg om Choctaw te verlossen van het saharazand wat onophoudelijk neerdaalde in Kaapverdië . We weten denken inmiddels een beetje te weten hoe het werkt met al die weersystemen boven ons dus proberen we te profiteren van de wisselende windrichting tussen de depressies door. Zo varen we buiten verwachting uren lang direct op onze bestemming af. Tegen de avond neemt de wind langzaam af en we zien de zee gelukkig ook geleidelijk kalmer worden, uit de voorspellingen halen we dat de zeegang juist zwaarder zou worden, tot wel bijna 3 meter. Wij vinden het uiteraard wel best zo want nu behouden we toch een mooie snelheid met de slechts 10 knopen wind. We hebben trouwens ook steeds vaker de stroming mee. Het is een rustig avondje, de zee is inmiddels vlak en er is best weer veel bewolking in de verte rondom ons heen, waar wij zijn niet. Akko probeerde in de middag een actueel weerkaartje binnen te halen, maar het blijkt erg druk in de ether, het is zaterdag en alle zendamateurs willen blijkbaar tegelijk. Als dan wel de Grib bestanden doorkomen met de wind/regen/neerslag/golfslag informatie, lijkt er verder niet veel aan de hand te zijn behalve dat er nu ongeveer 2.5 meter hoge golven zouden moeten zijn. Deze golven komen helemaal vanaf de Subtrobische Storm ThEta, deze storm woedt al een poos t.h.v de Canarische Eilanden. Maar die golven hebben blijkbaar de boot gemist, hier zijn ze in ieder geval niet. We hebben snelheid, weinig deining en stroom mee met af en toe wat spetters, dat beloofd een goede nachtrust!
Next morning: Echter, die nacht blijkt er in het nieuwste weerkaartje, welke we dus pas “the morning after” hebben kunnen ontvangen, een Tropische Golf te zijn bijgetekend, precies op de plek waar wij ons bevonden……! Een Tropische Golf (TG)is de aanzet van een mogelijke Tropische Storm. Wat we geleerd hebben is dat op locatie van het ontstaan van de TG er niet per-see veel aan de hand is. Maar als de TG zijn weg naar het Westen maakt zal deze steeds meer opladen en kan zich ontwikkelen tot een Tropische Storm die zich op zijn weg naar het NoordWesten steeds verder op kan laden tot een mogelijke Hurricane waarvan we er afgelopen seizoen een record aantal hebben gezien.
Door het oog van de naald? We denken van niet, maar misschien toch een beetje. We wachten nog even op een bericht hierover van onze weerman. Wat hij ons eerder vertelde is dat in deze onstabiele periode een TG zich spontaan kan vormen, die kunnen dus opeens vanuit het niets zo op je hielen zitten. In de stabiele periode (buiten het hurricane seizoen)komen deze Tropische golven ook wel voor, maar dan vormen ze zich meestal boven Afrika en dan zie je ze dus al van verre aankomen.
Op eerder advies zijn we eerder naar het zuiden gevaren dan we zelf van plan waren geweest, de rede daarvoor was precies om de hierboven omschreven situatie. Je kunt beter op de plek zijn waar de TG wordt geboren dan op de plek, meer Noord West, alwaar de TG zich misschien tot Tropische Storm heeft ontwikkeld.

Situatie op het moment van verzenden van dit bericht: 15-11-2020, 13.00UTC Locatie: 08*28’N / 042*48’W Koers: 255 graden Snelheid: 5.5KN Nog te gaan: 750 Zeemijlen tot de Bolton bij Paramaribo Weer: Zonnig, wolken in de verte maar het gat van Elburg boven ons, 1013mb en blistering hot Wind: 14Kn Watertemp: 28.6C

