Sailing Choctaw

Uhh hier moet het ergens liggen zegt Akko. Na een paar minuten hoor ik, ja gevonden! Het is nog aardig zoeken en nog niet alles heeft een vaste plek, omdat we vinden dat het beter kan. Elke ruimte is goed benut aan boord. Nadeel is dat de boot veel te zwaar is geworden. Als we over stuurboord varen loopt de wasbak vol met water kwamen we gister achter tijdens een mooie stuurboordslag richting De Lemmer. Ook komt er nog water via de uitlaat naar binnen omdat we wel bijna 5 cm dieper liggen dan eerder. Dit komt gelukkig niet in de motor terecht, maar de hoeveelheid water vinden we echt teveel. We liggen vanaf Zondag een paar dagen bij de ouders van Akko aan de steiger om de laatste klusjes aan te pakken en te zorgen dat onze klussenlijst niet langer wordt. Om gewicht te besparen gaan we weer spullen saneren. Hier onder vind je onze indeling zoals die nu is!

Al 5 jaar lang keken wij uit naar dit moment. En nu is het zo ver, uitgezwaaid door familie en vrienden die we achter laten op de steiger. We varen kleine stukjes en gaan dan lekker voor anker niks moet alles kan! Dat is best lastig, kom ik al snel achter. Ik kan toch een boek gaan lezen of een haakwerkje oppakken denk ik bij mezelf, maar nee mijn hoofd staat daar niet naar. Twijfel slaan toe, is het heimwee of komt het dat we zo druk zijn geweest en niet meer weten wat niks doen is. Tranen biggelen over mijn wangen en ik weet niet goed waarom. De emotie neemt de vrije loop en ik laat het maar gewoon gaan het moet eruit blijkbaar. Een goed gesprek met mijn soulmate brengt mij tot rust en hij zegt: “jij hebt dit nu maar bij mij zal dat wel over 2 weken zijn. We doen het stapje voor stapje, het komt goed schatje!”