Vandaag is er een feestje! Ergens in de middag zullen wij de lijn kruisen die ons verteld dat we op de helft zijn. Dan is het nog maar 950 mijl te gaan! We kunnen dan echt gaan aftellen. Elke mijl die we nu maken komen weer dichterbij land. Om de dag nog feestlijker te laten zijn, roept Akko vanuit de kajuit: “De dolfijnen show begint nu!”. Ik spring op en we staan samen op de kuipbanken te balanceren om een beter uitzicht te hebben naar voren, niet geheel veilig maar we houden ons goed vast. Het liefst wil ik naar voren, maar dat doen we maar even niet. Wat een spektakel! Er springt er één hoog boven het water uit! Zijn dit wel dolfijnen? Of een ander soort dan die we normaal zien? Ze zijn groter en donkerder zonder witte stukken, misschien zijn het wel grienden. De wind giert door het want, al turend over de buiskap worden we heen en weer gewiegd door de deining van golven kijkend hoe Choctaw door het water glijdt, met links en recht nieuwsgierige bezoekers! Om ongeveer 18.00u proosten we met een limonade, chips en een toostje op het bereiken van het midden. De wind is wat gaan liggen en we genieten van de ondergaande zon. Wat hebben we al veel geleerd de afgelopen week over wolken, temperatuursverschillen, hoge- en lagedrukgebieden, tropical waves. Alles is verklaarbaar, vaak neem je het gewoon aan van het weersbericht, maar dat is nu wel even anders. Het echte werk gaat waarschijnlijk nu beginnen, in de 2de helft van onze reis zit een stuk meer onbalans in de lucht dan tijdens de 1ste helft. Onze weerman op de wal heeft ons bijna een “Het weer bij de evenaar crashcourse” gegeven via email. We dachten dat we al heel wijs waren, maar nog niet wijs genoeg blijkt want dan waren we waarschijnlijk pas eind november aan deze tocht begonnen.

Situatie op het moment van verzenden van dit bericht: 14-11-2020, 14.00UTC Locatie: 09*21’N / 041*05’W Koers: 245 graden Snelheid: 6.1KN Nog te gaan: 862 Zeemijlen tot de Bolton bij Paramaribo Weer: Zeer wisselvallig, bewolkt met buien en af en toe de zon, 1012mb. Wind: 10 tot 20Kn Watertemp: 28.5C

Ahoy!
Voor het eerst meten we regelmatig boven de 20 knopen aan wind, er zit nu ook bijna permanent een rif in het bezaanszeil. De zee is ruwer en de deining is hoger. Choctaw snijdt onverstoorbaar door! Met deze wind- en bootsnelheid met uitschieters naar 8kn schiet het wel lekker op.
Voordat ik afgelopen nacht de dienst aan Akko overliet, kwam hij met een goed idee. “De accu lading is 50% en voordat het straks echt nodig is, wil ik wel even stroomdraaien, zullen we dat nu doen? Dan kun jij lekker slapen”. Ik kan namelijk erg slecht slapen wanneer er onregelmatige kraak en tik geluiden te horen zijn van een onvindbaar kantelend blikje of een klotsende watertank. Maar zodra er een regelmatige brom de andere geluiden overstemt, dan slaap ik als een roosje. Dit is de eerste keer sinds ons vertrek dat de motor weer aan gaat, het liefst zouden we willen wachten op een windstille dag zodat we ook wat aan de voortstuwing hebben maar die windstille dagen lijken niet meer te komen.
Akko laat me wel tot 7 uur liggen, normaal wisselen we al om 5 uur. Die extra slaap kan ik goed gebruiken, al ging de motor na 3 uurtjes alweer uit helaas. Toch heb ik goed geslapen. Als ik zeer uitgerust om 7 uur uit bed stap, probeer ik met frisse moed een brood te bakken. Een tonijnsalade maken voor vanmiddag en ik wil Akko blij maken met bananenpannenkoekjes. Op zoek naar de juiste tomaat en ui die als eerste op moet, in een zee die erg onstuimig is, merk ik dat het een hele uitdaging gaat worden. Wat een apenkooi is het in de cabine. Na het deeg gekneden te hebben om te rijzen en de tonijn (uit blik) salade gemaakt te hebben, zegt Akko: “pannenkoeken bakken slaan we maar even over, met al die hete olie en zo’n volle beslagkom, lijkt het me geen goed idee”. Wel jammer, want we zitten nogal met een overschot aan rijpe bananen.
Na een paar uur doorklotsen besluiten we om te gijpen. Wat een rust opeens over de andere boeg, hadden we dat maar eerder bedacht. Op de één of andere manier ga je wennen aan de ruwheid en leg je je er bij neer, het bouwt zich heel geleidelijk op waardoor er eigenlijk geen erg in hebt dat het weer te heftig is geworden. Gijpen is dan meestal een goed idee, dan komen de golven vaak van een gunstiger hoek.
Uiteindelijk blijkt dat deze dag in het teken staat van vaak gijpen. In de avond trekt de wind weer lekker aan en rond middernacht gijpen we nog een keer om daarmee weer een lange slag naar het zuiden te maken

Situatie op het moment van verzenden van dit bericht: 13-11-2020, 14.00UTC Locatie: 09*53’N / 039*19’W Koers: 230 graden Snelheid: 5.5KN Nog te gaan: 970 Zeemijlen tot de Bolton bij Paramaribo Weer: Zonnig, bijna onbewolkt, 1012mb, en nu nog heter Wind: 16Kn Watertemp: 28.5C